สวัสดีค่ะทุกๆคนขอแนะนำตัวก่อนนะคะว่าเราชื่อ....เราอายุ 17 ก่อนอื่นเราอยากจะเล่าให้ฟังว่าตอนเด็กๆเราอยู่กับย่าและพี่สาวเพราะพ่อแม่ไปต่างจังหวัด พ่อแม่กลับมาอยู่บ้านตอนเรา 1ขวบ และพอเรา2ขวบพี่สาวเราก็ไปเรียนต่างจังหวัดซึ่งเราเสียใจมากๆเพราะเรารู้สึกเหมือนกับว่าเรามีกันแค่สองคนแล้วแม่ก็แยกเราจากพี่ออกจากกัน พ่อเราติดเหล้ามากๆพ่อแม่ทะเลาะกันทุกวันตั้งแต่เราจำความได้และแม่ก็มักจะมาระบายให้เราฟังตลอดเรื่องคนนั้นคนนี้เรื่องพ่อ แม่มักจะเล่าให้เราฟังเสมอว่าญาติฝ่ายพ่อไม่มีใครรักเราปู่กับย่าตั้งแต่เราเกิดมายังไม่เคยอุ้มเราพ่อก็ไม่ได้อยากมีเราแต่แม่แอบมีเราโดยบอกพ่อตอนแม่ท้องแล้วว่ามีเราพ่อเลยยอมจึงทำให้เราคิดว่าตัวเองไร้ค่ามาตั้งแต่เด็กและเคยคิดว่าถ้าตัวเองไม่เกิดมาคงไม่มีเรื่องแย่ๆเกิดขึ้นจนเราอายุ 12 เราก็ออกจากบ้านมาเรียน รร ประจำจังหวัดเราพยายามเรียนเก่งๆเพื่อให้พ่อแม่ภูมิใจไปแข่งนั่นนี่ได้รางวัลระดับภาค หรือมีโอกาสได้ไปแข่งระดับประเทศก็ไม่เคยได้รับคำชมเราเครียดมากๆกับการเรียนกับเรื่องครอบครัวกลับบ้ารไม่เคยมีความสุขเพราะพ่อแม่ทะเลาะกัน เราปรึกษาใครไม่ได้นอกจากพี่สาวเรา จนวันนึงพี่ก็มาบอกเราว่าพ่อเป็นโรคซึมเศร้าฆ่าตัวตายแต่รอดมาได้....ซึ่งพอก็หยุดกินเหล้าแต่แม่ก็ต้องคอยเอาใจพ่อพอแม่เครียดแม่ก็มาระบายให้เราฟัง เราเลยกลายเป็นคนคิดมากและไปปรึกษาพี่สาวเราบ่อยๆจนวันนึงเราทะเลาะกับพี่และพี่ก็เหมือนห่างจากเราพ่อแม่ก็ปรึกษาไม่ได้เราเลยรู้สึกโดดเดี่ยวตอนนี้เรามีอาการเ รู้สึกเบื่อ เพลียไม่มีแรง และเรารู้สึกโดดเดียว หงุดหงิดง่ายเหวี่ยงใส่ทุกๆคนไม่อยากืำอะไรนอกจากนอน ร้องไห้ง่ายมากๆกับเรื่องเล็กๆน้อยๆและทุกๆครั้งที่เราร้องไห้เราจะจิกหัวตัวเองแล้วร้อง(สาเหตุมาจากตอนเด็กๆเวลาเราร้องไห้พ่อเราจะชี้หน้าแล้วสั่งให้เราเงียบเดี๋ยวนี้ไม่งั้นพ่อจะตบปาก)
ปล.ช่วงนี้คือช่วงที่เรารู้สึกอยากตายบ่อยมากๆ
#ตอนเด็กๆเราไม่เคยมีสิทร้องไห้
#อาจเขียนได้ไม่ดีเท่าไหร่เพราะเราพูดไม่เก่ง
#อยากรู้ว่าเราควรไปหาหมอไหม
#เราทำแบบทดสอบหลายๆเว็บคำตอบเหมือนกันคือเราควรไปหาหมอ