เราเป็นนศ.ปวช ทำงาน7-11 และแฟนเราเกรณทหาร2ปี ตั้งแต่เราคบกับแฟนคนนี้มา เราคือรักเเรกของเค้าตลอดชีวิตที่ผ่านมา แต่เราเคยรักและผิดหวังจากรักมาแล้วนับไม่ได้. คนที่ผ่านการมีความรักเจ็บปวดมาทุกรูปแบบ ต้องมาคบกับคนที่ซึ่งไม่รู้แม้ความหมายจองคำว่า คนรักกัน เราก็พยายามปรับทุกอย่างให้เข้ากับเค้าทำทุกอย่างที่เค้าต้องการยอมทุกอย่างเพื่อไม่ให้เกิดปัญหา แต่เมื่อนานๆเข้า1-2ปี เราก็มีทะเลาะกันบ้าง แฟนเราเป็นคนพูดแรงๆพูดด้วยอารมณ์ไม่คิด และผญ.เราต่อมห้แกร่งแค่ไหนก็ต้องมีกระทบจิตใจกันบ้าง ตลอดเวลาเราเรียนรู้เค้าทุกๆลมหายใจ ตามใจทุกอย่างที่เค้ามีความสุขและ เค้าตอบแทนเราด้วยข้อบังคับและกฏเกณฑ์ต่างๆ เช่น
1.ห้ามคุยกับคนอื่นที่เค้าไม่รู้จัก ได้แก่
-เพื่อนผญ. ที่เค้าไม่รู้จักถึงแม้เราจะสนิกกันมาก่อนจะคบกับแฟนคนนี้
-เพื่อนผช. ที่เป็นเพื่อนสนิทสมัยเรียนด้วยกันมา5-6ปี
-คนรู้จักแถวบ้านเพื่อนที่รู้จักกันนานแล้วหรือพึ่งรู้จัก
-รุ่นพี่ รุ่นน้อง ที่ร.ร ก็ห้าม
2.ห้ามเที่ยวไม่ว่าไปคนเดียวหรือกับเพื่อนคนไหนทั้งนั้น ไม่ว่าวันเกิดเพื่อนคนไหนก็ไม่ให้ไป ห้ามออกตอนกลางคือ ออกเข้าก็ห้ามกลับเกิน18:30 สำหรับญาติพี่น้อง(ที่วันว่างๆช่วนไปเดินซื้อจอง) ถ้าไม่ได้สำถัญอะไรก็ไม่ต้องไปด้วย.
3.ต้องรายงานทุกอย่าง ต้องเปะๆๆ เวลาต้องห้ามเรทห้ามต่อรอง ต้องรับโทรศัพท์ทุกครั้งและโทรคุยตลอดไม่ว่าจะอยู่กับครอบครัวในวันครอบครัว หรือเวลาส่วนตัวกับเพื่อนๆก็ต้องโทรคุย เรียกว่าจิกทุกๆ10นาที
4.ต้องทำทุกอย่างที่ครอบครัวฝ่ายแฟนสั่งและห้ามขัด (ครอบครัวแฟนเป็นครอบครัวที่างคนแคบไม่เปิดรับคนอื่นเอาความคิดตัวเองเป็นหลัก ใครมีปัญหาก็พร้อมลุยตาต่อตาด่ามาด่ากลับใช้คำพูดจิกกัดพูดตรงๆแรงๆไม่รักษาน้ำใจ.)
เรามักทะเลาะกันในเรื่องไม่เป็นเรื่องแต่เราก็พยายามอดทนและคิดในแง่บวกเสมอ แต่มักมีแม่แฟนที่ชอบจ้องจับผิดค่อยตามติดชีวิตเรายุ่งวุ่นว่ายในทุกฝีก้าวของเราจนเราไม่รู้สึกเป็นตัวของตัวเอง บ้านเค้าต้องการคาดหวังให้เราเป็นอย่างที่เค้าอยากได้ เป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อม แต่เราคือสายลุยสาวห้าว แต่เราก็มีความเป็นเเม่บ้านเเม่เรือนบ้าง แต่เค้าต้องการจะเปลี่ยนทั้งชีวิตเราให้เหมือนอย่างที่เค้ากำหนดไว้ โดนใช้คำพูดที่ว่า อยากมีชีวิตที่อิสระก็ต้องอยู่เป็นโสดอยากเที่ยวอยากคุยกับคนนั้นคนนี้ก็ต้องอยู่เป็นโสดต้องอยู่คนเดียว "ซึ่งเราก็ผ่านชีวิตมามากพอที่จะรู้ว่าโลกนี้เป็นยังไง " เราว่ามันไม่ใช้น่ะ มันจำเป็นหรอที่ต้องเป็นแบบนี้เราอยากถามความคิดเห็นทุกคนว่ามันใช้หรอ??????
ถ้าคนเราคบกันจำเป็นมั้ยที่ต้องตัดทุกอย่างออกจากชีวิต "เพื่อน " รุ่นพี่รุ่นน้องที่คบกันมานานเป็นปี "การท้องเที่ยวสังสรร"
1.ห้ามคุยกับคนอื่นที่เค้าไม่รู้จัก ได้แก่
-เพื่อนผญ. ที่เค้าไม่รู้จักถึงแม้เราจะสนิกกันมาก่อนจะคบกับแฟนคนนี้
-เพื่อนผช. ที่เป็นเพื่อนสนิทสมัยเรียนด้วยกันมา5-6ปี
-คนรู้จักแถวบ้านเพื่อนที่รู้จักกันนานแล้วหรือพึ่งรู้จัก
-รุ่นพี่ รุ่นน้อง ที่ร.ร ก็ห้าม
2.ห้ามเที่ยวไม่ว่าไปคนเดียวหรือกับเพื่อนคนไหนทั้งนั้น ไม่ว่าวันเกิดเพื่อนคนไหนก็ไม่ให้ไป ห้ามออกตอนกลางคือ ออกเข้าก็ห้ามกลับเกิน18:30 สำหรับญาติพี่น้อง(ที่วันว่างๆช่วนไปเดินซื้อจอง) ถ้าไม่ได้สำถัญอะไรก็ไม่ต้องไปด้วย.
3.ต้องรายงานทุกอย่าง ต้องเปะๆๆ เวลาต้องห้ามเรทห้ามต่อรอง ต้องรับโทรศัพท์ทุกครั้งและโทรคุยตลอดไม่ว่าจะอยู่กับครอบครัวในวันครอบครัว หรือเวลาส่วนตัวกับเพื่อนๆก็ต้องโทรคุย เรียกว่าจิกทุกๆ10นาที
4.ต้องทำทุกอย่างที่ครอบครัวฝ่ายแฟนสั่งและห้ามขัด (ครอบครัวแฟนเป็นครอบครัวที่างคนแคบไม่เปิดรับคนอื่นเอาความคิดตัวเองเป็นหลัก ใครมีปัญหาก็พร้อมลุยตาต่อตาด่ามาด่ากลับใช้คำพูดจิกกัดพูดตรงๆแรงๆไม่รักษาน้ำใจ.)
เรามักทะเลาะกันในเรื่องไม่เป็นเรื่องแต่เราก็พยายามอดทนและคิดในแง่บวกเสมอ แต่มักมีแม่แฟนที่ชอบจ้องจับผิดค่อยตามติดชีวิตเรายุ่งวุ่นว่ายในทุกฝีก้าวของเราจนเราไม่รู้สึกเป็นตัวของตัวเอง บ้านเค้าต้องการคาดหวังให้เราเป็นอย่างที่เค้าอยากได้ เป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อม แต่เราคือสายลุยสาวห้าว แต่เราก็มีความเป็นเเม่บ้านเเม่เรือนบ้าง แต่เค้าต้องการจะเปลี่ยนทั้งชีวิตเราให้เหมือนอย่างที่เค้ากำหนดไว้ โดนใช้คำพูดที่ว่า อยากมีชีวิตที่อิสระก็ต้องอยู่เป็นโสดอยากเที่ยวอยากคุยกับคนนั้นคนนี้ก็ต้องอยู่เป็นโสดต้องอยู่คนเดียว "ซึ่งเราก็ผ่านชีวิตมามากพอที่จะรู้ว่าโลกนี้เป็นยังไง " เราว่ามันไม่ใช้น่ะ มันจำเป็นหรอที่ต้องเป็นแบบนี้เราอยากถามความคิดเห็นทุกคนว่ามันใช้หรอ??????