สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขียนอะไรยาวๆแบบนี้ลงโซเชียวนะคะ ปกติได้แต่อ่านเรื่องราวของคนอื่นเผือกแต่เรื่องคนอื่นมาตลอดไม่คิดว่าวันนึงจะอยากเล่าเรื่องราวของตัวเองให้คนอื่นได้ฟังเหมือนกัน ขอเรียกแทนตัวเองว่าริตาละกันนะคะเผื่อเพื่อนๆหรือครอบครัวจะจับไม่ได้ค่ะว่าแอบเอาเรื่องตัวเองมาลงพันธุ์ทิพย์ 55555
ริตาว่าเรื่องชีวิตครอบครัวหลังแต่งงานของริตาอาจเป็นเหมือนความจริงของหลายๆคู่ที่เกิดขึ้นในปัจจุบันก็ได้ค่ะ อาจมีบางคู่มีปัญหามากกว่าริตาซะอีก แต่ริตาก็คิดว่าปัญหาของริตาอาจเป็นอีกเรื่องนึงที่เป็นอุทาหรณ์ได้สำหรับภรรยาที่แต่งงานแล้วมีลูกมีครอบครัว หรือผู้หญิงอีกหลายคนที่กำลังจะแต่งงานมีครอบครัว ที่เค้าบอกกันว่าชีวิตจริงเริ่มหลังจากแต่งงานแล้วต่างหากเป็นความจริงจริงๆค่ะ เกริ่นมานานละมาเริ่มกันเลยดีกว่า 55555
ริตาเป็นผู้หญิงธรรมด๊าธรรมดาค่ะ หน้าตาไม่สวยอะไรมากเรียกว่าสวยระดับนึงละกัน 555 (แต่ที่ผ่านมากว่าจะมีแฟนได้นี่นึกว่าจะขึ้นคานแล้วซะอีก 5555) ริตาเจอแฟนคนนี้ที่ลอนดอนค่ะระหว่างที่ริตาไปเทียน ป.โท ที่นั่น อยู่ที่นั่นริตาเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยที่บ้านก็พอส่งเสียได้บางส่วนแต่ริตาก็ต้องทำงานเพื่อช่วยหาเงินจ่ายค่าเรียนด้วยบ้างและค่ากินค่าใช้ประจำวันจนกระทั่งวันนึงริตาได้งานใหม่เป็นร้านอาหารแห่งนึงในลอนดอนค่ะ วันที่เข้าไปทำงานวันแรกก็เหมือนร้านที่ทำงานอื่นทั่วๆไป แต่ที่ต่างไปคือที่นั่นมีเค้าทำงานอยู่ด้วยสิคะ ใช่ค่ะเราพบกันครั้งแรกที่นั่นเค้าก็เริ่มมาจีบ (คงเพราะสวยแหละมั้งค่ะ 5555) และเราก็เริ่มคุยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน และก็เป็นแฟนกัน รักกันค่ะจนกระทั่งเราต่างเรียนจบและกลับมาเมืองไทยเราก็ยังรักกันอยู่ ( ตรงนี้อาจไม่ขอเล่าเยอะนะคะจริงๆก็แอบมีดราม่าอยู่หลายซีนแต่ตัดไปค่ะ เจอดราม่าหลังแต่งงานไปเรื่องนี้เป็นขี้เล็บไปเลยยยยย )
เรารักกันมาตั้งแต่เป็นแฟนกันก็ประมาณ 8 ปีได้ แฟนริตาไม่ใช่คนหล่อค่ะ (ถึงแม้ริตาอาจสวยมากก 55 ....... เพื่อนด่าแล้วค่ะว่าหลง 55) แฟนริตาเป็นผู้ชายทั่วไปที่เดินข้ามสะพานลอยไหนก็เจอค่ะ รูปร่างท้วมๆออกไปทางอ้วน หัวก็เริ่มล้านแบบเห็นแล้วรู้เลยว่าไม่น่า ...... ไม่น่ามีผมเหลือแน่ๆ พูดง่ายๆไม่มีอะไรจูงใจเป็นรักแรกพบได้เลยค่ะทุกโค๊นนนนน แต่เค้านิสัยดีมากๆๆๆๆๆ กอ.ไก่ล้านแปดแสนตัวววว เค้าดูแลริตาดีมากจนริตาคิดว่าเค้ารักริตามากจริงๆค่ะ พาไปรู้จักเพื่อนๆ ทุกคนก็บอกเป็นเสียงเดียวว่า . . . . . . . เยสสสสสส ให้ผ่านหมดทุกคน เค้าดีมากจนกระทั่งน้องชายที่โตมาด้วยกันก็ให้ผ่าน (ปกติมันเรื่องมากมากกก) มันบอกว่าคบคนแบบนี้เค้าไม่มีวันทำตัว
ทิ้งแน่นอน 8 ปีที่ผ่านมาเค้าเสมอต้นเสมอปลายมาตลอดค่ะ เคยดีกับเราวันแรกยังไงวันนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้นไม่เคยเปลี่ยน จนกระทั่งริตามั่นใจแล้วค่ะว่าคนนี้แหละที่เราจะคอยดูแลกันและกันไปจนแก่ มีลูกมีครอบครัวที่อบอุ่น ริตาเลยตัดสินใจแต่งงานกับเค้าค่ะ
ชีวิตหลังแต่งงานก็ดีมากกกกกกก เค้ายังรักเราเสมอเหมือนเดิมเลย แต่ช่วงหลังแต่งงานสักพักสิคะ ริตาเริ่มเกิดความรู้สึกบางอย่างกับตัวเอง ต้องขอบอกก่อนนะคะว่าอย่างที่เกริ่นตอนแรกริตาเป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึงมาก ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ไม่กินเหล้า ไม่ได้เป็นผู้หญิงเปรี้ยวเซ็กซี่อะไร แต่ก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเป็นผ้าขาวบางพับไว้อยู่ในตู้หรอกนะคะ เรื่องของเรื่องคือริตาเริ่มไม่ค่อยอยากมีเซ็กซ์ค่ะ ริตาไม่ไดัรังเกียจนะคะแต่มันรู้สึกว่าไม่อยากมีอ่ะค่ะ เราอยู่ได้ถ้าไม่ต้องมีเซ็กซ์อะไรแบบเนี้ย แต่สาฯสิคะ สามีริตาเค้าเป็นประเภทเซ็กซ์ค่อนข้างจัด คือมีความต้องการอยู่ตลอด และปัญหาของเรามันก็คงเริ่มตั้งแต่ตอนนี้แหละค่ะ
.
.
.
วันนี้ดึกมากแล้วขอไปนอนก่อนนะคะพรุ่งนี้มีประชุมเช้า แล้วเดี๋ยวมาเล่าต่อค่ะ
มาต่อแล้วค่าาาาา จะได้รีบเล่าให้จบ เดี๋ยวจะหาว่ายังแต่งเรื่องไม่ออก อิอิ
ปล. (ใครเชื่อก็อ่านเป็นอุทาหรณ์นะคะ แต่ใครไม่เชื่อก็ถือว่าอ่านนิยายขำๆไปละกันค่าาาา) เอาจริงริตาเลือกได้ก็อยากให้เป็นเรื่องแต่งค่ะ เพราะสิ่งที่เจอมันเหมือนตกนรกแต่ยังมีชีวิตค่ะ
#ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร
จากก่อนหน้านี้นะคะที่ริตาบอกว่าริตาเริ่มไม่อยากมีเซ็กซ์กับคุณสา #สาจ๋าาาา 555 ริตาต้องขอย้อนกลับไปก่อนหน้าว่าหลังจากแต่งงานได้ไม่ทันไร สาจ๋าก็แอคทีฟทันทีเลยค่ะ ไม่กี่เดือนหลังแต่งงานริตาก็ท้องน้องตัวน้อยทันที (อันนี้ต้องชื่นชมสาจ๋าขอริตาว่าไม่ทำให้เสียเวลาเลยค่ะ แต่งปุ๊บท้องปั๊บ 555 ) ซึ่งสาจ๋าก็ดูแลริตาดีมากค่ะระหว่างที่ริตาท้องจนคลอดน้องออกมาเป็นเด็กผู้หญิง น้องหน้าเหมือนคุณพ่อมากกกก (ริตางงไปหมดเลยค่ะว่าสาจ๋าจะเชื้อดีไปไหน หน้าตาได้พ่อมาทุกอย่างเลยค่ะ) คราวนี้ริตาเข้าใจความเหนื่อยของการเป็นแม่แบบถึงใจถึงอารมณ์ไปเลยค่ะ เพราะน้องเลี้ยงค่อนข้างยากกลางคืนก็ไม่นอนเลยวันๆริตานอนไม่เคยเต็มที่สักวัน เป็นแม่คนนี่มันเหนื่อยมากจริงๆค่ะกว่าจะผ่านช่วงเวลานั้นมาได้เหนื่อยสายตัวแทบขาดจริงๆค่ะ
ริตาทำงานด้วยและเลี้ยงลูกเองจนลูกเริ่มโตริตาก็กลับมาทำงานค่ะแล้วฝากอากงอาม่าเลี้ยงในตอนกลางวันซึ่งข่วงเวลานี้เองค่ะที่ริตาทุ่มทุกอย่างไปที่ลูกอย่างเดียวทั้งเวลาและพลังทั้งหมดจนกระทั่งวันนึงริตาเอวก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าความรู้สึกอยากมีอะไรกับสาจ๋าหายไปตั้งแต่ตอนไหน ตื่นเช้าเลี้ยงลูก ไปทำงาน กลับบ้าน เลี้ยงลูก พาลูกเข้านอนวนไปอย่างนี้ทุกวันๆ ระหว่างนั้นคุณสาจ๋าเองก็ไม่เคยพูดหรือบ่นอะไรให้ริตาได้ยินนะคะว่าเค้ามีปัญหาอะไร ตั้งแต่คลอดน้องจนน้องเริ่มโตก็มีอะไรกับสาจ๋านับครั้งได้เลยค่ะ และทุกครั้งที่มีริตาก็ไม่ค่อยรู้สึกว่าอยากมีเลย บางครั้งก็ต้องทนยอมถ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ คุณสาเค้าก็ทำงานหนักค่ะด้วยหน้าที่การงานที่เติบโตมากขึ้นบางวันก็กลับดึกบ่อยๆสี่ห้าทุ่มบ้าง เที่ยงคืนบ้าง บางวันตีหนึ่งตีสองก็มี ริตาเองก็ไม่เคยไปตามเร้าหรือสาจ๋านะคะเพราะคิดว่าเค้าทำงานบริษัทใหญ่ตำแหน่งสูงงานยุ่งคงเป็นเรื่องปกติและที่ผ่านมาก็ไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลยสักครั้ง ทุกอย่างมันทำให้ริตาไว้ใจเค้ามากค่ะ (หรือคงเป็นเพราะเค้าไม่หล่อด้วยมั้งคะจนคิดว่าคงไม่มีใครมายุ่งแน่ๆ 5555) ไม่คิดว่าปัญหาริตาเป็นอยู่จะเป็นปัญหาสำหรับเค้าและไม่คิดว่าเค้าจะสร้างปัญหาให้กับเราได้ จนกระทั่งคืนวันหนึ่ง . . . .
คืนนั้นเป็นวันธรรมดาวันนึง ริตาเล่นกับลูกอยู่จนกระทั่งประมาน 4-5 ทุ่ม คุณพ่อของน้องเค้าก็ขับรถกลับมาบ้านค่ะ ริตาเห็นจึงแอบตกลงกับลูกว่า(ตอนนั้นน้องประมาน 4-5 ขวบแล้วค่ะ) เดี๋ยวเราแอบไปข้างๆรถป่ะป๊าแล้วแอบทำให้ป่ะป๊าตกใจกันไหม? ลูกริตาชอบใจใหญ่และเห็นดีเห็นงามที่จะเล่นด้วยสนุกใหญ่เลยค่ะ ซึ่งวินาทีนั้นไม่ได้เอะใจเลยว่าคนที่จะตกใจเองจะเป็นริตา ริตาแอบไปอยู่ข้างประตูฝั่งคนขับกับลูกหวังว่าพอคุณสาดับเครื่องแล้วเราจะหลอกให้เค้าตกใจ พอคุณสาดับเครื่องริตาก็รอจังหวะที่จะหลอกเค้าค่ะซึ่งช่วงระหว่างที่รอนั้นสาจ๋าเอามือถือออกมาและกดเข้าไลน์เพื่อลบข้อความอะไรบางอย่างทิ้ง กดลบ history ที่โทรหารับสายกับใครสักคนทิ้ง ทุกคนเคยมีความรู้สึกเหมือนฟ้าถล่มไหมคะ วินาทีนั้นทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าเค้ากำลังลบข้อความอะไรอยู่แต่สัญชาตญาณก็บอกได้ทันทีค่ะว่าต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ วินาทีนั้นความรู้สึกริตาเหมือนกำลังตกจากตึกสูง 20 ชั้น ใจหล่นไปอยู่ต่ำกว่าตาตุ่ม มือเย็นเท้าเย็นตัวสั่นกลัวอะไรไม่รู้ไปหมด ช่วงเวลานั้นแค่เวลาไม่กี่วินาทีแต่ความรู้สึกของริตามันเหมือนเวลานานมากค่ะในหัวคิดอะไรไม่รู้วนๆงงไปหมด ริตาเริ่มมีสติอีกทีตอนที่ลูกส่งเสียงร้องหัวเราะแกล้งคุณสาให้ตกใจค่ะ พอคุณสาเค้าเห็นน้องจึงรีบเก็บมือถือค่ะเหมือนกลัวใครเห็นความลับอะไรสักอย่างและรีบเปิดประตูรถออกมารับลูกเข้าบ้าน ตั้งแต่ตอนนั้นริตาได้แต่มึนงงอยู่ค่ะทำอะไรไม่ถูก นั่งเฉยๆดูพ่อลูกเล่นกันจนกระทั่งพ่อเค้าพาน้องเข้านอนริตาจึงได้เวลาถามค่ะว่าลบข้อความใคร เค้าเองก็ยังบ่ายเบี่ยงนะคะ เรายื้อและทะเลาะกันอยู่นานจนริตาขอเอามือถือเค้ามาเปิดดูจึงพบข้อความเก่าๆบางอันที่ยังไม่ลบและรายการโทรเข้าโทรออกบ่อยๆคนเดิมๆ ริตาคาดคั้นจากเค้าอยู่นานค่ะจนเค้าจนมุมยอมรับว่าเค้าแอบคบกับผู้หญิงคนนึงเป็นลูกน้องในที่ทำงาน เค้าเริ่มคบกันได้ปีกว่าแล้วค่ะ ริตารู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่า หัวใจแทบหยุดเต้น ในหัวคิดวนแต่ว่าในขณะที่เราทำงานเลี้ยงลูกเหนื่อยทุกวันเค้ากลับแอบไปมีชู้ไปหาความสุขส่วนตัว ที่เคยบอกว่าทำงานหนักเลิกดึกคือไปเที่ยวไปกินข้าวรับส่งกันจนดึกทุกวันต่างหาก
เราทะเลาะกันอยู่สักพักและพยายามถามเค้าว่าทำไมทำกับเราแบบนี้จนเค้าเริ่มบอกมาค่ะว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเราทำให้เค้าเป็นแบบนี้ เค้าบอกว่าเพราะเรานั่นแหละที่ไม่ยอมมีอะไรกับเค้า เค้าบอกเค้าพยายามแล้วที่จะมีเซ็กซ์กับเราแต่เป็นเราซะอีกที่คอยบ่ายเบี่ยงจนเค้าเริ่มทนไม่ไหว เค้ายอมรับว่าเค้าเริ่มไปเที่ยวอาบอบนวดเพื่อระบายบ้างบางครั้ง จนนานวันเข้าที่เราไม่ยอมมีเซ็กซ์กับเค้าเค้าเริ่มหมดรักเราไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มเข้ามาในชีวิตมากขึ้น สนิดกันมากขึ้นจนเป็นความรัก เค้าบอกริตาค่ะว่าเค้าไม่ได้รักริตาแล้ว เค้าหมดรักไปแล้วและยอมรับว่าเค้ารักผู้หญิงอีกคน คำที่เค้าบอกริตาว่าเค้าไม่ได้รักเราแล้วน้ำตาริตาไหลแบบไม่มีเสียงร้องเลยค่ะ ก่อนหน้าที่เราทะเลาะกันเราร้องไห้ฟูมฟาย แต่คำๆนี้มันเหมือนเข็มเล็กๆที่ทิ่มใจเรา มันเจ็บแบบไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะเจ็บอะไรได้ขนาดนี้อีกแล้ว น้ำตาริตาไหลไม่หยุดตลอดทั้งคืน คืนนั้นเราจบกันที่เค้าให้เราหยุดความสัมพันธ์กันแต่เค้ายังคงทำหน้าที่พ่อเหมือนเดิมและยังจะคงอยู่กับเราเป็นครอบครัวเพื่อลูก
คืนนั้นทั้งคืนริตาไม่ได้นอนเลย ในหัวมีแต่ภาพเหตุการณ์เก่าวนเข้ามาไม่หยุด ริตาได้แต่คิดว่าริตาทำอะไรผิดไปบ้างที่ทำให้เค้าหมดรักเราได้ขนาดนี้ ริตาผิดมาเลยหรอคะ ใช่ . . ริตายอมรับว่าตัวเองก็ผิดที่ไม่ทำหน้าที่ของภรรยา แต่มันใช่สาเหตุของการที่สามีจะมีชู้หรอคะ ทำไมเค้าถึงไม่เอาปัญหามาคุยกับเรา ทุกความคิดวนเวียนในหัวไปทั้งคืน ได้แต่นอนร้องไห้คนเดียวเงียบๆกลัวลูกตื่น จากคนที่เราคิดว่าเป็นคนดีที่สุดในชีวิตกลับทำให้เราเจ็บสุดในชีวิตเช่นกัน
เรื่องทั้งหมดดูเหมือนจะจบที่ชีวิตครอบครัวเราต้องพังทลายไปในคืนนั้น แต่ชีวิตครอบครัวที่มีลูกแล้วมันไม่ได้สามารถจบกันได้ง่ายๆอย่างนั้นสิคะ สาจ๋าแสนดีที่วันนี้เราได้แต่คิดว่าเค้าทำเลวกับเราขนาดนี้ได้ยังไงเรื่องราวหลังจากคืนฟ้าถล่มคืนนั้นยังเลวได้มากกว่าอีกค่ะ
ปล.1.ขอไปรับลูกก่อนนะคะ จะมาต่อใหม่ค่ะ
2..เรื่องจริงทั้งหมดค่ะแต่ถ้าไม่เชื่อก็ถือว่าอ่านนิยายขำๆนะคะ ไม่ซีค่าาาาา!!
เพราะฉันผิด หรือเธอไม่พอ
ริตาว่าเรื่องชีวิตครอบครัวหลังแต่งงานของริตาอาจเป็นเหมือนความจริงของหลายๆคู่ที่เกิดขึ้นในปัจจุบันก็ได้ค่ะ อาจมีบางคู่มีปัญหามากกว่าริตาซะอีก แต่ริตาก็คิดว่าปัญหาของริตาอาจเป็นอีกเรื่องนึงที่เป็นอุทาหรณ์ได้สำหรับภรรยาที่แต่งงานแล้วมีลูกมีครอบครัว หรือผู้หญิงอีกหลายคนที่กำลังจะแต่งงานมีครอบครัว ที่เค้าบอกกันว่าชีวิตจริงเริ่มหลังจากแต่งงานแล้วต่างหากเป็นความจริงจริงๆค่ะ เกริ่นมานานละมาเริ่มกันเลยดีกว่า 55555
ริตาเป็นผู้หญิงธรรมด๊าธรรมดาค่ะ หน้าตาไม่สวยอะไรมากเรียกว่าสวยระดับนึงละกัน 555 (แต่ที่ผ่านมากว่าจะมีแฟนได้นี่นึกว่าจะขึ้นคานแล้วซะอีก 5555) ริตาเจอแฟนคนนี้ที่ลอนดอนค่ะระหว่างที่ริตาไปเทียน ป.โท ที่นั่น อยู่ที่นั่นริตาเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยที่บ้านก็พอส่งเสียได้บางส่วนแต่ริตาก็ต้องทำงานเพื่อช่วยหาเงินจ่ายค่าเรียนด้วยบ้างและค่ากินค่าใช้ประจำวันจนกระทั่งวันนึงริตาได้งานใหม่เป็นร้านอาหารแห่งนึงในลอนดอนค่ะ วันที่เข้าไปทำงานวันแรกก็เหมือนร้านที่ทำงานอื่นทั่วๆไป แต่ที่ต่างไปคือที่นั่นมีเค้าทำงานอยู่ด้วยสิคะ ใช่ค่ะเราพบกันครั้งแรกที่นั่นเค้าก็เริ่มมาจีบ (คงเพราะสวยแหละมั้งค่ะ 5555) และเราก็เริ่มคุยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน และก็เป็นแฟนกัน รักกันค่ะจนกระทั่งเราต่างเรียนจบและกลับมาเมืองไทยเราก็ยังรักกันอยู่ ( ตรงนี้อาจไม่ขอเล่าเยอะนะคะจริงๆก็แอบมีดราม่าอยู่หลายซีนแต่ตัดไปค่ะ เจอดราม่าหลังแต่งงานไปเรื่องนี้เป็นขี้เล็บไปเลยยยยย )
เรารักกันมาตั้งแต่เป็นแฟนกันก็ประมาณ 8 ปีได้ แฟนริตาไม่ใช่คนหล่อค่ะ (ถึงแม้ริตาอาจสวยมากก 55 ....... เพื่อนด่าแล้วค่ะว่าหลง 55) แฟนริตาเป็นผู้ชายทั่วไปที่เดินข้ามสะพานลอยไหนก็เจอค่ะ รูปร่างท้วมๆออกไปทางอ้วน หัวก็เริ่มล้านแบบเห็นแล้วรู้เลยว่าไม่น่า ...... ไม่น่ามีผมเหลือแน่ๆ พูดง่ายๆไม่มีอะไรจูงใจเป็นรักแรกพบได้เลยค่ะทุกโค๊นนนนน แต่เค้านิสัยดีมากๆๆๆๆๆ กอ.ไก่ล้านแปดแสนตัวววว เค้าดูแลริตาดีมากจนริตาคิดว่าเค้ารักริตามากจริงๆค่ะ พาไปรู้จักเพื่อนๆ ทุกคนก็บอกเป็นเสียงเดียวว่า . . . . . . . เยสสสสสส ให้ผ่านหมดทุกคน เค้าดีมากจนกระทั่งน้องชายที่โตมาด้วยกันก็ให้ผ่าน (ปกติมันเรื่องมากมากกก) มันบอกว่าคบคนแบบนี้เค้าไม่มีวันทำตัว
ชีวิตหลังแต่งงานก็ดีมากกกกกกก เค้ายังรักเราเสมอเหมือนเดิมเลย แต่ช่วงหลังแต่งงานสักพักสิคะ ริตาเริ่มเกิดความรู้สึกบางอย่างกับตัวเอง ต้องขอบอกก่อนนะคะว่าอย่างที่เกริ่นตอนแรกริตาเป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึงมาก ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ไม่กินเหล้า ไม่ได้เป็นผู้หญิงเปรี้ยวเซ็กซี่อะไร แต่ก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเป็นผ้าขาวบางพับไว้อยู่ในตู้หรอกนะคะ เรื่องของเรื่องคือริตาเริ่มไม่ค่อยอยากมีเซ็กซ์ค่ะ ริตาไม่ไดัรังเกียจนะคะแต่มันรู้สึกว่าไม่อยากมีอ่ะค่ะ เราอยู่ได้ถ้าไม่ต้องมีเซ็กซ์อะไรแบบเนี้ย แต่สาฯสิคะ สามีริตาเค้าเป็นประเภทเซ็กซ์ค่อนข้างจัด คือมีความต้องการอยู่ตลอด และปัญหาของเรามันก็คงเริ่มตั้งแต่ตอนนี้แหละค่ะ
.
.
.
วันนี้ดึกมากแล้วขอไปนอนก่อนนะคะพรุ่งนี้มีประชุมเช้า แล้วเดี๋ยวมาเล่าต่อค่ะ
มาต่อแล้วค่าาาาา จะได้รีบเล่าให้จบ เดี๋ยวจะหาว่ายังแต่งเรื่องไม่ออก อิอิ
ปล. (ใครเชื่อก็อ่านเป็นอุทาหรณ์นะคะ แต่ใครไม่เชื่อก็ถือว่าอ่านนิยายขำๆไปละกันค่าาาา) เอาจริงริตาเลือกได้ก็อยากให้เป็นเรื่องแต่งค่ะ เพราะสิ่งที่เจอมันเหมือนตกนรกแต่ยังมีชีวิตค่ะ
#ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร
จากก่อนหน้านี้นะคะที่ริตาบอกว่าริตาเริ่มไม่อยากมีเซ็กซ์กับคุณสา #สาจ๋าาาา 555 ริตาต้องขอย้อนกลับไปก่อนหน้าว่าหลังจากแต่งงานได้ไม่ทันไร สาจ๋าก็แอคทีฟทันทีเลยค่ะ ไม่กี่เดือนหลังแต่งงานริตาก็ท้องน้องตัวน้อยทันที (อันนี้ต้องชื่นชมสาจ๋าขอริตาว่าไม่ทำให้เสียเวลาเลยค่ะ แต่งปุ๊บท้องปั๊บ 555 ) ซึ่งสาจ๋าก็ดูแลริตาดีมากค่ะระหว่างที่ริตาท้องจนคลอดน้องออกมาเป็นเด็กผู้หญิง น้องหน้าเหมือนคุณพ่อมากกกก (ริตางงไปหมดเลยค่ะว่าสาจ๋าจะเชื้อดีไปไหน หน้าตาได้พ่อมาทุกอย่างเลยค่ะ) คราวนี้ริตาเข้าใจความเหนื่อยของการเป็นแม่แบบถึงใจถึงอารมณ์ไปเลยค่ะ เพราะน้องเลี้ยงค่อนข้างยากกลางคืนก็ไม่นอนเลยวันๆริตานอนไม่เคยเต็มที่สักวัน เป็นแม่คนนี่มันเหนื่อยมากจริงๆค่ะกว่าจะผ่านช่วงเวลานั้นมาได้เหนื่อยสายตัวแทบขาดจริงๆค่ะ
ริตาทำงานด้วยและเลี้ยงลูกเองจนลูกเริ่มโตริตาก็กลับมาทำงานค่ะแล้วฝากอากงอาม่าเลี้ยงในตอนกลางวันซึ่งข่วงเวลานี้เองค่ะที่ริตาทุ่มทุกอย่างไปที่ลูกอย่างเดียวทั้งเวลาและพลังทั้งหมดจนกระทั่งวันนึงริตาเอวก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าความรู้สึกอยากมีอะไรกับสาจ๋าหายไปตั้งแต่ตอนไหน ตื่นเช้าเลี้ยงลูก ไปทำงาน กลับบ้าน เลี้ยงลูก พาลูกเข้านอนวนไปอย่างนี้ทุกวันๆ ระหว่างนั้นคุณสาจ๋าเองก็ไม่เคยพูดหรือบ่นอะไรให้ริตาได้ยินนะคะว่าเค้ามีปัญหาอะไร ตั้งแต่คลอดน้องจนน้องเริ่มโตก็มีอะไรกับสาจ๋านับครั้งได้เลยค่ะ และทุกครั้งที่มีริตาก็ไม่ค่อยรู้สึกว่าอยากมีเลย บางครั้งก็ต้องทนยอมถ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ คุณสาเค้าก็ทำงานหนักค่ะด้วยหน้าที่การงานที่เติบโตมากขึ้นบางวันก็กลับดึกบ่อยๆสี่ห้าทุ่มบ้าง เที่ยงคืนบ้าง บางวันตีหนึ่งตีสองก็มี ริตาเองก็ไม่เคยไปตามเร้าหรือสาจ๋านะคะเพราะคิดว่าเค้าทำงานบริษัทใหญ่ตำแหน่งสูงงานยุ่งคงเป็นเรื่องปกติและที่ผ่านมาก็ไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลยสักครั้ง ทุกอย่างมันทำให้ริตาไว้ใจเค้ามากค่ะ (หรือคงเป็นเพราะเค้าไม่หล่อด้วยมั้งคะจนคิดว่าคงไม่มีใครมายุ่งแน่ๆ 5555) ไม่คิดว่าปัญหาริตาเป็นอยู่จะเป็นปัญหาสำหรับเค้าและไม่คิดว่าเค้าจะสร้างปัญหาให้กับเราได้ จนกระทั่งคืนวันหนึ่ง . . . .
คืนนั้นเป็นวันธรรมดาวันนึง ริตาเล่นกับลูกอยู่จนกระทั่งประมาน 4-5 ทุ่ม คุณพ่อของน้องเค้าก็ขับรถกลับมาบ้านค่ะ ริตาเห็นจึงแอบตกลงกับลูกว่า(ตอนนั้นน้องประมาน 4-5 ขวบแล้วค่ะ) เดี๋ยวเราแอบไปข้างๆรถป่ะป๊าแล้วแอบทำให้ป่ะป๊าตกใจกันไหม? ลูกริตาชอบใจใหญ่และเห็นดีเห็นงามที่จะเล่นด้วยสนุกใหญ่เลยค่ะ ซึ่งวินาทีนั้นไม่ได้เอะใจเลยว่าคนที่จะตกใจเองจะเป็นริตา ริตาแอบไปอยู่ข้างประตูฝั่งคนขับกับลูกหวังว่าพอคุณสาดับเครื่องแล้วเราจะหลอกให้เค้าตกใจ พอคุณสาดับเครื่องริตาก็รอจังหวะที่จะหลอกเค้าค่ะซึ่งช่วงระหว่างที่รอนั้นสาจ๋าเอามือถือออกมาและกดเข้าไลน์เพื่อลบข้อความอะไรบางอย่างทิ้ง กดลบ history ที่โทรหารับสายกับใครสักคนทิ้ง ทุกคนเคยมีความรู้สึกเหมือนฟ้าถล่มไหมคะ วินาทีนั้นทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าเค้ากำลังลบข้อความอะไรอยู่แต่สัญชาตญาณก็บอกได้ทันทีค่ะว่าต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ วินาทีนั้นความรู้สึกริตาเหมือนกำลังตกจากตึกสูง 20 ชั้น ใจหล่นไปอยู่ต่ำกว่าตาตุ่ม มือเย็นเท้าเย็นตัวสั่นกลัวอะไรไม่รู้ไปหมด ช่วงเวลานั้นแค่เวลาไม่กี่วินาทีแต่ความรู้สึกของริตามันเหมือนเวลานานมากค่ะในหัวคิดอะไรไม่รู้วนๆงงไปหมด ริตาเริ่มมีสติอีกทีตอนที่ลูกส่งเสียงร้องหัวเราะแกล้งคุณสาให้ตกใจค่ะ พอคุณสาเค้าเห็นน้องจึงรีบเก็บมือถือค่ะเหมือนกลัวใครเห็นความลับอะไรสักอย่างและรีบเปิดประตูรถออกมารับลูกเข้าบ้าน ตั้งแต่ตอนนั้นริตาได้แต่มึนงงอยู่ค่ะทำอะไรไม่ถูก นั่งเฉยๆดูพ่อลูกเล่นกันจนกระทั่งพ่อเค้าพาน้องเข้านอนริตาจึงได้เวลาถามค่ะว่าลบข้อความใคร เค้าเองก็ยังบ่ายเบี่ยงนะคะ เรายื้อและทะเลาะกันอยู่นานจนริตาขอเอามือถือเค้ามาเปิดดูจึงพบข้อความเก่าๆบางอันที่ยังไม่ลบและรายการโทรเข้าโทรออกบ่อยๆคนเดิมๆ ริตาคาดคั้นจากเค้าอยู่นานค่ะจนเค้าจนมุมยอมรับว่าเค้าแอบคบกับผู้หญิงคนนึงเป็นลูกน้องในที่ทำงาน เค้าเริ่มคบกันได้ปีกว่าแล้วค่ะ ริตารู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่า หัวใจแทบหยุดเต้น ในหัวคิดวนแต่ว่าในขณะที่เราทำงานเลี้ยงลูกเหนื่อยทุกวันเค้ากลับแอบไปมีชู้ไปหาความสุขส่วนตัว ที่เคยบอกว่าทำงานหนักเลิกดึกคือไปเที่ยวไปกินข้าวรับส่งกันจนดึกทุกวันต่างหาก
เราทะเลาะกันอยู่สักพักและพยายามถามเค้าว่าทำไมทำกับเราแบบนี้จนเค้าเริ่มบอกมาค่ะว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเราทำให้เค้าเป็นแบบนี้ เค้าบอกว่าเพราะเรานั่นแหละที่ไม่ยอมมีอะไรกับเค้า เค้าบอกเค้าพยายามแล้วที่จะมีเซ็กซ์กับเราแต่เป็นเราซะอีกที่คอยบ่ายเบี่ยงจนเค้าเริ่มทนไม่ไหว เค้ายอมรับว่าเค้าเริ่มไปเที่ยวอาบอบนวดเพื่อระบายบ้างบางครั้ง จนนานวันเข้าที่เราไม่ยอมมีเซ็กซ์กับเค้าเค้าเริ่มหมดรักเราไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มเข้ามาในชีวิตมากขึ้น สนิดกันมากขึ้นจนเป็นความรัก เค้าบอกริตาค่ะว่าเค้าไม่ได้รักริตาแล้ว เค้าหมดรักไปแล้วและยอมรับว่าเค้ารักผู้หญิงอีกคน คำที่เค้าบอกริตาว่าเค้าไม่ได้รักเราแล้วน้ำตาริตาไหลแบบไม่มีเสียงร้องเลยค่ะ ก่อนหน้าที่เราทะเลาะกันเราร้องไห้ฟูมฟาย แต่คำๆนี้มันเหมือนเข็มเล็กๆที่ทิ่มใจเรา มันเจ็บแบบไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะเจ็บอะไรได้ขนาดนี้อีกแล้ว น้ำตาริตาไหลไม่หยุดตลอดทั้งคืน คืนนั้นเราจบกันที่เค้าให้เราหยุดความสัมพันธ์กันแต่เค้ายังคงทำหน้าที่พ่อเหมือนเดิมและยังจะคงอยู่กับเราเป็นครอบครัวเพื่อลูก
คืนนั้นทั้งคืนริตาไม่ได้นอนเลย ในหัวมีแต่ภาพเหตุการณ์เก่าวนเข้ามาไม่หยุด ริตาได้แต่คิดว่าริตาทำอะไรผิดไปบ้างที่ทำให้เค้าหมดรักเราได้ขนาดนี้ ริตาผิดมาเลยหรอคะ ใช่ . . ริตายอมรับว่าตัวเองก็ผิดที่ไม่ทำหน้าที่ของภรรยา แต่มันใช่สาเหตุของการที่สามีจะมีชู้หรอคะ ทำไมเค้าถึงไม่เอาปัญหามาคุยกับเรา ทุกความคิดวนเวียนในหัวไปทั้งคืน ได้แต่นอนร้องไห้คนเดียวเงียบๆกลัวลูกตื่น จากคนที่เราคิดว่าเป็นคนดีที่สุดในชีวิตกลับทำให้เราเจ็บสุดในชีวิตเช่นกัน
เรื่องทั้งหมดดูเหมือนจะจบที่ชีวิตครอบครัวเราต้องพังทลายไปในคืนนั้น แต่ชีวิตครอบครัวที่มีลูกแล้วมันไม่ได้สามารถจบกันได้ง่ายๆอย่างนั้นสิคะ สาจ๋าแสนดีที่วันนี้เราได้แต่คิดว่าเค้าทำเลวกับเราขนาดนี้ได้ยังไงเรื่องราวหลังจากคืนฟ้าถล่มคืนนั้นยังเลวได้มากกว่าอีกค่ะ
ปล.1.ขอไปรับลูกก่อนนะคะ จะมาต่อใหม่ค่ะ
2..เรื่องจริงทั้งหมดค่ะแต่ถ้าไม่เชื่อก็ถือว่าอ่านนิยายขำๆนะคะ ไม่ซีค่าาาาา!!