เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนคนปัจจุบัน(ซึ่งเคยเลิกกันมาแล้วครั้งนึง) ความสัมพันธ์เราเริ่มห่างเหินไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่อยู่ข้างๆกัน ตัวเราเริ่มหายไปจากไทม์ไลน์เค้า รูปเราเริ่มหายไปมีแต่เค้ากับความสุขของเค้า (นิสัย สต.เรา คือขี้หึง แล้วก็อยากได้ความสนใจจากเค้า ซึ่งเราตกลงกันตอนจะกลับมาคบกันเเล้ว) สุดท้ายมันก็วนลูปกลับไปเหมือนเดิมอะ ทำให้เรานึกถึงเหตุการณ์ในอดีตอีก แล้วก็มโนว่าว่ามันคงจะจบในไม่ช้า
เราถามเค้าเเล้ว เราชอเค้าแล้ว แต่เราไม่ยอมกราบตีนเค้าแน่ เค้ายังไม่สนใจเราอะ เธอชอบผมที่นิสัย เพราะเราคอยซัพพอร์ทเค้าตลอด เรื่องชีวิตเค้า มาก่อนความลำบากเราเสมอ เรายอมได้ แต่นั้นแหละ ผมเลยไม่ได้สนใจหรือห่วงตัวเองเท่าไหร่ ถ้าเค้าถามก็บอกว่าไม่เครียด ไม่มีปัญหา ไม่ต้องห่วง สารพัดข้ออ้างที่อยากให้เค้าสบายใจอะ
ถ้าถามว่าเรารักเค้าตรงไหน ในอดีตเรารักเค้าที่นิสัย สมัยที่คบกันใหม่ๆ เเต่ปัจจุบัน เรารักเค้าแค่หน้าตา เธอสวย ตามสเป็ก
แต่สองสามวันมานี้ เธอยังไม่ติดต่อมา เราทักไปไม่ตอบ หายไป (อยากบอกว่าตอนนี้เธอว่างงาน) แล้วก็มีเพื่อนของเพื่อนเรา เค้ามาชอบ เธออยู่จังหวัดอื่น แต่รู้จักเราผ่านเพื่อนร่วมงาน เธอทำงานอยู่จังหวัดใหญ่ๆในภาคเหนือ เธอทักเรามาก่อน คำถามแรกที่เธอถามคือมีแฟนยัง
.
.
คุณคงเดาได้ว่า ในห้วงเวลาแบบนี้ ในช่วงที่มรสุมอารมณ์มันรุมเร้าทั้งงานทั้งความรัก ผมจะตอบแบบไหน แบบที่คนซื่อสัตย์คนนึงจะเปลี่ยนไป...
ผมบอกว่าไม่มี อาจจะเพราะผมใจอ่อน หวั่นไหว หรือหลายใจก็ได้
เราเองอยากประชด แต่เราพูดไปแล้ว คืนคำไม่ได้
(รู้สึกดีปนๆกับแย่ๆ มันขัดกับสันดารเราอะ)
แล้วเราก็คุยกันได้สักพักเวลางานเราไม่ตรงกัน เราทำทั้งวัน เธอทำแค่กลางคืน (ไม่ใช่งานสถานบันเทิงหรือธุรกิจร้านอาหาร เราเลยสบายใจในระดับหนึ่ง) แต่เราก็ดีใจนิดๆที่เธอเป็นห่วงเรา เห็นเราพักน้อยอะ เราก็ทำแบบเดิม เหมือนทำกับแฟน เราเก็บความเหนื่อยล้าต่างๆไว้ เราเองก็อยากให้เค้าสบายใจใง (ใครมันอยากเห็นคนอื่นทุกข์วะ) นานวันเข้า เธอหาเวลามาเจอเรา เราหาเวลาไปเที่ยวกัน เธอเทคเเคร์เรา สักพักเธอเริ่มให้เรา ให้เรา ให้เรา เราปฏิเสธตลอด (ไม่อยากให้เขาเสียเงิน เสียทอง ในฐานะ ผช. คนนึง มันคือเรื่องใหญ่มากในการดูแล ผญ.) เราไม่เคยขอเค้า แต่เค้าทำให้เราตลอด
.
.
เรารู้สึกว่ามันล้ำเส้นมามากโขแล้ว แฟนผมกลับมาตอบ เธอดูปกติดี เวลาว่างเธอเล่นเกมเหมือนเดิม (เฉกเช่นในอดีต สมัยเด็กๆ)
.
ผมรู้สึกอัดอั้นมากๆ
.
ผมยังไม่ได้บอกแฟนไปว่า ผมแอบคบกับอีกคน
ในขณะเดียวกันผมเองก็ไม่ไดบอกอีกคนว่ามีแฟนแล้ว
ในขณะเดียวกันผมยังไม่มีตัวตนในโลกโซเชียลของแฟนผมอยู่ดี
.
ผมอยากเรียกร้องแต่เรียกไปก็เหมือนตะโกนไปในอวกาศ ไม่มีผู้ฟัง ไม่มีตัวกลาง...
.
ฟังดู
เนอะ คบซ้อนอะ
.
ผมรู้สึกผิดขึ้นทุกวัน ทุกวัน
ยิ่งช่วงนี้มีคนเริ่มเข้ามาทัก มาทำความรู้จักอีก เหมือนช่วงมรสุมความรันเวลาที่เราไม่ได้ต้องการใหม่ แค่อยากให้อันเดิมมันดีขึ้น
.
ใครอธิบายได้บ้าง ว่าผมควรจะทำอย่างไรดี มันรู้สึกว้าเหว่ ในชณะเดียวกันก็รู้สึกว่าคนอื่นมาหวังในตัวเรา
สับสนไปหมด เหมือนอยากจะแบกปูนในขณะที่อีกมือก็ปีนผาไปด้วย 😭😭😭
ผมอยากร้องไห้ให้กับช่วงเวลานี้มากครับ
คนที่เรารักกับคนรักเรา...
เราถามเค้าเเล้ว เราชอเค้าแล้ว แต่เราไม่ยอมกราบตีนเค้าแน่ เค้ายังไม่สนใจเราอะ เธอชอบผมที่นิสัย เพราะเราคอยซัพพอร์ทเค้าตลอด เรื่องชีวิตเค้า มาก่อนความลำบากเราเสมอ เรายอมได้ แต่นั้นแหละ ผมเลยไม่ได้สนใจหรือห่วงตัวเองเท่าไหร่ ถ้าเค้าถามก็บอกว่าไม่เครียด ไม่มีปัญหา ไม่ต้องห่วง สารพัดข้ออ้างที่อยากให้เค้าสบายใจอะ
ถ้าถามว่าเรารักเค้าตรงไหน ในอดีตเรารักเค้าที่นิสัย สมัยที่คบกันใหม่ๆ เเต่ปัจจุบัน เรารักเค้าแค่หน้าตา เธอสวย ตามสเป็ก
แต่สองสามวันมานี้ เธอยังไม่ติดต่อมา เราทักไปไม่ตอบ หายไป (อยากบอกว่าตอนนี้เธอว่างงาน) แล้วก็มีเพื่อนของเพื่อนเรา เค้ามาชอบ เธออยู่จังหวัดอื่น แต่รู้จักเราผ่านเพื่อนร่วมงาน เธอทำงานอยู่จังหวัดใหญ่ๆในภาคเหนือ เธอทักเรามาก่อน คำถามแรกที่เธอถามคือมีแฟนยัง
.
.
คุณคงเดาได้ว่า ในห้วงเวลาแบบนี้ ในช่วงที่มรสุมอารมณ์มันรุมเร้าทั้งงานทั้งความรัก ผมจะตอบแบบไหน แบบที่คนซื่อสัตย์คนนึงจะเปลี่ยนไป...
ผมบอกว่าไม่มี อาจจะเพราะผมใจอ่อน หวั่นไหว หรือหลายใจก็ได้
เราเองอยากประชด แต่เราพูดไปแล้ว คืนคำไม่ได้
(รู้สึกดีปนๆกับแย่ๆ มันขัดกับสันดารเราอะ)
แล้วเราก็คุยกันได้สักพักเวลางานเราไม่ตรงกัน เราทำทั้งวัน เธอทำแค่กลางคืน (ไม่ใช่งานสถานบันเทิงหรือธุรกิจร้านอาหาร เราเลยสบายใจในระดับหนึ่ง) แต่เราก็ดีใจนิดๆที่เธอเป็นห่วงเรา เห็นเราพักน้อยอะ เราก็ทำแบบเดิม เหมือนทำกับแฟน เราเก็บความเหนื่อยล้าต่างๆไว้ เราเองก็อยากให้เค้าสบายใจใง (ใครมันอยากเห็นคนอื่นทุกข์วะ) นานวันเข้า เธอหาเวลามาเจอเรา เราหาเวลาไปเที่ยวกัน เธอเทคเเคร์เรา สักพักเธอเริ่มให้เรา ให้เรา ให้เรา เราปฏิเสธตลอด (ไม่อยากให้เขาเสียเงิน เสียทอง ในฐานะ ผช. คนนึง มันคือเรื่องใหญ่มากในการดูแล ผญ.) เราไม่เคยขอเค้า แต่เค้าทำให้เราตลอด
.
.
เรารู้สึกว่ามันล้ำเส้นมามากโขแล้ว แฟนผมกลับมาตอบ เธอดูปกติดี เวลาว่างเธอเล่นเกมเหมือนเดิม (เฉกเช่นในอดีต สมัยเด็กๆ)
.
ผมรู้สึกอัดอั้นมากๆ
.
ผมยังไม่ได้บอกแฟนไปว่า ผมแอบคบกับอีกคน
ในขณะเดียวกันผมเองก็ไม่ไดบอกอีกคนว่ามีแฟนแล้ว
ในขณะเดียวกันผมยังไม่มีตัวตนในโลกโซเชียลของแฟนผมอยู่ดี
.
ผมอยากเรียกร้องแต่เรียกไปก็เหมือนตะโกนไปในอวกาศ ไม่มีผู้ฟัง ไม่มีตัวกลาง...
.
ฟังดู เนอะ คบซ้อนอะ
.
ผมรู้สึกผิดขึ้นทุกวัน ทุกวัน
ยิ่งช่วงนี้มีคนเริ่มเข้ามาทัก มาทำความรู้จักอีก เหมือนช่วงมรสุมความรันเวลาที่เราไม่ได้ต้องการใหม่ แค่อยากให้อันเดิมมันดีขึ้น
.
ใครอธิบายได้บ้าง ว่าผมควรจะทำอย่างไรดี มันรู้สึกว้าเหว่ ในชณะเดียวกันก็รู้สึกว่าคนอื่นมาหวังในตัวเรา
สับสนไปหมด เหมือนอยากจะแบกปูนในขณะที่อีกมือก็ปีนผาไปด้วย 😭😭😭
ผมอยากร้องไห้ให้กับช่วงเวลานี้มากครับ