ตอนนั้นหัวเมืองฝ่ายใต้ ได้แก่ ธนบุรี, แม่กลอง, ราชบุรี, เพชรบุรี, นครชัยศรี และ เมืองท่าจีน ตกอยู่ในเขตควบคุมของพม่าหรือกองทหารบริวารหมดแล้วครับ การตีฝ่าลงใต้จึงกระทำไม่ได้ เพราะไม่มีฐานทัพจะให้ไปซุ่มซ่อน

หัวเมืองฝ่ายเหนือนั้น ฟากตะวันตกของแม่น้ำเจ้าพระยาและสาขาก็โดนกวาดมาเกือบหมดเลย ไล่ตั้งแต่ สุพรรณบุรี, วิเศษชัยชาญ, พรหมบุรี, อินทร์บุรี ไปจนถึงเมืองนครสวรรค์ กำแพงเพชร และเมืองตาก

เหลืออยู่แค่หัวเมืองฟากตะวันออกของแม่น้ำอย่าง ปากเพรียว, ลพบุรี, พิษณุโลก, พิจิตร และ พิชัย ที่น่าจะไม่โดนโจมตี แต่ก็มีเจ้าของคือเจ้าพระยาพิษณุโลกอยู่แล้ว (ส่วนเมืองปากเพรียวกับลพบุรีอยู่ใกล้อยุธยามาก แม้หนีไปตั้งหลักก็อาจจะโดนกองทัพพม่าตามไปรบกวนได้)

หัวเมืองฟากตะวันออกอย่าง ปราจีนบุรีกับหัวเมืองบริวารรอบๆ ก็ตกในการควบคุมของกรมหมื่นเทพพิพิธครับ

เหลือแค่หัวเมืองทางตะวันออกเลียบชายทะเลที่ไม่ได้มีใครไปตั้งอิทธิพลอยู่ และเป็นเมืองไม่ใหญ่น่าจะพอยกทัพไปแย่งชิงเอาได้โดยไม่ยากนัก

อีกประการหนึ่ง ค่ายของพระเจ้าตากอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะเมือง ซึ่งการเดินทัพออกไปทางตะวันออกนั้นสะดวกกว่า และเป็นเขตที่พม่าไม่ได้มีค่ายชักปีกกาป้องกันเข้มแข็งนัก