เพื่อนๆ เคยไหม ? ที่พออายุ 30 มักจะมองความรักเป็นเรื่องที่ต้องการความชัดเจน จิงจัง และมั่นคงในชีวิตคู่ จากแต่ก่อนตอนสมัยวัยรุ่น 20+ คบๆ เลิกๆ โดยที่ไม่ได้มีความรู้สึกอยากจะรักใครจิงสักคน ทั้งๆที่บางคนที่เข้ามาเป็นคนดี จิงใจ ยอมทุ่มเทเพื่อเราทุกอย่าง แต่ตอนนี้ความรู้สึกกลับแผลผกผันพออายุ 30 เรากลับจิงจังกับทุกคนที่เข้ามา คาดหวังกับความรักในทุกๆครั้ง สุดท้ายเหมือนเราทุ่มเทเพียงฝ่ายเดียว แล้วก็นกตลอด ซึ่งต่างจากแต่ก่อนที่เราไม่ได้วิ่งเข้าหา หรือนี่มันเป็นเวรกรรมที่เราเคยทำกับคนอื่นไว้ในอดีต จึงทำให้เราไม่สมหวังในเรื่องความรัก พอผิดหวังมากๆก็กลัวที่จะรู้จัก กลัวการเริ่มต้น กลัวความสัมพันธ์ จนนำมาสู่กลัวความรัก ทำให้ตอนนี้ตัวเราเองรู้สึกโดดเดี่ยว ไปไหนมาไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียว ร้องไห้คนเดียว ยิ่งเวลาไปไหนแล้วเจอคูนมาเป็นคู่ๆ ยิ่งน้อยใจตัวเอง หรือแม้กระทั่งฟังเพลงรักเศร้าๆ ตอนขับรถยิ่งอินไปอีก น้ำตาไหล สุดท้ายนี้เราอยากจะบอกว่าเราเป็นเกย์ เรื่องความรักเราเข้าใจว่ามันอาจจะยากสำหรับเพศที่ 3 ที่จะสมหวัง แต่เราก็หวังว่าสักวันจะได้เจอคนๆนั้นจริงๆ ที่เค้าอาจจะไม่ต้อง Perfect แต่ขอให้เข้าใจกัน นิสัยเป็นผู้ใหญ่ เคียงข้างกันไม่ว่าจะทุกข์หรือว่าสุข พร้อมที่จะรับฟังและให้คำแนะนำเวลาต้องการความคิดเห็น ซึ่งอาจจะไม่ต้องในฐานะแฟน แต่เป็นพี่ชาย พี่สาว เพื่อนที่จิงใจต่อกันก็พอ  หากเพื่อนๆ มีมุมมองความรัก หรือชีวิตยังไงเข้ามาร่วมแสดงความคิดหรือแชร์กันได้นะครับ