ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เมื่อวันก่อนเราเจอคนหนึ่งที่ไม่รู้จักกันบนแอร์พอร์ตลิ้ง เราเป็นคนไม่ค่อยเขินใครง่าย
คนเราจะรู้ตัวว่าถ้าแซวผู้ชายคนอื่นๆก็จะรู้ว่าเล่นๆกันแกล้งๆเขินกับเพื่อน
พอเอาเข้าจริงพอเจอคนที่รู้ว่าใช่กลับยืนเขินแบบไม่กล้าหั้นมอง คือใจเต้นเหมือนคนวิ่งรอบสนาม แต่มาเจอในเวลาที่ไม่ใช่นี่สิ
เค้าลงจากแอร์พอร์ตลิ้งก่อนเรา จังหวะเค้าหันมาแล้วสบตากันคือภาพสุดท้าย
ตอนนี้ได้แต่คิดว่า ทำไมตอนนั้นเราไม่ทำความรู้จักรู้สึกเสียดายๆมาก555555555555555

ปล.ในเลข5มีน้ำตาอยู่