สวัสดีค่ะ ดิฉันแต่งงานอยู่กินกับสามีจนมีลูก1คน อายุ 1 ปีเศษ อยากจะเลิกกับเค้าค่ะ เนื่องจากเค้ามีอารมณ์รุนแรง เวลาโมโหจะมีการทำร้ายร่างกาย ติดการพนัน ชอบดื่มเหล้าไม่มีงานทำ ไม่มีรายได้ที่ชัดเจน ตั้งแต่ที่ดิฉันท้อง เค้าก็โมโหร้ายทำร้ายดิฉันจนหัวแตกในที่ทำงานของดิฉันทั้งที่มีลูกของเค้าอยู่ในท้อง บังคับให้ดิฉันลาออกจากงาน เนื่องจากว่าดิฉันลืมสายชาร์ตโทรศัพท์ของเค้าไว้ที่บ้านเพื่อน จนเมื่อดิฉันคลอดลูกลาคลอดตามกฎหมายได้ 3 เดือน แต่แล้วบริษัทที่ดิฉันทำงานก้อปิดตัวลงเนื่องจากสภาวะเศรษฐกิจ ดิฉันตกงานเค้าก้อว่าไม่เปนไร ก็เลี้ยงลูกไปแล้วเค้าจะดูแลเอง แต่ตลอดระยะเวลา 3 เดือนที่คลอดลูกมา เค้าก้อดูแลดิฉัน กับลูกตามอัตภาพ ซึ่งใน 3 เดือนนั้นดิฉันยังได้เงินเดือนจากบริษัทอยู่ แต่บัตรเอทีเอ็มของดิฉันอยู่ที่เค้า เค้าก็กดเงินของดิฉันไปใช้โดยไม่บอก เราก็ทะเลาะกันบ่อยๆ เพราะดิฉันเองก็มีภาระส่วนตัวของตนเองเช่นกัน อาทิ เงินรายเดือนให้พ่อแม่ ค่าบัตรเครดิต ค่าโทรศัพท์ ในส่วนนี้เค้าไม่เคยสนใจ เค้าว่าดิฉันไม่ควรให้พ่อแม่แล้ว แต่ตัวเค้าเองก้อเลี้ยงดูพ่อเค้านะคะ เค้าว่ามันคนละอย่างกัน มันใช่เหรอคะ แล้วในตอนที่ลูกเกือบจะ 3 เดือนก็เกิดเหตุการณ์ที่สุดทนขึ้น ดิฉันขอให้เค้าพาดิฉันกับลูกไปบ้านแม่ของดิฉันบ้างเพราะไม่ได้ไปหาแม่เลยตั้งแต่คลอดลูกมา เค้าก้อไม่อยากจะพาไปแต่สุดท้ายก็พาไปแล้วเค้าก็ทิ้งดิฉันกับลูกเอาไว้ที่บ้านแม่ ตกเย็นดิฉันคิดว่าเค้าจะมารับดิฉันกับลูกกลับบ้านแต่ไม่มา พอ 5 ทุ่มโทรมาบอกจะมารับพร้อมกับเสียงที่เริ่มเมาแล้ว ดิฉันก็เลยบอกไปว่าไม่กลับเพราะตอนนั้นยังไม่ได้ติดคาร์ซีทให้ลูกเลยค่ะ การที่เค้าเมามาเมื่อมาถึงก็จะเปลี่ยนให้ดิฉันเป็นคนขับรถกลับบ้าน แล้วลูกก็ต้องอยู่กับเค้า ซึ่งเค้าเมาปกติแล้วก็จะหลับแล้วการที่เค้าหลับแล้วลูกถูกเค้าอุ้มอยู่มันอันตรายเกินไป เพราะเหตุการณ์นี้มันเคยเกิดขึ้นมาแล้ว ดิฉันขับรถแทบจะไม่ได้เลย เค้าจับลูกนอนบนอกเค้าแล้วเค้าก็หลับไป ลูกก้อไหนไปมา หนนี้ดิฉันจึงไม่ยอมกลับไปกับเค้า เค้าก็ดึงดันจะเอาลูกกลับให้ได้ จนตี2มาเคาะเรียกที่หน้าบ้านแม่ดิฉัน มาตะโกน เอาลูกกูมา กูจะพาลูกกลับบ้าน แม่ดิฉันบอกเมาแล้ว มานอนที่นี่ก่อนละกันเช้าค่อยกลับ ก้อไม่ยอม จนเค้าพังประตูรั้วหน้าบ้านเข้ามา แล้วก้อเอาหินทุบประตูกระจกด้านในแตก เศษแก้วที่แตกกระเด็นมาโดนศีรษะแม่ดิฉัน เหตุการณ์นี้ดิฉันแจ้งความค่ะ ตำรวจมาพาเค้าไปสงบสติอารมณ์แล้วพาไปรพ.ให้เย็บแผลที่เท้าเค้า ระหว่างที่อยู่รพ.เค้าก็ไม่ได้รุสึกผิดอะไรเลย คุยโทรศัพท์เล่นเกมส์ ไม่คิดที่จะขอโทษแม่ดิฉันที่นั่งรอเย็บศีรษะอยู่เหมือนกัน จากนั้นแม่ของเค้าก็มาแล้วก็มาขอโทษแม่ดิฉันขอร้องว่าอย่าเอาเรื่อง กราบกรานเลยค่ะ ในที่สุดแม่ก็ไม่เอาเรื่อง แต่ลงบันทึกประจำวันไว้ หากทำอีกจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด จากวันนั้นดิฉันไม่กลับไปกับเค้าได้ 1 อาทิตย์ แม่สามีโทรมา2-3วันแรก จากนั้นไม่โทรมา จนดิฉันต้องถามว่าจะเอาไง เค้าขอให้ดิฉันพาลูกกลับไป บอกให้เห็นใจเค้าเค้ามีหลานคนแรก รักหลานมาก อย่าพรากหลานไป แล้วจะพาลูกชายมาขอโทษแม่ดิฉัน ดิฉันยอมกลับไป ไม่ใช่เพราะ รักเค้านะคะ แต่ดิฉันเหนคนที่ดิฉันรักเดือดร้อนเพราะการเลือกคนผิดไม่ได้อีกแล้ว ดิฉันสงสารแม่มากค่ะที่ต้องมาเจ็บตัวเพราะดิฉัน เพราะรู้นิสัยสามีดีว่า ถ้าไม่กลับไป เค้าก็จะไม่มีทางยอมหยุดแน่ๆๆ แล้วคนที่เดือดร้อนก็คือคนที่อยู่รอบข่างดิฉัน ดิฉันทนสภาพตกงานอยู่ได้ 6 เดือน แล้วในที่สุดดิฉันก็ได้งานทำ โดยลูกแม่ของสามีจะเปนคนเลี้ยงพร้อมกับสามีของดิฉันเอง เนื่องจากเค้าไม่ได้ทำงานประจำ ถ้าไม่มีงานเข่ามาก็อยู่บ้านเลี้ยงลูกได้ ค่าใช้จ่ายของใช้ต่างๆของลูก ดิฉันก็เปนคนรับผิดชอบ เค้ารับผิดชอบแค่อาหารที่ให้ลูกทานในแต่ละวัน โดยตั้งแต่ที่ดิฉันทำงาน เค้าก็ขอยืมเงินดิฉันตลอด โดยคืนบ้างไม่คืนบ้าง จนดิฉันรู้สึกว่า ทำไมต้องทำงานเลี้ยงผัว ปกติผัวต้องเลี้ยงเมียไหม? แล้วเค้าก็จะพูดแล้วใครเลี้ยงลูก ดิฉันก็บอกไปแล้วไม่มีคนเลี้ยงแม่ดิฉันก็เลี้ยงให้ได้ แต่ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์นั้น เค้าไม่เคยเข้าบ้านดิฉันไม่ยุ่งกับบ้านดิฉันอีกเลย ทำเหมือนบ้านดิฉันเปนคนผิด เค้าบอกว่าถ้าแม่ดิฉันเป็นผู้ใหญ่ก็ต้องบอกให้ดิฉันกลับบ้านเรื่องก็จะไม่เกิด ดูความคิดคน... มาล่าสุดเพิ่งเกิดเมื่อคืนนี้ เค้าออกไปดื่มกับเพื่อน โทรมาตอนตี1ครึ่งจะยืม 2,000 ดิฉันบอกไม่มีแล้ววางหูไป ก็โทรกลับมาด่าดิฉันแล้วก็บอกว่า ที่บ้านดิฉันจะเอาเท่าไหร่มี ซึ่งมันไม่จริงเลย ดิฉันให้แม่แค่เดือนละหนเดียว 6,000 บาทเมื่อก่อนยังทีให้บ้างประปรายแต่ตอนนี้ไม่มีให้เลย ให้หนเดวจบ เค้าพูดแบบนี้แล้วก็บอกไม่ให้อยากมีเรื่องใช่ไหม เดี๋ยวเค้ากลับมาแล้วเจอกัน แล้วเค้าก็กลับมาตอนตี 4 แต่ไม่มีอะไรแค่ดึงผ้าห่มดิฉันออกเท่านั้น พอตอนเช้าดิฉันก็เลยพูดว่า เมื่อคืนทำแบบนั้นทำไม ดิฉันไม่โอเค เพราะเดือนนี้เค้าเอาไปเยอะแล้วยังไม่คืนดิฉันอีก 3,000 ดิฉันไม่มีให้แล้ว ก็มาพูดถึงที่บ้านดิฉันอีก ว่าดีคนอยู่เฉยๆๆสบายไม่ลำบากอะไร แล้วเราก็เถียงกัน ทะเลาะกัน ดิฉันขอเลิกบอกจะพาลูกไปด้วย เค้าบอกไปเลยแต่เดี๋ยวเค้าไปรับลูกกลับเอง ตอนดิฉันไปทำงานเค้าจะไปรับกลับเอง ซึ่งเวลานั้นแม่ดิฉันอยู่บ้านคนเดียว เค้าพูดขู่ดิฉันตลอด ยอกเค้าไม่ทำดิฉันหรอก ทำคนอื่นดีกว่า ในเมื่อครอบครัวเค้าไม่มีความสุข คนอื่นอยู่เฉยๆๆก็ต้องไม่มีความสุข โดยตลอดระยะเวลาที่เถียงกัน ดิฉันโหโหมีตีเค้าบ้างดึงเสื้อเค้าบ้าง โดยที่เค้าก็ผลัก แล้วตบหัวดิฉันคืนบ้าง ดิฉันรู้สึกว่า ทนไม่ไหว ไม่อยากอยู่ด้วยแล้ว อยากพาลูกออกไป แต่จะทำยังไงไม่ให้เค้ามาทำร้ายคนรอบข้าง แล้วทำร้ายดิฉันคะ เค้าไม่กัวกฎหมายค่ะ เพราะเค้าคิดว่า มีคนช่วยเค้าได้ทุกครั้ง.. พอตะมีใครมีวิธีช่วยดิฉันไหมคะ??? นึกว่าสงสารผู้หญิงคนนึงที่ไม่ควรจะต้องเจออะไรแบบนี้เลยค่ะ😭😭😭
อยากขออำนาจในการดูแลบุตรแต่เพียงผู้เดียว