มาช่วยกันแชร์หน่อยครับกับความคิดที่ว่า ทำไมคนส่วนใหญ่จึงมักคิดว่าสูตรสำเร็จของความสมบูรณ์แบบในชีวิตมักจะเป็นวงจรแบบนี้ เรียน ทำงาน แต่งงาน มีลูก เลี้ยงหลาน ถ้าหลุดจากวงจรนี้ไป เช่น คุณไม่ได้แต่งงานหรืออยู่เป็นโสด ไม่มีครอบครัว ไม่มีลูก จะถือว่าคุณเป็นคนที่ผิดปกติและยังไม่มีชีวิตทีสมบูรณ์แบบ ดังนั้น ถ้าคุณยังเป็นคนโสดอยู่ คุณจึงมักจะถูกตั้งคำถามจากคนรอบข้างว่าเมื่อไรจะมีแฟนมีคู่ ทำไมถึงยังไม่มี ผิดปกติหรือเปล่า หรือ ฯลฯ

คหสต ของเจ้าของกระทู้คิดว่า หลายคนถูกครอบงำด้วยความคิดแบบนี้เป็นสูตรสำเร็จของชีวิต ทำให้พยายามดิ้นรนเพื่อดึงตัวเองจากสถานะโสดและเพื่อไม่ให้แตกต่างคนรอบข้าง หรือเพื่อที่จะไม่ต้องตอบคำถามหรือแรงกดดันจากคนรู้จัก แต่ทำไมเราต้องอยู่ในกรอบของความคิดแบบนี้ ส่วนตัวไม่ได้สร้างเกราะกำบังอะไรทั้งนั้น สามารถมีชีวิตคู่ได้ ในขณะเดียวกันก็สามารถใช้ชีวิตแบบโสด ๆ ได้โดยไม่รู้สึกว่าผิดปกติจากปุถุชนทั่วไป

แล้วคุณหละ คิดเห็นอย่างไร ฟังเสียงตัวเองหรือเสียงคนรอบข้างมากกว่า??