เรื่องนี้เป็นเรื่องของเพศทางเลือกน้ะครับ เข้าใจครับอว่ามีบุคคลที่ยังไม่ยอมรับเรื่องเหล่านี้
***หากรับไม่ได้ โปรดข้ามกระทู้ครับ ขอบคุณครับ
ผมอายุ 27 ครับ เพิ่งมีแฟนคนแรก หรือเรียกว่ารักแรกก็ได้ครับ
ตอนเรารู้จักกัน.ไม่ได้เอ่ยถามครับ ว่าเป็นแบบไหน จนเรารู้สึกดีต่อกันมาก เรียกว่าพอมีใจให้กันแล้วก็คงได้ครับ
พอผ่านมาสักพัก เริ่มคุยทะลึ่งกัน ก็เลยรู้ครับ ว่าเราทั้งสองเป็นรุกครับ แต่ตอนนั้นเราทั้งสองคนในใจก็คิดว่าอีกฝ่ายคงเป็นรับได้ บวกกับ ความรู้สึกที่ดีต่อกัน จนยากจะถอนตัวครับ
ตอนนั้นได้ปรึกษาเพื่อนน้ะครับ
ด้วยประสบการณ์รักที่ไม่มี ก็บอกเพื่อนไปว่า มันไม่เห็นสำคัญเลยว่าจะรุก หรือรับ ทำไมต้องเอาเรื่องsex มาตัดสินความรัก รักกันแบบไม่ต้องมีไรกันก็ได้
แต่เพื่อนก็เตือนว่า sex มันเป็นส่วนนึงของความรัก มันแยกกันไม่ได้หรอก
เราก็เลือกที่จะเชื่อตัวเองครับ
จนความรู้สึกที่มีต่อกันกลายเป็นความรักครับ ก็ตกลงเป็นแฟนกัน แล้วก็มาถึงบ ที่ต้องมีเรื่องอย่างว่าครับ ตอนนั้นคือเราไม่เคยครับ แต่เรารู้สึกเรารักเค้า.เราอยากให้เค้ามีความสุข ก็เลยยอมครับ
ซึ่งก็ตกลงกันครับ ว่าจะผลัดกัน แต่เมื่อถึงตอนเค้าต้องเป็นฝ่ายรับบ้าง ก็รู้สึกสงสารเค้ามากครับ เพราะเค้าดูทรมานมาก ก็เลยไม่สำเร็จครับ ก็เฝ้ารอวันที่เค้าจะพร้อมมาหลายเดือนแล้วครับ แต่เค้าก็เลื่อนมาโดยตลอด โดยมีเหตุผลต่างๆนาๆ ซึ่งมันทำให้เรารู้สึกไม่ดี สะสมมาเรื่อยๆครับ
คือตอนนี้ก็ยังรักเค้าเหมือนเดิมครับ.แต่มันเริ่มรู้สึกทรมานมากครับ รู้สึกถึงการไม่ทำตามสัญญา เพราะตกลงกันไว้ รู้สึกถึงความไม่แฟร์ แต่มั่นใจน้ะครับ ว่าเค้ารักเรา
มันเลยเริ่มบั่นทอนความรักที่ผมมีให้เค้าเรื่อยๆครับ จนไม่รู้ว่าจะวาดอนาคตร่วมกันยังไงครับ เพราะ ต่อไปใช้ชีวิตคู่ร่วมกันก็มีปัญหาครับ หรือจะรอ ก็ไม่รู้ต้องรอถุงเมื่อไหรครับ เคยยื่นคำขาดกันสุดท้ายก็เลื่อนอยู่เรื่อยครับ
อยากถามความรู้สึกของเพื่อนๆครับ ว่าควรทำไงต่อดีครับ เพราะไม่อยากให้ต้องจบลงเลยครับ
(เกย์)รุกเจอรุก รักที่เป็นไปได้ รักที่เป็นไปไม่ได้
***หากรับไม่ได้ โปรดข้ามกระทู้ครับ ขอบคุณครับ
ผมอายุ 27 ครับ เพิ่งมีแฟนคนแรก หรือเรียกว่ารักแรกก็ได้ครับ
ตอนเรารู้จักกัน.ไม่ได้เอ่ยถามครับ ว่าเป็นแบบไหน จนเรารู้สึกดีต่อกันมาก เรียกว่าพอมีใจให้กันแล้วก็คงได้ครับ
พอผ่านมาสักพัก เริ่มคุยทะลึ่งกัน ก็เลยรู้ครับ ว่าเราทั้งสองเป็นรุกครับ แต่ตอนนั้นเราทั้งสองคนในใจก็คิดว่าอีกฝ่ายคงเป็นรับได้ บวกกับ ความรู้สึกที่ดีต่อกัน จนยากจะถอนตัวครับ
ตอนนั้นได้ปรึกษาเพื่อนน้ะครับ
ด้วยประสบการณ์รักที่ไม่มี ก็บอกเพื่อนไปว่า มันไม่เห็นสำคัญเลยว่าจะรุก หรือรับ ทำไมต้องเอาเรื่องsex มาตัดสินความรัก รักกันแบบไม่ต้องมีไรกันก็ได้
แต่เพื่อนก็เตือนว่า sex มันเป็นส่วนนึงของความรัก มันแยกกันไม่ได้หรอก
เราก็เลือกที่จะเชื่อตัวเองครับ
จนความรู้สึกที่มีต่อกันกลายเป็นความรักครับ ก็ตกลงเป็นแฟนกัน แล้วก็มาถึงบ ที่ต้องมีเรื่องอย่างว่าครับ ตอนนั้นคือเราไม่เคยครับ แต่เรารู้สึกเรารักเค้า.เราอยากให้เค้ามีความสุข ก็เลยยอมครับ
ซึ่งก็ตกลงกันครับ ว่าจะผลัดกัน แต่เมื่อถึงตอนเค้าต้องเป็นฝ่ายรับบ้าง ก็รู้สึกสงสารเค้ามากครับ เพราะเค้าดูทรมานมาก ก็เลยไม่สำเร็จครับ ก็เฝ้ารอวันที่เค้าจะพร้อมมาหลายเดือนแล้วครับ แต่เค้าก็เลื่อนมาโดยตลอด โดยมีเหตุผลต่างๆนาๆ ซึ่งมันทำให้เรารู้สึกไม่ดี สะสมมาเรื่อยๆครับ
คือตอนนี้ก็ยังรักเค้าเหมือนเดิมครับ.แต่มันเริ่มรู้สึกทรมานมากครับ รู้สึกถึงการไม่ทำตามสัญญา เพราะตกลงกันไว้ รู้สึกถึงความไม่แฟร์ แต่มั่นใจน้ะครับ ว่าเค้ารักเรา
มันเลยเริ่มบั่นทอนความรักที่ผมมีให้เค้าเรื่อยๆครับ จนไม่รู้ว่าจะวาดอนาคตร่วมกันยังไงครับ เพราะ ต่อไปใช้ชีวิตคู่ร่วมกันก็มีปัญหาครับ หรือจะรอ ก็ไม่รู้ต้องรอถุงเมื่อไหรครับ เคยยื่นคำขาดกันสุดท้ายก็เลื่อนอยู่เรื่อยครับ
อยากถามความรู้สึกของเพื่อนๆครับ ว่าควรทำไงต่อดีครับ เพราะไม่อยากให้ต้องจบลงเลยครับ