ยาวหน่อยแต่ช่วยอ่านเถอะค่ะ คือเรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนอยู่ค่ะ ที่บ้านแฟนมีธุรกิจส่วนตัวเป็นเจ้าของตลาด เขาจะได้เงินจากการเก็บค่าที่ เก็บค่าไฟทุกอาทิต และเขาก็ขายของอยู่ในตลาดด้วย ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาเราไปช่วยเขาขายของ ช่วยเก็บร้าน เพราะเขาต้องเดินไปเก็บเงินค่าที่ ซึ่งใช้เวลา 30 นาที - 1 ชมค่ะ ช่วงเวลานั้นเราจะอยู่เฝ้าร้านและขายของให้ เราขับรถไปเองนะคะจากปทุมเข้าไปกรุงเทพคะ เวลาที่เราไม่ได้เอารถไปก็จะนั่งรถเมล์ไปช่วยที่ตลาดค่ะ เวลาที่กลับบ้านก็จะประมาณ 5ทุ่ม-ตี1ค่ะ เราช่วยเขาทำทุกอย่างทุกอย่างจริงๆค่ะ คือแฟนเป็นคนที่ชอบเก็บเงินมากและหวงเงินมาก เขาไม่เคยซื้อของอะไรให้เราเลย เนื่องในโอกาศพิเศษก็ไม่มีค่ะ เป็นคนที่นึกถึงตัวเองก่อนเป็นอย่างแรก ตัวเราเองไม่ได้อยากได้อะไรจากเขาขนาดนั้น แต่แค่รู้จักแบ่งปันบ้างก็ยังดีค่ะ เขามีเงินเก็บเยอะมาก แต่เขาชอบบ่นว่า ไม่มีเงิน แต่คนที่ไม่มีจริง ๆ คือเรานี่แหละ เพราะเงินเก็บของตัวเองเริ่มหมดไปกับการจ่ายค่าน้ำมันไปกลับ แรก ๆ เขามาหาเราอาทิตย์ละครั้งค่ะ แต่เราไปหาเค้าที่ตลาดแทบทุกวัน เขาบ่นว่ามาหาเราเสียค่าน้ำมันรถเยอะ แต่เราไม่เคยบ่นเลยแถมเต็มใจไปด้วยซ้ำ หรือเรานั่งรถไปหาเขา ตอนเลิกเรียนประมาณ 4 โมงเย็น ถามเราว่ากินข้าวหรือยังยังไม่เคยออกจากปากเขาเลยค่ะ แถมเขากินอิ่มสบายใจเฉยเลย เราต้องเดินหาของกินเอง ไม่ใช่หากินเองไม่ได้นะคะ แต่มันเสียความรู้สึกอะค่ะ  เราเลิกไปหาเขาสักพักแล้วเพราะทะเลาะกันเรื่องที่เราไม่มีเงินจะเติมน้ำมันไปหา ซึ่งเขาพูดว่าให้ให้เราทำงานหาเงินให้มากกว่านี้ เพื่อจะได้มีเงินมาเติมน้ำมันไปหาเขา แต่ตัวเรายังเรียนอยู่ และมีงานพาทไทม์ทำเสา-อาทิตอยู่แล้ว ไหนจะไปช่วยเขาที่ตลาดอีก และนี่เราต้องทำงานพาทไทม์ เพิ่ม จ-ศ อีกหรอ ทำไมเขาไม่คิดจะมาหาเราบ้างคะ ทั้งที่เขาไม่ได้ลำบากอะไรเลย หรือเขากลัวว่าเขาจะขาดรายได้จากการเก็บค่าที่ ค่าไฟที่ตลาดคะ เขารักเราบ้างไหม แล้วเราควรเอายังไงกับชีวิตดี และควรจะเอายังไงกับผู้ชายคนนี้ดีคะ ?