เนื่องจากผม เป็นตาบอดสีตั้งแต่เด็ก(คุณแม่บอกว่าเคยไปตรวจที่ รพ.แล้วแต่ผมจำไม่ได้) จำไม่ได้คือ ไม่นานหลังจากตรวจก็ลืมเรื่องนั้นไป

เวลาถึงคาบครูถามเรื่องสี(อนุบาล) เพื่อนๆก็จะตะโกนสีที่ครูหยิบ ส่วนผมก็จำสีมา ตอนเด็กเข้าใจว่าสีต่างๆเกิดจากการจำ

พอม.ต้น ก็ได้ไปเรียนพิเศษมาเรื่องตาบอดสี บลาๆๆ ก็เข้าใจโรคตาบอดสีอย่างแน่นปึก โรคของผมเกิดจากแม่ที่เป็น พาหะ ส่วนพ่อปกติ(ผมjacpot เป็น50%ที่มีโอกาสเป็นโรค) แต่ก็ไม่ได้คิดไรมาก เพราะมองไฟเขียว-แดง ออก (แยกออกจากกันได้ชัดเจน)
(ตอนม.ต้น ตั้งเป้าไว้จะเรียนแพทย์ เพราะอ่านมาว่าตาบอดสีเขาก็รับถ้าสอบผ่าน)

พอม.ปลาย รู้ถึงข้อจำกัดต่างๆของคนตาบอดสีก็เริ่มลังเลๆเรื่องสอบแพทย์ คือแบบกลัวผ่าตัดแล้วแยกสีพวกอวัยวะภายในไม่ได้(กลัวเกิดอุบัติเหตุต่างๆ) เลยจะแยกไปทางที่มันไม่ใช้สีเลยจะดีกว่า


ปัญหาอื่นๆเช่น (((เวลานัดคน บางทีก็แยกสีเสื้อไม่ออก ...สีชุดรด.เข้าใจผิดมาตลอดว่าเป็นสีน้ำตาล สุดท้ายเพื่อนบอกสีเขียว...ถ้าสีโทนพื้นฐาน ปกติๆ ผมก็พอแยกได้เพราะจำมา.....และการระบายสีต่างๆ บางทีระบายสีเพี้ยน หรือผิด เพือนก็ขำแบบระบายสีไรลงไปวะ55...ก็เลยเกลียดการระบายสีไปอีกแสนนาน))) ทีนี้ผมเริ่มลังเล ตอนจะสอบเลือกคณะแล้ว อยากเปลี่ยนมาทำงานoffice ละเพราะไม่ใช้สี(บางงาน) ทีนี้อีกไม่นานผมจะสอบเข้ามหาวิทยาแล้ว ผมเลือกถูกแล้วใช่ไหมคับ