"เลือดข้น คนจาง" ขอพื้นที่ให้ละครคุณภาพสักหนึ่งกระทู้นะคะ




“เลือดข้น คนจาง” เป็นเรื่องราวปมขัดแย้งเรื่องมรดกของพี่น้องในตระกูลจิระอนันต์จนต้องลงเอยด้วยความตาย ซึ่งทำให้คนดูอย่างเราๆอดไม่ได้ที่จะคิดถึงคดีมรดกเลือดของหลายๆตระกูลใหญ่ในอดีต และหากคุณเติบโตมาในครอบครัวคนจีน คุณจะอินมากกก ในใจดิฉันคิดอยากจะเขียนถึงละครเรื่องนี้ทันทีตั้งแต่ดู EP.2 จบ แต่ก็คิดว่าทิ้งไว้สักอาทิตย์ก่อนดีกว่า เผื่อให้ทุกคนมีเวลาดูแล้วเราค่อยมาคุยกัน


สิ่งแรกที่ดิฉันอยากชื่นชมคือการสื่อถึงความสัมพันธ์ของคนจีนแบบครอบครัวใหญ่ได้อย่างประณีตมาก ทั้งการกินข้าวรวมญาติ ,ความเป็นระบบกงสี ,พิธีกงเต็ก ,การให้ความสำคัญกับลูกชาย ฯลฯ เรียกได้ว่าเป็นละครไม่กี่เรื่องที่ดิฉันไม่เปลี่ยนช่องแม้จะพักโฆษณาเพราะมันชวนติดตามทุกตอนทั้งการดำเนินเรื่องที่กระชับ และการกระจายบทเด่นให้แก่นักแสดงได้อย่างน่าทึ่ง จนดิฉันรู้สึกว่าทุกตัวละครมีส่วนสำคัญกับเรื่องจริงๆ ดิฉันชอบโทนบรรยากาศที่ออกแนวทึมๆหม่นๆ แต่กลับดูไม่อึดอัดเลย มันเหมือนยิ่งทำให้คนดูค่อยๆดำดิ่งเข้าสู่ความหดหู่หม่นหมองของคนในตระกูลนี้ทีละนิดๆ จากที่เปิดเรื่องมาด้วยความสุขของทุกคนในบ้าน อีกเรื่องที่ขอชมคือการเลือกโลเคชั่นบ้านอากง นั่นคือบ้านเจ้าสัวที่เรียบง่ายเป็นแบบนั้นจริงๆ เพราะต่อให้มีเงินสร้างคฤหาสน์หรูหราอลังการแค่ไหน แต่อากงอาม่าก็ยังยึดติดกับบ้านหลังเก่าที่ตัวเองเคยอยู่มาตั้งแต่หนุ่มสาวนั่นเอง

.
.

แหม่ม คัทรียา : ในบทภัสสรเรียกว่าปล่อยของจนดิฉันสามารถพูดได้เลยว่าพี่แหม่ม เตรียมลุ้นนำหญิงปีหน้าได้เลยค่ะ สีหน้าต่างๆที่ภัสสรแสดงออกมามันส่งมาถึงหัวใจคนดูอย่างอยู่หมัด เม็ดน้ำตาที่ปล่อยลงมาอย่างถูกเวลาตอนที่โมโหและน้อยใจในฉากที่ทะเลาะกับเฮียเสริฐ ดิฉันมั่นใจว่ามันเกิดจากความเป็นมืออาชีพและถูกกำหนดไว้อย่างเป็นระบบของพี่แหม่ม หรือแม้แต่ซีนเปิดพินัยกรรม ดิฉันเดาไม่ออกเลยว่าในใจของภัสสรกำลังคิดอะไรอยู่? พี่แหม่มแสดงฝีมือเล่นซีนนี้ได้ซับซ้อนมากก ทั้งลุ้น ช็อก โกรธ เสียใจ ซึ่งเป็นการแสดงในศาสตร์ที่ยากจริงๆ แต่พี่ทำได้! หรือแม้แต่ซีนที่ภัสสรตัดพ้อกับแม่เรื่องปมในใจตอนเด็กตั้งแต่แม่เลือกตักก้ามปูของดีให้พี่ชาย พี่แหม่มก็เล่นได้ขาดจริงๆเหมือนความอัดอั้นนั้นได้ถูกปลดปล่อยออกมา (ฉากนั้นพี่ทำให้หนูร้องไห้น้ำตาไหลพรากไปด้วย)

.
.

กบ ทรงสิทธิ์ : ในบทเฮียเสริฐ พี่ชายคนโตของตระกูลที่แบกความรับผิดชอบอย่างมหาศาลต่อจากอากงผู้เป็นพ่อ และเป็นพี่ชายที่แสนดีและอบอุ่นเหลือเกิน น้องขอรถพี่ก็ให้ น้องจะโม้เรื่องลูกพี่ก็ยิ้มพร้อมกล่าวชื่นชม น้องเมาจนอ้วกพี่ก็ลุกตามไปลูบหลังให้ พี่กบขา หนูเคยกราบพี่มาแล้วจากบทพ่อขี้เหล้าในภาพยนตร์รักแห่งสยาม มาตอนนี้หนูขอยกมือกราบพี่อีกครั้งเลยค่ะ เฮียเสริฐแสดงความอมทุกข์ออกมาแทบจะทุกซีน จนเราอดคิดไม่ได้ว่าผู้ชายคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่? ฉากแรกที่พี่กบนั่งเงียบๆใช้ความคิดคนเดียวในห้องทำงานมืดๆนั้นมันเงียบเหงาเหลือเกิน เหมือนประโยคที่ว่ายิ่งสูงยิ่งหนาว ยกเว้นซีนที่เฮียเสริฐดอดไปหาคนรักอย่างนิภา นั่นเองที่แววตาของเฮียเสริฐถึงเปล่งประกายความสุขออกมาอย่างแท้จริง แววตาที่เสริฐมองนิภาคนรักที่นอนป่วยหนักด้วยโรคมะเร็งเหมือนกำลังจะบอกว่าไม่ฉันก็เธออาจจะต้องจากกันในวันหนึ่งมันหดหู่ทว่าอบอุ่นที่สุด (ฉากที่ร้องเพลงสดกับกีต้าร์พี่กบเท่มากกกกกกก)

.
.

ครูเล็ก ภัทราวดี : ในบทอาม่า ไม่รู้ทำไมดิฉันถึงอินกับบทนี้เหลือเกิน อาจเพราะครูเล็กทำให้ดิฉันนึกถึงอาม่าตัวเองที่ล้งเล้งโวยวายแบบนี้เหมือนกัน ดิฉันชอบการออกแบบคาแรคเตอร์ของอาม่าให้ดูเป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งที่เกิดมาเพื่อเป็นเมียที่ดีและเป็นแม่ที่ดีเท่านั้น! อาม่าไม่เคยสนใจว่าตัวเองจะยิ่งใหญ่หรือร่ำรวยมหาศาลแค่ไหน อาม่าสนแค่จะดูแลอากงไปจนวันตายจากกัน ได้เข้าครัวทำอาหารปรนนิบัติสามีเหมือนที่ทำมาค่อนชีวิตเท่านั้น เพราะทั้งคู่เริ่มต้นมาจากศูนย์แบบเสื่อผืนหมอนใบ ไม่ได้เกิดมาจากตระกูลไฮโซที่ไหน ไม่ชอบออกงานสังคมหรูหราวางมาดเป็นนางพญา ซึ่งจุดนี้ดิฉันมองว่าครูเล็กสื่อออกมาได้น่าทึ่งมากในฐานะผู้หญิงจีนวัยชรา (สังเกตไหมว่าอาม่าในเรื่องจะขยับปากเบะตลอดเวลา นั่นคือใช่เลยค่ะคนแก่มากๆจะเป็นแบบนั้นจริงๆ) ซีนที่อาม่าวิ่งไปจนเห็นลูกชายคนโตนอนตายหมดลมหายใจนั่นคือครูเล็กถ่ายทอดอารมณ์ออกมาได้สุดของหัวอกคนที่เป็นแม่จริงๆ

.
.

แท่ง ศักดิ์สิทธิ์ : ในบทเมธ ลูกชายคนที่ 2 ของตระกูลที่ดูเป็นพวก Loser แบบกลายๆด้วยการออกจากงาน ติดเหล้า และอยากใช้ชีวิตที่เหลือด้วยการดูแลลูกสาวเท่านั้นในฐานะพ่อเลี้ยงเดี่ยว ดูไม่มีความอยากได้อยากดีอะไรกับใครทั้งนั้น และด้วยฝีมือดราม่าระดับพี่แท่ง ดิฉันมั่นใจว่าพี่ย้ง ผกก. ไม่ปล่อยให้คนๆนี้ลอยนวลแน่นอนค่ะ! เตรียมรอความดราม่าและการปล่อยของชุดใหญ่จากพี่แท่งได้เลย

.
.

รวมถึงทีมนักแสดงรุ่นเล็กทุกคน ดิฉันกล้าพูดได้เลยว่าละครเรื่องนี้จะเปลี่ยนชีวิตในฐานะนักแสดงของพวกหนูทุกคน ไม่ใช่แค่ชื่อเสียงเท่านั้น แต่การได้ร่วมงานกับสุดยอดนักแสดงระดับครู ทั้งอาตู่ ครูเล็ก พี่กบ พี่แหม่ม ฯลฯ นั่นคือประสบการณ์ในการเรียนรู้นอกห้องเรียนที่ยิ่งใหญ่มากจริงๆกับบุคลากรในวงการบันเทิงที่ทรงคุณค่าเหล่านั้น


สุดท้ายนี้บุคคลที่ดิฉันต้องขอชื่นชมอย่างแรงคือผู้กำกับอย่างพี่ย้ง ทรงยศ ที่ถ่ายทอดเรื่องราวของครอบครัวคนจีนได้ออกมาแบบละเอียดลออทุกเม็ดจริงๆ ทั้งสนุก เศร้า ลุ้นระทึกมีครบทุกรสชาติ และสามารถพูดได้อย่างเต็มปากว่า เลือดข้นคนจาง คือละครคุณภาพแห่งปีจริงๆ #พี่เก่งมากๆค่ะ 🙏🏻

สำหรับในส่วนของคดีการตายนั้น ดิฉันขอไปให้การในชั้นศาลนะคะ (จะบ้าเหรอยะ ดิฉันไม่ได้ฆ่า!) แต่ดิฉันอยากจะฟังทฤษฎี ,มุมมองและการวิเคราะห์จากทุกคนมากกว่าค่ะ ลองมาแชร์กัน..


แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่