ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา มีทั้งทุกข์และสุขปะปนกันไป ด้วยการที่เราอารมณ์ร้อนเหมือนกัน จึงทำให้ทะเลาะกันบ่อย แต่ทุกครั้งก็ไม่ได้เลิกลากัน

ฉันมั่นใจมาตลอด ว่าฉันรักคุณมากพอและไม่เคยคิดที่จะ ออกนอกลู่นอกทาง หรือโกหกคุณ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่ ฉันรู้สึกแค่ว่าถ้าคนที่เรารักรู้ความจริงเค้าอาจจะเสียความรู้สึกกับการโกหกเอาตัวรอดของเรา ฉันไม่เที่ยว ไม่มีสังคม เพราะรู้สึกว่า เวลานี้ การเที่ยวที่มึความสุขและมีค่าที่สุดคือ เที่ยวด้วยกัน3คน พ่อ แม่ ลูก ความสุขที่ได้มองลูกหัวเราะ และฉันยอมรับว่า ไม่ใช่ผู้หญิงที่เพียบพร้อม งานบ้านมีอาจขี้เกียจบ้าง อยากนอนนานๆบ้าง แต่ไม่เคยคิดที่จะละเลยหน้าที่

มาถึงวันนี้ วันที่ครอบครัวแตกแยก ด้วยเหตุผล หลายๆอย่าง หลักๆคือ ไม่เข้าใจกัน

ตลอดเวลา ที่คุณอยู่กับฉัน ตั้งแต่วันแรก ฉันรู้ว่า
คุณคบฉัน เพื่อประชดแฟนเก่าคุณ

คุณอยาก มีลูกกับฉัน เพราะแฟนเก่าคุณไปท้องกับญี่ปุ่น

แรกๆที่คบกันคุณโกหกฉันเรื่องแฟนเก่าคุณที่เค้าโทรมา

พอคลอดลูกได้7วัน คุณแอบคุยกับ ผญ ที่อ้างว่าเป็นน้องสาว โดย ผญ คนนั้นเค้าบอกว่าไม่ใช่ คุณบอกว่า ไม่มีลูกเป็นหลาน ฉันจับได้คุณไม่ยอมรับ แถมไปด่า ผญ คนนั้นว่า ตอ.....

เวลาไม่พอใจคุณจะไปหาเพื่อน ทิ้งฉันกับลูกไว้ เพราะคุณคิดว่า ฉันมีแม่และพี่น้อง ดูแล

คุณขับรถไปกับเพื่อน ถึงจรัญ ที่เคยอยู่กับแฟนเก่า แต่โกหกเราว่าไปแค่พระโขนง

เวลาคุณไม่พอใจ คุณไปบ้านเพื่อนโดยที่ปิดบังไม่ให้ใครบอกฉันว่าคุณอยู่ที่ไหน

คุณส่งยิ้มให้เด็ก7-11ฉันถามคุณว่ารู้จักหรอ คุณบอกไม่รู้จัก พอถามไปถามมาบอกรู้จักและเคยจับมือกัน คือผญ ให้ท่า

และโกหกอีกมากมาย แต่บางเรื่องก็เล็กน้อย แต่ฉันไม่เข้าใจว่า การโกหกของคุณ ที่คุณอ้างว่า อยากให้ฉันสบายใจ มันจริงหรอ เราะเลาะกันหลายครั้งเพราะเรื่อง โกหก

ในทุกๆครั้งจะจบด้วยคำว่า

"ขอโทษ ผิดเอง จะไม่ทำอีกแล้ว ขอโอกาสแก้ตัว"

คุณบอกให้จบ เพราะคุณขอโทษแล้ว

(แต่ควาใรู้สึกฉันละ)

แม้แต่ตอนบีบคอฉัน คุณยังบอกว่าขอโทษให้จบ
แม่คุณบอกว่า เรื่องปกติจองผัวเมีย

คุณบอกฉันว่า ไม่ได้อยากมีลูกและจดืะเบียนด้วยตั้งแต่แรก ทั้งหมดฉันอยากได้อยากมีเอง
และมาขอโทษ บอกพูดไปเพราะอยากเอาชนะ

ขอให้ฉันจบ และลืมมันไป

นิสัยฉันไม่ได้ดีอะไร ขี้บ่น ขี้งอล ขี้น้อยใจ ขี้โมโห โวยวาย ไม่ได้ทำงาน เลี้ยงลูกอยู่บ้านโดยที่ใช้เงินคุณ

แต่ฉันไม่เคยคิดที่จะ ทำแบบคุณเลย ถึงแม้ว่า ฉันจะเจ็บและเสียความรู้สึกมากแค่ไหนก็ตาม ฉันร้องไห้มาตลอด5ปี แต่ฉันก็ยังยืนยันที่จะรักคุณและลูกไม่คิดนอกใจหรือ คุยกับใคร
ฉันไม่มีสังคม เพราะทุกๆอย่างสำหรับฉันคือ ครอบครัว

มาถึงวันนี่ มันจบลงด้วยการที่คุณเลือกเส้นทางของคุณเอง ฉันเข้าใจและยอมรับ แต่ฉันอยากให้คุณอ่านทั้งหมด ที่ฉันพิมมา

คุณมีโอกาสเจอคนที่ดีกว่าฉัน แต่จะเจอคนที่รักคุณมากกว่าฉันรึเปล่า ไม่รู้

ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งได้รักกัน
และฉันไม่เสียดาย เพราะตลอดเวลา ฉันเต็มที่กับความรักที่มีให้คุณ และภูมิใจในตัวเอง ที่ซื่อสัตต่อครอบครัวมาตลอด

ตอนนี่ คุณอาจจะเสียใจและ คุณมีโอกาสเจอคนใหม่

แต่ฉัน เสียใจได้ไม่นาน ต้องลุกมาหางานทำ เลี้ยงลูกและแม่ฉัน และไม่เคยคิดจะมีคนใหม่ เพราะโลกใบนี้มันโหดร้ายกว่าที่คิด คำว่าพ่อเลี้ยงไม่มีทางดีต่อ ลูกฉันแน่

ต่อจากนี่จนวันสุกท้ายของชีวิต จะขอดูแลลูกและแม่ให้ดีที่สุด ถึงตอนนี้ไม่มีเงินแม้แต่บาทเดียว แต่จะไม่ยอมแพ้ และไม่ยอมถอยกลับไป

22/09/2561
ภูมิใจในตัวเอง และ ยินดีที่ครั้งหนึ่งได้รักกัน