คือตอนนี้ดิฉันเครียดมากเลยค่ะ
เรามีลูกชายอยู่สองคน คนโตอายุ 11 ขวบ ส่วนคนเล็กอายุ 8 ขวบ ซึ่งทั้งสองคนถูกเลี้ยงดูและเติบโตมาด้วยกัน แต่นิสัยต่างกันมากๆๆค่ะ คือตอนนี้ห่วงลูกคนโตมากเลยค่ะ คือมองหลายๆๆมุมรู้สึกเหมือนลูกเป็นคนเก็บกดมากๆๆเลยค่ะ จะร้องไห้เร็ว แบบจนงงว่าร้องไห้เพราะอะไร แต่ในใจก็สงสารลูกนะค่ะ คือที่แบบทำไห้รู้สึกว่าลูกเราเก็บกดหรือเกิดจาการเลี้ยงดูที่ผิด *ยกตัวอย่างนะค่ะวันนี้คอลไปหาลูกอ่ะค่ะ. ก็คุยกับลูกปกติ ถามลูกทำการบ้านอยู่หรอครับ ลูกชายก็บอกครับ ก็คุยกันแบบสนุกๆๆนะมีความสุขดี ไอ้เราก็เลยถามลูกว่า ท่อง A-Z ได้มั้ย ลูกชายก็บอกว่าท่องได้ไม่หมด ไอ้เราก็เลยบอก เขียนไห้แม่ดูหน่อย งั้นแม่จะบอกหนูเขียนตามแม่นะ ก็ยังคุยกันสนุกอยู่(วิดิโอคอลนะ) ก็บอก A B C พอมาถึงตัวDก็เลยถามลูกแนะเขียนไม่ได้หรอครับ ลูกก็บอกว่าลืม เท่านั้นแหละค่ะ เสียงแทรกมา แค่นี้ก็ทำไม่ได้หรอ เขียนแบบนี้อ่ะๆๆๆๆๆๆ (ย้ำ) แบบใส่อารมณ์มาก ไอ้เราก็เลยงง คือแบบคุยกะลูกกำลังสนุกๆๆๆจากนั้น ลูกชายเริ่มน้ำตาคลอ คือแบบตอนนั้นน้ำตาไหลตามลูกเลยนะค่ะ เลยบอกไห้ลูกถือโทรศัพท์เดินออกมา ก็ยังมีคำตำหนิหลายๆๆคำตามมา(จากหลายๆๆคน) โน่นไปนอนร้องไห้อยู่โน่นอะไรประมาณนี้ คนในบ้านไม่มีใครคิดจะปลอบเลยนะ มีแต่ว่า คือเด็ก 11 ขวบ คนเป็นแม่ได้ยิน แล้วแบบเลี้ยงลูกแบบนี้หรอ เฮ้ยทำใมอ่ะ ต้องด่าแรงขนาดนี้เลยหรอ ก็เลยบอกลูกไปว่า ถ้าดูแลตัวเองได้เมื่อใหร่ แม่จะพามาอยู่ด้วย ลูกบอกครับทั้งไๆที่ยังร้องไห้อยู่ ซึ่งเข้าใจแระ ว่าทำใมลูกไม่ค่อยพูด ดูเศร้าๆๆ แต่ตอนอยู่กับเราเค้ากลับมีความสุขมาก คือแบบอยากถามทุกคนว่ามีใครเคยเจอแบบเรามั้ย #ระบาย# (อ้อ ลูกอยู่กับพ่อแม่ของเราเองที่บ้านนอก)
หัวอกคนเป็นแม่
เรามีลูกชายอยู่สองคน คนโตอายุ 11 ขวบ ส่วนคนเล็กอายุ 8 ขวบ ซึ่งทั้งสองคนถูกเลี้ยงดูและเติบโตมาด้วยกัน แต่นิสัยต่างกันมากๆๆค่ะ คือตอนนี้ห่วงลูกคนโตมากเลยค่ะ คือมองหลายๆๆมุมรู้สึกเหมือนลูกเป็นคนเก็บกดมากๆๆเลยค่ะ จะร้องไห้เร็ว แบบจนงงว่าร้องไห้เพราะอะไร แต่ในใจก็สงสารลูกนะค่ะ คือที่แบบทำไห้รู้สึกว่าลูกเราเก็บกดหรือเกิดจาการเลี้ยงดูที่ผิด *ยกตัวอย่างนะค่ะวันนี้คอลไปหาลูกอ่ะค่ะ. ก็คุยกับลูกปกติ ถามลูกทำการบ้านอยู่หรอครับ ลูกชายก็บอกครับ ก็คุยกันแบบสนุกๆๆนะมีความสุขดี ไอ้เราก็เลยถามลูกว่า ท่อง A-Z ได้มั้ย ลูกชายก็บอกว่าท่องได้ไม่หมด ไอ้เราก็เลยบอก เขียนไห้แม่ดูหน่อย งั้นแม่จะบอกหนูเขียนตามแม่นะ ก็ยังคุยกันสนุกอยู่(วิดิโอคอลนะ) ก็บอก A B C พอมาถึงตัวDก็เลยถามลูกแนะเขียนไม่ได้หรอครับ ลูกก็บอกว่าลืม เท่านั้นแหละค่ะ เสียงแทรกมา แค่นี้ก็ทำไม่ได้หรอ เขียนแบบนี้อ่ะๆๆๆๆๆๆ (ย้ำ) แบบใส่อารมณ์มาก ไอ้เราก็เลยงง คือแบบคุยกะลูกกำลังสนุกๆๆๆจากนั้น ลูกชายเริ่มน้ำตาคลอ คือแบบตอนนั้นน้ำตาไหลตามลูกเลยนะค่ะ เลยบอกไห้ลูกถือโทรศัพท์เดินออกมา ก็ยังมีคำตำหนิหลายๆๆคำตามมา(จากหลายๆๆคน) โน่นไปนอนร้องไห้อยู่โน่นอะไรประมาณนี้ คนในบ้านไม่มีใครคิดจะปลอบเลยนะ มีแต่ว่า คือเด็ก 11 ขวบ คนเป็นแม่ได้ยิน แล้วแบบเลี้ยงลูกแบบนี้หรอ เฮ้ยทำใมอ่ะ ต้องด่าแรงขนาดนี้เลยหรอ ก็เลยบอกลูกไปว่า ถ้าดูแลตัวเองได้เมื่อใหร่ แม่จะพามาอยู่ด้วย ลูกบอกครับทั้งไๆที่ยังร้องไห้อยู่ ซึ่งเข้าใจแระ ว่าทำใมลูกไม่ค่อยพูด ดูเศร้าๆๆ แต่ตอนอยู่กับเราเค้ากลับมีความสุขมาก คือแบบอยากถามทุกคนว่ามีใครเคยเจอแบบเรามั้ย #ระบาย# (อ้อ ลูกอยู่กับพ่อแม่ของเราเองที่บ้านนอก)