คนในที่ทำงาน คือแบบทำเหมือนเกลียดเรา แซะเราหนักมาก หนักจนคิดว่าฉันเคยไปเผาบ้านแกเหรอวะ แต่ดันมาเลียนแบบเราเฉยเว้ย

ในบริษัทมันจะมีกลุ่มไลน์ใหญ่ในอ๊อฟฟิศที่รวมทุกแผนกไว้คุยเล่นใช่ไหมคะ เรากับนางนั่งข้างๆกัน  เวลาพักก็จะมีคุยเล่นกันในกลุ่ม แล้วเราเป็นคนชอบคิดคำพูดกวนๆ แล้วพูดไปด้วยพิมพ์ไปด้วย (อันนี้ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน สมมติถ้าเราจะพิมพ์ว่า น่ารัก เราก็จะพูดน่ารักไปพร้อมกับการพิมพ์) แต่เป็นคนพิมพ์ช้าไง อิประโยคที่เราพูดยังพิมพ์ไม่ทันเสร็จเลย ของชะนีโต๊ะข้างๆเด้งมาก่อน ตอนแรกเราก็ยังไม่อะไรสงสัยบังเอิญ งั้นเอาใหม่ ลบออก พูดใหม่ พิมพ์ใหม่ มาอีกเว้ย ครั้งสองครั้งนี่คงบังเอิญ แต่มีครั้งสามครั้งสี่นี่ไม่น่าบังเอิญละ เราเลยถามนางไปว่าจะมาพิมพ์ตามฉันพูดทำไม นางก็แบบโทษๆ ลืมตัว

เลียนแบบการแต่งตัวทั้งๆที่ก่อนหน้านี้วิจารณ์เราเรื่องแต่งตัว(ปกติเราจะใส่เชิ้ต ยีนส์ ผ้าใบ ง่ายๆ) นางจ้า วันดีคืนดีอยู่ๆสลัดคราบซีทรูซะงั้น(แล้วที่ด่ากุก่อนหน้านี้ล่ะ) ทรงผม ถ้าเรามัดโหงะ อีกไม่กี่วันต่อมานางก็จะมัด ถักเปียคาด มัดจุก อาจจะบังเอิญ งั้นเอาใหม่(เหมือนคนชอบลองของเนอะ)  ไปตัดผมสั้น นี่นางจะไปตัดผมแล้วนะคะ คือไม่ว่าจะทำอะไรในเวลาไล่ๆกันนางก็จะตามด้วย

เลียนแบบกระทั่งคำพูดทัศนคติ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เพิ่งด่าเรา อิแม่ชี อิโลกสวย เอาคำพูดเรามาล้อเลียน พอเกิดเหตุการณ์คล้ายๆกัน นางเอาคำพูดที่เราเคยพูดไปพูด งงตัวเองไหม ก่อนหน้านี้ล้อเลียนคำพูดเราแท้ๆ

พยามจะทำตามในหลายๆเรื่อง ออกตัวเลยว่าไม่ใช่คนหน้าตาดี หุ่นก็ไม่ได้ดี คือเป็นไอดอลให้ใครไม่ได้ มีดีแค่ตลก(คิดซะว่ามันคือข้อดีนะ ไม่งั้นไม่มีแล้ว)

ไม่เข้าใจเหมือนกัน ไม่ชอบก็ต่างคนต่างอยู่ไป เกลียดเรา ไม่ชอบเรา แต่มาก๊อปคาแร็คเตอร์เราซะงั้น งงตัวเองบ้างไหม

เราก็อารมณ์ผู้หญิงอ่ะ(ไม่รู้คนอื่นเป็นไหม แต่ขอเหมารวมละกัน) ไม่ได้อยากมีฝาแฝดที่คนละพ่อคนละแม่ เกิดมาคนเดียวค่ะ