นี่กระทู้คนขี้โม้อย่าได้ถือสา

ทำงานมาหลายปีดีดัก
บ้านก็ไม่มี รถก็ไม่มี
ขับมอไซค์เก่าๆคันนึง
ขี่กลับบ้านที่ห่างไปสามร้อยโล
เดือนละสองสามครั้ง

การไม่มีหนี้เป็นลาภอันประเสริฐ
ความสุขของผมคือการไม่มีหนี้  
ต่อให้ไม่มีอะไรก็ตามทีเถอะ
เป็นหนี้มันรู้สึกไม่อิสระ

รอวันนี้มาแสนนาน
เมื่อตังค์ครบจึงไม่รอช้าที่จะใช้หนี้
ใจหวิวๆ เหมือนกัน
เหลือตังค์พันกว่าบาทเพื่อใช้ถึงสิ้นเดือน
แต่ก็ชิลๆ เพราะผมมีไอดอล
เป็นกระทู้แปดร้อยบาทใช้หนึ่งเดือน

วันนี้ขี่มอไซค์กลับบ้าน
แวะธนาคารเพื่อใช้หนี้ก่อนเข้าบ้าน
ถึงธนาคาร ถึงคิวเราที่กดบัตรมา
บอก จนท. ว่ามาจ่าย กรอ
อย่างน้อยชีวิตก็ไม่ได้เริ่มจากศูนย์ซะหน่อย
มีอีกตั้งพันกว่า...