เรื่องมีอยู่ว่า>>>>>ตอนนี้เราคบกับแฟนมา 3 ปีแล้ว เราทั้งคู่ทำงานโรงงานผลิตชิ้นส่วนยานยนต์แห่งหนึ่ง ในจังหวัดฉะเชิงเทรา เราเรียนจบด้านวิศวกรรม อายุ 22 ปีจบ ป.ตรีมาก็ทำงานเลย ส่วนแฟนเราก็จบด้านวิศวกรรมมาเหมือนกัน อายุ 27 ปี แฟนเราชอบตกปลามาก ช่วงนั้นเรามีแฟนตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว พอต่างคนต่างแยกย้ายกันทำงานก็เลิกกันไป แฟนเราก็เข้ามาจีบเราแล้วเราก็เป็นแฟนกัน ตอนจีบกันใหม่ๆ เค้าก็พาเราไปเลี้ยง mk นั่งรถรับส่งของโรงงานไปเพราะช่วงนั้นยังไม่มีรถ พากันไปไหว้พระทำบุญทำประสาคนเป็นแฟนกัน และหลังจากนั้นคบกันได้ 1 ปี เราก็คิดที่จะพัฒนาตัวเองเลยสมัครเรียนต่อ ป.โท ด้านวิศวกรรมที่มหาลัยที่ดังแห่งหนึ่งแถวรังสิต เป็นมหาวิทยาลัยที่ติด 1-5 ของประเทศเลย เราเรียนเสาร์-อาทิตย์นั่งรถตู้จากฉะเชิงเทราไปรังสิต ต่อรถจากที่พักประมาณ 5 ต่อ นั่งรถไปกลับ 5 ชั่วโมงทุกวันเสาร์อาทิตย์ พอหลังจากนั้นแฟนเราก็ซื้อรถกระบะคันนึง เราจึงมีรถไปพาเราไปเที่ยวบ้าง แต่ไม่บ่อยหรอก เพราะเราไม่มีเวลาต้องเรียน ส่วนใหญ่เค้าจะเอารถไปออกทริปตกปลา เราย้ายห้องมาอยู่ด้วยกัน ซึ่งไกล้ที่ทำงานแต่ไกลจากมหาวิทยาลัยที่เราเรียน แต่ก็ไม่เป็นไรเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย เราเป็นคนจ่ายค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ เวลากลับบ้านช่วงเทศกาลก็ขับรถกลับเพราะเราเป็นคนเหนือเหมือนกัน เราจะไปแวะบ้านเค้าก่อน แล้วก็มาแวะบ้านเรา เรามีของติดไม้ติดมือไปฝากบ้านเค้าตลอด แต่เค้าไม่คิดจะซื้ออะไรไปฝากบ้านเราเลย อาจเพราะเค้าเป็นผู้ชายมั้ง (เราคิดแบบนี้)
>>>หลังจากนั้น 2 ปีกว่า เราก็ตัดสินใจซื้อบ้านทาวโฮมแถวที่ทำงานนั้นแหละ ตอนนั้นแฟนเราให้เรายื่นกู้คนเดียวเพราะเค้าติดผ่อนรถ ตอนแรกคิดว่าไม่ผ่านแต่ผ่านค่ะ ได้ราคามากกว่าบ้าน 2 แสน เงินส่วนนั้นก็เอาไปต่อเติมครัว มุ้งลวด เหล็กดัด ผ้าม่าน ส่วนเรื่องค่าผ่อนบ้านเราจะให้แฟนช่วยเราผ่อน เพราะเราติดค่าใช้จ่ายในการเรียนต่อโท ค่าเดินทาง เลยขอให้เค้าช่วยผ่อน พอหลังนั้นเค้าเปลี่ยนไปมากเลยค่ะ ทำท่าไม่พอใจมากขึ้น หงุดหงิดทุกครั้งที่เราให้ช่วยออกค่าใช้จ่าย บางครั้งเมาก็ทะเลาะกัน ขึ้น ขึ้นกูก็มี เคยไล่เราออกจากห้องด้วยนะ โยนกระเป๋าเราออกนอกห้องเลยย ตอนนั้นเราเสียใจมาก รู้สึกผิดหวัง เสียใจ ร้องไห้หนักมาก แต่เราก็ต้องยอมเพราะตอนนี้เราเรียน เราซื้อบ้าน เราคนเดียวคงไม่ไหว เลยต้องทนคบกันต่อไป
>>>เมื่อย้ายเข้ามาอยู่บ้าน เราก็ซื้อหมาพันธ์ปอม 2 ตัว ตัวผู้กับตัวเมียมาเลี้ยงโดยค่าใช้จ่ายออกคนละครึ่งกับแฟน คุยกันว่าจะช่วยกันเลี้ยง ตอนเช้าเราจะตื่น 5.30 เพื่ออาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน ส่วนแฟนเราก็ต้องไปดูหมา เช็ดพื้นเพราะช่วงแรกๆๆ ยังฉี่ไม่เป็นที่ต้องคอยทำความสะอาดทุกเช้า อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เราก็ดูแลหมาต่อ ส่วนแฟนก็ออกไปอาบน้ำ เป็นแบบนี้มาประมาน 1 เดือน พักหลังๆ แฟนเราไม่ตื่นมาทำ เราก็ต้องตื่นมาทำทุกอย่างคนเดียว แต่ดีที่พักหลังหมาเริ่มฉี่เป็นที่ เลยไม่ลำบากนัก
>>>อยู่บ้านได้ประมานเดือนนึง ก็เริ่มมีเพื่อนบ้าน แฟนเราเป็นคนชอบสังสรร กินเบียร์ กับคนในหมู่บ้านทุกวันกลับบ้านก็ห้าทุ่มเที่ยงคืน กลับมาจากที่ทำงานเราก็ต้องทำงานบ้าน กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้าของหมา เป็นแบบนี้ทุกวัน ตอนนี้แหละเราก็เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่แหละ เริ่มทะเลาะกันมากขึ้น จนเราตัดสินใจขอจ่ายค่าบ้านคนเดียว ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอาหารหมา ทุกอย่างเรารับผิดชอบเองหมด ที่นี้แหละรู้สึกว่าเริ่มดีขึ้น ทะเลาะกันเรื่องเงินน้อยลง ช่วงนั้นเราเรียนใกล้จบแหละ อยู่ในช่วงทำวิทยานิพนธ์ ต้องไป มอ ทุกวันเสาร์ อาทิตย์ ออกจากบ้านฉะเชิงเทรา-รังสิต ใช้เวลาเดินทางไปกลับ 5 ชม. เราโครตอึดอ่ะ มีวันนึงเรากลับเย็นออกจากมหาวิทยาลัย 1 ทุ่ม รถตู้หมดแล้วว ต้องให้เพื่อนไปส่ง bts ลง บางนา ก็ 2 ทุ่มกว่า เราบอกให้แฟนมารับหน่อย แต่เค้าทำโอ ไม่มารับให้นั่งแท๊กซี่กลับบ้านเอง(ทั้งๆๆที่ตอนนั้นใกล้เลิกงานแล้ว คือเลิกงาน 20.30) วันนั้นเราก็เสียใจ แต่ก็ไม่พูดอะไร ตอนนั้นมีหล่ยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากมาย เราบอกให้ไปส่งที่มอบ้าง เราเดินทางเหนื่อย แฟนเราก็ไม่ยอมไป แถมบอกถ้าไปก็จ่ายค่าน้ำมันด้วย บางทีเราก็อิจฉาเพื่อนที่เรียนด้วยกันมากเลย เค้ามารับมาส่งกันทุกอาทิตย์ แต่ก็ได้แต่ทำใจ บางทีกลับมาจากมอถึงบ้าน 2 ทุ่มก็ต้องมาทำงานบ้าน ถูบ้าน รีดผ้า บางทีก็เหนื่อยอ่ะ แต่ก็ยอม บางทีช่วงเวลาพิเศษ วันแห่งความรัก วันเกิด ไม่มีอะไรที่พิเศษเลยย อยากได้ของขวัญก็ไม่ได้ แต่วันเกิดเค้าเรากลับซื้อของซื้อเค้กให้นะ
>>>>วันทำบุญขึ้นบ้านใหม่ วันนี้ครอบครัวของเรากับแฟนมากันทั้ง 2 ครอบครัว ตอนแรกคิดว่าจะหมั้น แต่เราบอกขอเรียนจบก่อนไม่อยากหมั้นไว้นาน วันนั้นเราลางานวันพุธ นั่งรถทัวว์กลับไปรับแม่ และนั่งเครื่องกลับมาวันพฤหัส ถึงประมานบ่าย 3 ซึ่งตอนนั้นแฟนเราทำงาน เราคิดว่าจะนั่งรถแท้กซี่จากสนามบินดอนเมืองไปฉะเชิงเทรา แต่ตอนนั้นแหมือนสวรรค์เป็นใจเพราะพี่ ผช ที่แผนกช่วงนั้นเค้าลางานเลยอาสามารับเรากับแม่ที่สนามบินเพื่อมาส่งเราที่ฉะเชิงเทรา ตอนนั้นเราซึ้งมากอ่ะทำไมคนที่มารับเรากับแม่ถึงไม่ใช่แฟนเราอ่ะ ทำไมถึงเป็น ผช คนอื่น(แต่เราไม่ได้คิดไรกับพี่เค้านะเค้าอายุมากแล้ว ถือว่าเป็นรุ่นพ่อได้เลย) เค้าก็มาส่งที่บ้าน แฟนเราก็กลับมาจากที่ทำงานก็พาพี่เค้าไปกินข้าวแล้วก็กลับ คืนวันเสาร์พ่อแม่แฟนเรามาเราก็ตื่นตี 3 ไปรับที่หมอชิต และต้องเตรียมของเตรียมซองขึ้นบ้านใหม่ ในส่วนนี้เราออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด โดยที่แฟนเราไม่ได้ให้เงินเราเลย แต่มันก็ผ่านไปด้วยดี หลังจากทำบุญบ้านเสร็จเราก็ลางาน 2 วันพาพ่อกับแม่แฟนไปเที่ยวเกาะล้าน แม่เราไม่ได้ไปเพราะต้องรีบกลับ ค่าอาหารเราก็เลี้ยง แต่ก็ยังดีที่เค้าจ่ายค่าน้ำมันรถพาที่บ้านไปเที่ยวและไปส่งที่หมอชิตกลับบ้าน
>>>>ปี ปัจจุบัน ก็ 3 ปีแหละ เราก็จ่ายค่าบ้านคนเดียวเหมือนเดิม ใช้ชีวิตเหมือนเดิม ทำงานเลิกโอดึกก็โทรหาแฟนไม่รับก็ต้องนั่งแท๊กซี่กลับเอง ส่วนงานบ้านแฟนเราก็ซักถุงเท้าเดือนละครั้ง ล้างห้องน้ำเดือนละครั้ง ส่วนงานบ้านอย่างอื่นเราก็ทำหมด แต่เราไม่เก่งเรื่องทำกับข้าวนะ ทำได้แค่เมนูทั่วไป ไข่เจียว กระเพราะ ต้มจืด และอีกหลายๆ อย่าง บางทีเราก็ทำเผื่อไว้ให้แฟนนะ แต่แฟนเราไม่กินหรอก เราก็ไม่ทำเผื่ออีกเลยย ก็ยังใช้ชีวิตเหมือนเดิมทุกอย่าง ตอนนี้เราก็จะใกล้เรียนจบ ป. โท แหละ คณะวิศวกรรมด้านพลังงาน ยังคิดอยู่เลยว่าจะเอายังไงกับชีวิตต่อไป เราควรจะหยุดความสัมพันธ์ไว้แค่นี้ หรือจะเดินหน้าคบต่อไปดี ประสบการณ์ทำงานก็ 5 ปีแล้วควรจะออกไปเจออะไรใหม่ๆๆ ดีมั้ย??? คิดเยอะมากกก😒😒
เมื่อเจอแฟนแบบนี้ควรจะ “เลิก” หรือ “คบ” กับแฟนต่อไปดี???
>>>หลังจากนั้น 2 ปีกว่า เราก็ตัดสินใจซื้อบ้านทาวโฮมแถวที่ทำงานนั้นแหละ ตอนนั้นแฟนเราให้เรายื่นกู้คนเดียวเพราะเค้าติดผ่อนรถ ตอนแรกคิดว่าไม่ผ่านแต่ผ่านค่ะ ได้ราคามากกว่าบ้าน 2 แสน เงินส่วนนั้นก็เอาไปต่อเติมครัว มุ้งลวด เหล็กดัด ผ้าม่าน ส่วนเรื่องค่าผ่อนบ้านเราจะให้แฟนช่วยเราผ่อน เพราะเราติดค่าใช้จ่ายในการเรียนต่อโท ค่าเดินทาง เลยขอให้เค้าช่วยผ่อน พอหลังนั้นเค้าเปลี่ยนไปมากเลยค่ะ ทำท่าไม่พอใจมากขึ้น หงุดหงิดทุกครั้งที่เราให้ช่วยออกค่าใช้จ่าย บางครั้งเมาก็ทะเลาะกัน ขึ้น ขึ้นกูก็มี เคยไล่เราออกจากห้องด้วยนะ โยนกระเป๋าเราออกนอกห้องเลยย ตอนนั้นเราเสียใจมาก รู้สึกผิดหวัง เสียใจ ร้องไห้หนักมาก แต่เราก็ต้องยอมเพราะตอนนี้เราเรียน เราซื้อบ้าน เราคนเดียวคงไม่ไหว เลยต้องทนคบกันต่อไป
>>>เมื่อย้ายเข้ามาอยู่บ้าน เราก็ซื้อหมาพันธ์ปอม 2 ตัว ตัวผู้กับตัวเมียมาเลี้ยงโดยค่าใช้จ่ายออกคนละครึ่งกับแฟน คุยกันว่าจะช่วยกันเลี้ยง ตอนเช้าเราจะตื่น 5.30 เพื่ออาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน ส่วนแฟนเราก็ต้องไปดูหมา เช็ดพื้นเพราะช่วงแรกๆๆ ยังฉี่ไม่เป็นที่ต้องคอยทำความสะอาดทุกเช้า อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เราก็ดูแลหมาต่อ ส่วนแฟนก็ออกไปอาบน้ำ เป็นแบบนี้มาประมาน 1 เดือน พักหลังๆ แฟนเราไม่ตื่นมาทำ เราก็ต้องตื่นมาทำทุกอย่างคนเดียว แต่ดีที่พักหลังหมาเริ่มฉี่เป็นที่ เลยไม่ลำบากนัก
>>>อยู่บ้านได้ประมานเดือนนึง ก็เริ่มมีเพื่อนบ้าน แฟนเราเป็นคนชอบสังสรร กินเบียร์ กับคนในหมู่บ้านทุกวันกลับบ้านก็ห้าทุ่มเที่ยงคืน กลับมาจากที่ทำงานเราก็ต้องทำงานบ้าน กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้าของหมา เป็นแบบนี้ทุกวัน ตอนนี้แหละเราก็เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่แหละ เริ่มทะเลาะกันมากขึ้น จนเราตัดสินใจขอจ่ายค่าบ้านคนเดียว ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอาหารหมา ทุกอย่างเรารับผิดชอบเองหมด ที่นี้แหละรู้สึกว่าเริ่มดีขึ้น ทะเลาะกันเรื่องเงินน้อยลง ช่วงนั้นเราเรียนใกล้จบแหละ อยู่ในช่วงทำวิทยานิพนธ์ ต้องไป มอ ทุกวันเสาร์ อาทิตย์ ออกจากบ้านฉะเชิงเทรา-รังสิต ใช้เวลาเดินทางไปกลับ 5 ชม. เราโครตอึดอ่ะ มีวันนึงเรากลับเย็นออกจากมหาวิทยาลัย 1 ทุ่ม รถตู้หมดแล้วว ต้องให้เพื่อนไปส่ง bts ลง บางนา ก็ 2 ทุ่มกว่า เราบอกให้แฟนมารับหน่อย แต่เค้าทำโอ ไม่มารับให้นั่งแท๊กซี่กลับบ้านเอง(ทั้งๆๆที่ตอนนั้นใกล้เลิกงานแล้ว คือเลิกงาน 20.30) วันนั้นเราก็เสียใจ แต่ก็ไม่พูดอะไร ตอนนั้นมีหล่ยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากมาย เราบอกให้ไปส่งที่มอบ้าง เราเดินทางเหนื่อย แฟนเราก็ไม่ยอมไป แถมบอกถ้าไปก็จ่ายค่าน้ำมันด้วย บางทีเราก็อิจฉาเพื่อนที่เรียนด้วยกันมากเลย เค้ามารับมาส่งกันทุกอาทิตย์ แต่ก็ได้แต่ทำใจ บางทีกลับมาจากมอถึงบ้าน 2 ทุ่มก็ต้องมาทำงานบ้าน ถูบ้าน รีดผ้า บางทีก็เหนื่อยอ่ะ แต่ก็ยอม บางทีช่วงเวลาพิเศษ วันแห่งความรัก วันเกิด ไม่มีอะไรที่พิเศษเลยย อยากได้ของขวัญก็ไม่ได้ แต่วันเกิดเค้าเรากลับซื้อของซื้อเค้กให้นะ
>>>>วันทำบุญขึ้นบ้านใหม่ วันนี้ครอบครัวของเรากับแฟนมากันทั้ง 2 ครอบครัว ตอนแรกคิดว่าจะหมั้น แต่เราบอกขอเรียนจบก่อนไม่อยากหมั้นไว้นาน วันนั้นเราลางานวันพุธ นั่งรถทัวว์กลับไปรับแม่ และนั่งเครื่องกลับมาวันพฤหัส ถึงประมานบ่าย 3 ซึ่งตอนนั้นแฟนเราทำงาน เราคิดว่าจะนั่งรถแท้กซี่จากสนามบินดอนเมืองไปฉะเชิงเทรา แต่ตอนนั้นแหมือนสวรรค์เป็นใจเพราะพี่ ผช ที่แผนกช่วงนั้นเค้าลางานเลยอาสามารับเรากับแม่ที่สนามบินเพื่อมาส่งเราที่ฉะเชิงเทรา ตอนนั้นเราซึ้งมากอ่ะทำไมคนที่มารับเรากับแม่ถึงไม่ใช่แฟนเราอ่ะ ทำไมถึงเป็น ผช คนอื่น(แต่เราไม่ได้คิดไรกับพี่เค้านะเค้าอายุมากแล้ว ถือว่าเป็นรุ่นพ่อได้เลย) เค้าก็มาส่งที่บ้าน แฟนเราก็กลับมาจากที่ทำงานก็พาพี่เค้าไปกินข้าวแล้วก็กลับ คืนวันเสาร์พ่อแม่แฟนเรามาเราก็ตื่นตี 3 ไปรับที่หมอชิต และต้องเตรียมของเตรียมซองขึ้นบ้านใหม่ ในส่วนนี้เราออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด โดยที่แฟนเราไม่ได้ให้เงินเราเลย แต่มันก็ผ่านไปด้วยดี หลังจากทำบุญบ้านเสร็จเราก็ลางาน 2 วันพาพ่อกับแม่แฟนไปเที่ยวเกาะล้าน แม่เราไม่ได้ไปเพราะต้องรีบกลับ ค่าอาหารเราก็เลี้ยง แต่ก็ยังดีที่เค้าจ่ายค่าน้ำมันรถพาที่บ้านไปเที่ยวและไปส่งที่หมอชิตกลับบ้าน
>>>>ปี ปัจจุบัน ก็ 3 ปีแหละ เราก็จ่ายค่าบ้านคนเดียวเหมือนเดิม ใช้ชีวิตเหมือนเดิม ทำงานเลิกโอดึกก็โทรหาแฟนไม่รับก็ต้องนั่งแท๊กซี่กลับเอง ส่วนงานบ้านแฟนเราก็ซักถุงเท้าเดือนละครั้ง ล้างห้องน้ำเดือนละครั้ง ส่วนงานบ้านอย่างอื่นเราก็ทำหมด แต่เราไม่เก่งเรื่องทำกับข้าวนะ ทำได้แค่เมนูทั่วไป ไข่เจียว กระเพราะ ต้มจืด และอีกหลายๆ อย่าง บางทีเราก็ทำเผื่อไว้ให้แฟนนะ แต่แฟนเราไม่กินหรอก เราก็ไม่ทำเผื่ออีกเลยย ก็ยังใช้ชีวิตเหมือนเดิมทุกอย่าง ตอนนี้เราก็จะใกล้เรียนจบ ป. โท แหละ คณะวิศวกรรมด้านพลังงาน ยังคิดอยู่เลยว่าจะเอายังไงกับชีวิตต่อไป เราควรจะหยุดความสัมพันธ์ไว้แค่นี้ หรือจะเดินหน้าคบต่อไปดี ประสบการณ์ทำงานก็ 5 ปีแล้วควรจะออกไปเจออะไรใหม่ๆๆ ดีมั้ย??? คิดเยอะมากกก😒😒