สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอยู่มหาวิทยาลัยปีสามแล้ว ช่วงนี้ได้เข้าไปอ่านเกี่ยวกับการบูลี่กันในโรงเรียนมัธยมก็รู้สึกนึกถึงช่วงสมัยเรียนขึ้นมา เราก็ไม่ได้ร้ายแรงขนาดย้ายโรงเรียนนะ แต่อาจจะผิดที่เราปรับตัวให้เข้ากับสังคมไม่ค่อยเก่ง ช่วงชีวิตมอปลายจึงเป็นช่วงที่เราคิดว่ามันพลาดมากกก พลาดที่เราไม่ได้รับรู้โมโม้นดีๆกับกลุ่มเพื่อน...
บัดดี้ที่รัก...
-เราไม่มีกลุ่มเพื่อนสนิทเลย แต่ก็มีบัดดี้คนนึง บอกตามตรงคือไม่ได้อยากจะเป็นสักเท่าไหร่ เพราะความจำเป็นบางอย่างเราจึงต้องเป็นเพื่อนกัน แต่เรารู้ในใจลึกๆว่าเราเข้ากันไม่ได้ เพราะเราไม่ได้ปรับตัวเข้าหากันมากพอ เอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้งกัน ทะเลาะกันบ่อย ความเห็นไม่ตรงกัน ร้อนกันทั้งคู่ ไม่มีใครยอมใคร และก่อนจบมอหกเราก็ทะเลาะกันและไม่คุยกันเลยหนึ่งเทอมเต็ม.. แต่เป็นความผิดเราเอง เพราะความขี้น้อยใจ ทำให้เราไม่เสามารถกับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกเลย... (แต่ช่วงเวลาดีๆก็มีนะ ไม่ได้แย่ตลอดหรอก555)
สิ่งที่เราต้องฝ่าฟัน...
-ความจำเป็นที่ว่าก็คือ เราสองคนไม่ค่อยมีคนชอบเหมือนกัน หรือเป็นเด็กชายขอบในห้องก็ว่าได้ แต่บัดดี้อาจจะหนักกว่า เพื่อนในห้องถึงขึ้นมีฉายาให้เวลานินทาเราเลยล่ะ แต่เรารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่พวกนั้นพูดถึงเพื่อนและเรา ไม่รู้ทำไม555 ซึ่งเราก็เลือกที่จะรู้คนเดียว ไม่บอกเพื่อนเรา เพราะไม่อยากให้มันไม่สบายใจ แต่มันคงรู้ตัวในระดับหนึ่งแหละ เราสองคนใช้ชีวิตมอปลายค่อนข้าง survival มาก เวลามีงานกลุ่มเราจะแบบนอยด์มาก เพราะเรารู้ว่าไม่ค่อยมีใครต้อนรับ จนบางครั้งก็อยากแบบไม่มีกลุ่ม
เลย แต่ก็ไม่ได้ เดี๋ยวเรียนไม่จบ
แอบชอบ...
-เราแอบชอบผู้ชายสองคนในเวลาเดียวกัน5555 เจ้าชู้มั้ย คนแรกเป็นเพื่อนที่กลับรถคันเดียวกัน ไม่หล่อนะ แต่ตี๋ๆหน่อย เราชอบนางเพราะนางติวให้เราตลอด เวลามีปัญหาก็ช่วยตลอดเลย แล้วคือเราแพ้ทางคนที่ฉลาดกว่า แล้วก็ชอบช่วยเหลือ เฮ้อออ แต่ไม่ได้บอกไปว่าชอบ เราไม่อยากอกหัก เพราะเราเคยโดนหักอกมาตอนมอต้นแล้ว เสียใจมากๆ เราเลยไม่กล้าบอกไป คนทีสองเป็นคนในสเป็กกก น่ารัก ขาว เด็กเนิร์ดด เรียนเก่งมากด้วยฮือออ ยังๆ เล่นกีฬาเก่ง อยู่วงดุริยางค์ด้วย โอ้โห้ว เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว 555 แต่เราได้แต่แอบมองไกลๆ นางเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที ได้รู้จักแค่แบบโฉบเฉี่ยวมาก แต่เกือบได้ใกล้ชิดเพราะอินี่เข้าวงดุริยางค์แล้ว แต่ไปไม่รอด แงง เข้ากับคนอื่นก็ไม่ค่อยได้อี๊กก 555 มีอยู่ครั้งนึงเป็นเทรนในเฟสให้กดไลค์แล้วพูดถึงมั้ง แล้วนางเขียนถึงเราประมานว่า แกเป็นคนที่ชอบมองเราบ่อยๆใช่มั้ย เป็นไงบ้าง อหหห แกเราแอบมองไม่เนียนว่ะ เค้ารู้ววว ฮืออ อยากมุดแผ่นดินหนี ดีนะ ที่เรียนจบกันออกมาแล้ว เป็นเรื่องตลกๆขำๆดี ขนาดเรามองไกลๆแล้วน้าา แล้วก็ไม่ได้เดินตามด้วยนะ อย่าเข้าใจผิดด แต่เราจะแบบนึกถึงเค้าแล้วก็แบบมโนในใจขอให้ได้เจอๆๆ โฉบๆก็ยังดี แต่คนเราโดนแอบชอบเค้าก็น่าจะมีเซนส์อะไรสักอย่างแหละเนอะ ที่ชอบสองคนเพราะอีกคนใกล้ตัวจับต้องได้ แต่อีกคนไกลตัวจับต้องไม่ได้ เลยคิดเองว่าไม่เป็นไรร แต่เราเสียดายที่ว่าเราน่าจะลองๆเดินไปบอกชอบเค้าเนอะ เฮ้ออ
สรุป กระทู้นี้ก็ไม่มีสาระอะไรเป็นพิเศษแค่อยากจะลองมาแชร์เรื่องที่เราเสียดาย และเสียไป แล้วแต่ละคนมีอะไรที่เสียดายและไม่ได้ทำกันมั้ย จะบอกว่าลองๆทำเลย เพราะบางทีเราอาจจะไม่ได้เจอกันอีกเลยก็ได้
สิ่งที่เสียดายที่สุดในช่วงชีวิตมอปลาย
บัดดี้ที่รัก...
-เราไม่มีกลุ่มเพื่อนสนิทเลย แต่ก็มีบัดดี้คนนึง บอกตามตรงคือไม่ได้อยากจะเป็นสักเท่าไหร่ เพราะความจำเป็นบางอย่างเราจึงต้องเป็นเพื่อนกัน แต่เรารู้ในใจลึกๆว่าเราเข้ากันไม่ได้ เพราะเราไม่ได้ปรับตัวเข้าหากันมากพอ เอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้งกัน ทะเลาะกันบ่อย ความเห็นไม่ตรงกัน ร้อนกันทั้งคู่ ไม่มีใครยอมใคร และก่อนจบมอหกเราก็ทะเลาะกันและไม่คุยกันเลยหนึ่งเทอมเต็ม.. แต่เป็นความผิดเราเอง เพราะความขี้น้อยใจ ทำให้เราไม่เสามารถกับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกเลย... (แต่ช่วงเวลาดีๆก็มีนะ ไม่ได้แย่ตลอดหรอก555)
สิ่งที่เราต้องฝ่าฟัน...
-ความจำเป็นที่ว่าก็คือ เราสองคนไม่ค่อยมีคนชอบเหมือนกัน หรือเป็นเด็กชายขอบในห้องก็ว่าได้ แต่บัดดี้อาจจะหนักกว่า เพื่อนในห้องถึงขึ้นมีฉายาให้เวลานินทาเราเลยล่ะ แต่เรารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่พวกนั้นพูดถึงเพื่อนและเรา ไม่รู้ทำไม555 ซึ่งเราก็เลือกที่จะรู้คนเดียว ไม่บอกเพื่อนเรา เพราะไม่อยากให้มันไม่สบายใจ แต่มันคงรู้ตัวในระดับหนึ่งแหละ เราสองคนใช้ชีวิตมอปลายค่อนข้าง survival มาก เวลามีงานกลุ่มเราจะแบบนอยด์มาก เพราะเรารู้ว่าไม่ค่อยมีใครต้อนรับ จนบางครั้งก็อยากแบบไม่มีกลุ่ม
แอบชอบ...
-เราแอบชอบผู้ชายสองคนในเวลาเดียวกัน5555 เจ้าชู้มั้ย คนแรกเป็นเพื่อนที่กลับรถคันเดียวกัน ไม่หล่อนะ แต่ตี๋ๆหน่อย เราชอบนางเพราะนางติวให้เราตลอด เวลามีปัญหาก็ช่วยตลอดเลย แล้วคือเราแพ้ทางคนที่ฉลาดกว่า แล้วก็ชอบช่วยเหลือ เฮ้อออ แต่ไม่ได้บอกไปว่าชอบ เราไม่อยากอกหัก เพราะเราเคยโดนหักอกมาตอนมอต้นแล้ว เสียใจมากๆ เราเลยไม่กล้าบอกไป คนทีสองเป็นคนในสเป็กกก น่ารัก ขาว เด็กเนิร์ดด เรียนเก่งมากด้วยฮือออ ยังๆ เล่นกีฬาเก่ง อยู่วงดุริยางค์ด้วย โอ้โห้ว เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว 555 แต่เราได้แต่แอบมองไกลๆ นางเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที ได้รู้จักแค่แบบโฉบเฉี่ยวมาก แต่เกือบได้ใกล้ชิดเพราะอินี่เข้าวงดุริยางค์แล้ว แต่ไปไม่รอด แงง เข้ากับคนอื่นก็ไม่ค่อยได้อี๊กก 555 มีอยู่ครั้งนึงเป็นเทรนในเฟสให้กดไลค์แล้วพูดถึงมั้ง แล้วนางเขียนถึงเราประมานว่า แกเป็นคนที่ชอบมองเราบ่อยๆใช่มั้ย เป็นไงบ้าง อหหห แกเราแอบมองไม่เนียนว่ะ เค้ารู้ววว ฮืออ อยากมุดแผ่นดินหนี ดีนะ ที่เรียนจบกันออกมาแล้ว เป็นเรื่องตลกๆขำๆดี ขนาดเรามองไกลๆแล้วน้าา แล้วก็ไม่ได้เดินตามด้วยนะ อย่าเข้าใจผิดด แต่เราจะแบบนึกถึงเค้าแล้วก็แบบมโนในใจขอให้ได้เจอๆๆ โฉบๆก็ยังดี แต่คนเราโดนแอบชอบเค้าก็น่าจะมีเซนส์อะไรสักอย่างแหละเนอะ ที่ชอบสองคนเพราะอีกคนใกล้ตัวจับต้องได้ แต่อีกคนไกลตัวจับต้องไม่ได้ เลยคิดเองว่าไม่เป็นไรร แต่เราเสียดายที่ว่าเราน่าจะลองๆเดินไปบอกชอบเค้าเนอะ เฮ้ออ
สรุป กระทู้นี้ก็ไม่มีสาระอะไรเป็นพิเศษแค่อยากจะลองมาแชร์เรื่องที่เราเสียดาย และเสียไป แล้วแต่ละคนมีอะไรที่เสียดายและไม่ได้ทำกันมั้ย จะบอกว่าลองๆทำเลย เพราะบางทีเราอาจจะไม่ได้เจอกันอีกเลยก็ได้