ดานัง ทริปสั้นๆจองปุ๊บไปปั๊บ  Sep 2018

มีโอกาสได้ไปเที่ยวเวียดนามกลางหน้าฝนเดือนกันยายน 2561 หลังพายุเซินติญ และก่อนมังคุดจะมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ซึ่งไปครั้งนี้ไม่ได้คาดหวังอะไรมาก เน้นชิลไปเรื่อย ไม่ทันที่ไหนก็ข้าม รูปไม่สวยเท่าไหร่ สาระหน่อยนึง ให้คิดว่าเพื่อนแชร์ประสบการณ์ละกัน..ตามนี้เลยค่ะ

11 Sep Flight เช้า 09.50 ถึง ดานัง 11.30 แถวยาว ตม. เปิด แค่ 2แถว เสียเวลาไปเกือบชั่วโมง สนามบินใหม่กิ๊ก สะอาดสะอ้านดีมาก แวะซื้อซิมเน็ต ราคา 150,000 ดอง ใช้ได้1อาทิตย์แบบunlimited จัดการธุระเสร็จสรรพกดเรียก Grab ไปโรงแรม Mercure Bana Hills, French Village ได้ในราคา 290,000ดอง+10,000ดอง(ค่าเข้าสนามบิน )รวมแล้ว 300,000ดอง กด app Grab ตรงทางออก รอไม่นานคนขับก็ฉิวมาเลย แรกๆก็กลัวว่าจะมีทะเลาะกันกับแท็กซี่เจ้าอื่นๆเหมือนบ้านเรามั้ย แต่เท่าที่ดูแล้วไม่มีปัญหาอะไร ผ่าน... แต่ตอนที่รอคนขับก็มีคนเดินเข้ามาถามและเสนอราคาเดียวกันกับที่เรากดเรียกไปนะ แต่เราก็เลือกความชัวร์จากพี่ Grab ดีกว่า ราคาถูกกว่าเรียกแท็กซี่มิเตอร์ 100,000 ดองจ้า



สังเกตเมืองจากการที่นั่งรถ ถนนหนทางดี สะอาด เป็นเมืองที่มีทั้งแม่น้ำ ภูเขา ทะเล น้ำตก วัฒนธรรม ครบเครื่อง จากสนามบินไปบาน่าฮิลล์ รถไม่ติด โล่งตลอดทาง ประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงจุดที่เราต้องรอรถโรงแรมมารับเพื่อไปจุดขึ้นกระเช้ายาว 5 กิโลเมตรไม่แวะพัก แค่คิดขาก็สั่นแล้ว เพิ่มเติมอากาศภาคพื้นดานังร้อนมาก ร้อนกว่ากรุงเทพฯ


เมื่อถึงล็อบบี้จุดแรกเช็คอิน พนักงานให้ข้อมูลเบื้องต้นเพื่อไปรับคีย์การ์ดที่ล็อบบี้จุดที่ 2 ด้านบน และจ่ายค่ากระเช้า 400,000 ดองต่อคน สำหรับคนที่พักโรงแรมนี้ หากไม่ได้พัก 650,000ดอง ไปเช้าเย็นกลับได้ เปิดตั้งแต่ 7.30 เช้า จนถึงประมาณ 3 ทุ่ม แต่ถ้าพักจะฟินกว่า (ตามความคิดตัวเอง 555)เป็นราคาบุฟเฟต์กันเลยทีเดียว สามารถนั่งกระเช้าไปยังสถานที่อื่นๆ จุดต่างๆ ได้โดยไม่ต้องจ่ายเพิ่ม เล่นเครื่องเล่นได้หลายอย่างโดยไม่เสียเพิ่ม ไม่พูดมาก..ยื่นตั๋วเกรียมขึ้นกระเช้า




กระเช้ามีความเร็วในระดับหนึ่ง ใช้เวลาประมาณ 25 นาทีในการนั่ง ส่วนตัวมาก ไม่ต้องรอเต็มกระเช้า6-8 คนถึงจะออกได้ มา 2 ก็นั่ง 2 มาคนเดียวก็เดี่ยวๆ เลยแบบส่วนตั๊วส่วนตัว กระเช้าดูได้มาตรฐานดี ปลอดภัยคลายกังวล แต่ที่กังวลคือตัวเองว่าใจนะแค่ไหน 555 กลัวความสูง กิจกรรม Extreme (ป๊อดมาก) เมื่อกระเช้าพุ่งออกจากจุดสตาร์ท แม่เจ้า... ใจหายแว๊บ ใครกลัวกรุณามองแบบเบลอๆ มองไกลๆ อย่ามองลงล่าง หรือจะให้ชัวร์นอนยาวๆ ไปเลยสำหรับคนที่จิตอ่อน(เอะอะอ้วก 555 เคยเป็นตอนละอ่อน) พอเริ่มตั้งตัวได้ ก็แชะรูปได้ค่ะ แต่บางจุดที่มองไปชันมากก็จะเกร็งกันอีกรอบ เกร็งกันจนตะคริวรับประทานกันเลยทีเดียว เพลงที่เปิดคลอบนกระเช้าก็ช่วยได้ในระดับหนึ่งนะตัวเธอ อิอิ


โชคยังเข้าข้างฝนไม่ตก ลมไม่กรรโชก เคยอ่านเจอกระทู้ที่ต้องจอดระหว่างทางเนื่องจากฝนตกลมแรง ถ้าเป็นเราคงไม่สนุกแน่ แต่บางช่วงก็ต้องกลั้นหายใจและหลับตานะ เพราะมันหวิวมาก 555

เมื่อถึงจุดหมายปลายทางก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ และมุ่งไปล็อบบี้จุดที่ 2 ที่ต้องมารับคีย์การ์ดเข้าห้องพัก  ขุ่นพระ.. คนเยอะมากระหว่างทางเดินมา ทัวร์จีนเอย เกาหลี ญี่ปุ่น พี่เวียดเองก็เยอะ ส่วนใหญ่เป็นเอเชีย สายฝ. นี่แทบจะไม่มี สายแขกเห็นแค่กลุ่มเดียว คนไทยเองพักที่นี่เยอะใช้ได้แต่จะอยู่แบบเงียบๆ กันนะคิดว่า ไม่ค่อยได้ยินเสียงเหมือนชาวอื่นๆ(ไม่ได้คิดไปเองนะ) เมื่อไปติดต่อ พนักงานแจ้งว่าห้องยังไม่เรียบร้อย ต้องรอบ่าย 2 พอมองนาฬิกา อีก 10 นาทีเองจะบ่าย 2  แต่เพื่อเป็นการย้ำเลย ถามว่าจะเข้าห้องได้กี่โมง พนักงานตอบกลับว่าจะแจ้งอีกครั้งรู้เลยว่าบ่าย 2 ไม่ได้แน่นอนแอบเซ็งเพราะเริ่มหิวแล้ว และจะนำกระเพราหม่อมน้อยที่สั่งไว้กับพี่หางแดงกะว่าจะกินบนเครื่องแต่อิ่ม เลยต้องหิ้วมาด้วย 555 ไม่ได้งกเท่าไหร่แต่ก็ไม่อยากทิ้ง อดทนจากความหิวโดยการเดินสำรวจคร่าวๆ และหาอะไรรองท้องกัน ได้โดนัทเวียดนามและไส้กรอกอัน มีพลังเดินต่อ กิจกรรม ดนตรี การเต้น ตัวละครต่างๆ บนนี้ส่วนใหญ่จะเป็นสายฝ.เป็นนักแสดง ขนาดเต้นเพลงcover เกาหลียังเป็นฝรั่งเลย วิวบนนี้ดีใช้ได้ อากาศก็ไม่เหมือนข้างล่างสมกับเป็นเมืองหลบร้อนของที่นี่เลย หมอกจางๆ ไม่เจอฝนโชคดีของการเที่ยวหน้าพายุจริงๆ จะว่าไปหากคนที่ไม่ค่อยแข็งแรงอาจจะไข้รับประทานได้ เพราะอากาศมันเปลี่ยนร้อนและเย็นเร็วมาก ผ่านไปสักพักจะบ่าย 3 ทนแดดไม่ไหวเลยจะเข้าห้องก่อนค่อยออกมาใหม่ เมื่อเจอพนักงานเลยถามอีกรอบว่าห้องเข้าได้แล้วใช่มั้ย? นางเซย์เยส เลยรีบพุ่งหลาวไปเลย เมื่อถึงห้องปรากฏว่าห้องกว้างขวางใช้ได้ แต่แอบมีกลิ่นอับเหมือนไม่ได้เปิดใช้มานาน เหลือบไปมุมนึงเห็นหยากไย่เบราๆ มองต่อไปที่พื้นประตูทางเข้ามีฝุ่น แต่ด้วยความหิวและเพลียเลยไม่ได้บอกพนักงานไป ลืมถ่ายรูปไว้ด้วย แต่โดยรวมห้องสวยงามอุปกรณ์ต่างๆ ครบ
*ตึกล็อบบี้*















หลังจากท้องอิ่มได้พักสักครู่ก็นั่งกระเช้าไปที่สะพาน Golden bridge ที่เป็นรูปมือคน จุดคนมามุงกันรัวๆ แซกได้แซก เบียดได้เบียด หลบไม้เซลฟี่ให้ดีๆ ไม่งั้นมีทิ่มตา  กดรัวๆ ไปก่อนค่อยไปเลือกรูปเอาที่หลัง ครั้นจะรอคนหมดคงต้องรอจนมืด 555



ถึงแม้จะมีแผนที่ แต่ดูก็ยังสับสน ว่าอะไรอยู่ตรงไหนกันแน่ ไม่รู้ว่าแผนที่ไม่ละเอียดหรืออะไรยังไง (ประเภทแผนที่ละเอียด จัดสรรพื้นที่บนกระดาษเยี่ยมต้องยกให้ญี่ปุ่นเค้าเลย) จากนั้นมามองๆ หาเครื่องเล่นต่างๆ ยังหาไม่เจอเลยขึ้นไปบนจุดชมวิวที่มีวัด มองลงมาเห็นหลังคาของหมู่บ้านฝรั่งเศสปกคลุมด้วยหมอก ที่ชอบอีกอย่างดอกไฮเดรนเยียร์เยอะ และใหญ่มากจนอยากจะตัดไปเสียบแจกัน อิอิ ปล. สอบถามพนักงานข้อมูลบางอย่างแต่ก็ให้ข้อมูลไม่ค่อยจะตรงกันเลยต้องอาศัยเซ้นส์เข้าช่วยอีกแรง









กลับลงมาจากจุดชมวิวเพราะรู้สึกมืดมากแล้ว มืดเร็วกว่าบ้านเราและสว่างเร็วกว่า ณ เขตเวลาเดียวกัน คนน้อยลงเพราะคณะต่างๆ ลงกระเช้ากันไปหมดแล้วเหลือแต่แขกโรงแรมเดินแชะกันอยู่ นี่คือช่วงที่กำลังถ่ายรูปแล้วไม่มีคนแย่งซีน แต่ต้องมั่นใจว่ากล้องถ่ายกลางคืนสวยแค่ไหน อีกช่วงคงเป็นเช้าตรู่ที่พระอาทิตย์ขึ้นตอนตี5ครึ่ง เพราะคณะต่างๆ ยังเดินทางมาไม่ถึง อีกกิจกรรมที่ต้องใช้บริการคือลงสระ… ไม่ต้องกลัวว่าจะหนาวเพราะเป็น indoor น้ำอุ่นสบายโดยเฉพาะสระเด็กที่เราแช่กันแบบ private เหลือเกิน ต้องเดินไปอีกอาคารที่ไกลจากล็อบบี้หน่อย เล่นอยู่สักพักเริ่มหิว อาบน้ำเปลี่ยนชุดไปดินเนอร์กันคร่า…








เงียบ… เงียบมาก แม้กระทั่งลานเบียร์แอบเข้าไปส่องมีวงดนตรีไลฟ์สดเต็มวง แต่แขกมีอยู่2โต๊ะได้เลยไม่ได้นั่ง เดินรอบๆยังไม่ 3ทุ่ม มีหนุ่มฝ.เล่น accordion อยู่หน้าร้านเราจึงพุ่งไปด้วยนัยนึงคือ หิวจนจะกินจะกินช้างได้ทั้งตัว นั่งเลือกเมนูอยู่พักนึง พอจะสั่งพนักงานบอกว่าครัวปิดมีแต่เครื่องดื่ม… อยากจะร้องมาก ในใจพรางนึกว่ายังไงมินิบาร์ยังมีบะหมี่กระป๋องอยู่แต่บะหมี่นั้นมันจะพอหรา? 5555 เดินเรื่อยๆมาอีกมุม เจอร้านที่เขาถ่าย MV กันตอนกลับจากสระว่ายน้ำ ยังเปิดอยู่พุ่งใส่อีกแล้วรีบสั่งเป็นข้าวไก่ทอดประมาณนี้ ได้เยอะและจานใหญ่มาก เล่นจุกกันเลยทีเดียวค่าเสียหายจานละ 185,000ดอง เดินย่อยนิดๆ แล้วนอนเพื่อต่อวันพรุ่งนี้