สวัสดีทุกคนนะคะคือเราไม่รู้เป็นอะไรคือโดยปกติเป็นคนมั่นใจในตนเอง เป็นผู้นำในการทำงานต่างๆจนเป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปของทางกลุ่มเพื่อนในคณะอยู่แล้วเเต่สิ่งที่ยังเเก้ไข ไม่ได้สักทีคือเวลาเราเองไปไหนมาไหนในสถานที่ ที่มีผู้คนมากๆ เราชอบมองผ่านๆไม่เจาะจงหรือมองเเบบมองจริงๆว่าตรงนั้นมีอะไรตรงนี้มีอะไรคือเราก็รู้ตัวนะว่ามันไม่ดีควรมองสิ่งรอบๆตัวควรหัดสังเกตุให้มากหน่อย ไม่รู้จะอายอะไรเหมือนเราไม่มั่นใจในตัวเอง
ซึ่งมันทำให้เราอดที่จะได้ไมตรีจากคนรอบข้าง เเละยังพลาดประสบการณ์ต่างๆที่อยู่ข้างทางไปมากเเต่ทั้งนี้เรื่องนี้มันทำให้เรานกกกกกกกกกกกก จนเราอดที่จะตำนิตัวเองไม่ได้ ด้วยความที่เราเอาตรงๆหน้าตาก็พอพาไปวัดได้ "เพื่อนบอกเราเองก็โอเคเเต่ทำไมไม่มีเเฟนกับเขาเสียที ตอนนี้ปี3แล้ว อย่าเลือกมากนักเลย"
คือเธอออ.................เราก็อยากมีแต่ไม่รู้ทำไมผู้ชายต่างๆได้แค่มองเเล้วก็เเซวและก็ชอบให้คนอื่นมาถามไม่เข้ามาจีบหรือตัวตัวตรงๆกับเราสักคน เเล้วเเบบนี้จะให้เราทำยังไง55555555 คิดเเล้วก็ตลก ด้วยความที่วันศุกร์สัปดาห์เราไปซื้อของที่เซน เเล้วปรากฏว่ามีผช มองเเล้วยิ้มให้เเล้วเวรกรรมเราเองที่มัวเเต่มองหาร้าน ยามาซากิ ร้านขนมสุดโปรดเราก็จะรีบเดินเพื่อที่จะไปร้านขนมแต่เเล้วหนุ่มคนนั้นก็มองเเล้วยิ้มให้ คือเราเวลาเจอคนน่ารักหล่อๆหรือคนที่ชอบ มักเเกล้งเนียนประหนึ่งเราไม่ได้อยากมองเธอนะเเต่ในใจวี๊ดสุดเเรง แล้วก็มีใครเป็นไหมที่มักทำเป็นไม่มองเขาแต่เราเห็นมาเเต่ไกลเเล้วว่าคนนี้หน้าตาดีน่ารักและด้วยความที่เพราะเรา จะต้องเดินสวนกันเลยทำให้เราแอบบเบนสายตามองหน้าเขาแวบบนึง
แต่ด้วยความที่กลัวเขาจะรู้ว่าถูกมองเลยเบี่ยงสายตาหาร้านขนมที่กำลังจะมุ่งหน้าไปแทนแล้วทำเป็นไม่ได้อะไร เเต่จากนั้นสักพักเพื่อนก็ดึงเเขนเสื้อเหมือนให้หยุดเดิน รายนี้ก็ไม่ยอมหยุดเดินดุ่มๆไปร้านขนมเพื่อนทนไม่ไหวเลยเรียก เเล้วบอกว่าคนเมื่อครู่มองตามเธออะขนาดเดินผ่านไปแล้วยังมองจนเหลียวหลังยิ้มให้ด้วย.....แต่ก็นกไปเพราะเราห่วงเเต่ขนม
สุดท้ายนี้ ไม่มีอะไรมากแค่เสียดายในเหตุการ์วันนั้นและก็ตลกนึกขำตัวเองเลยเอามาเขียงลงกระทู้เผื่อมีใครเคยเป็นแบบเรา และอยากจะฝากไว้ว่าใครที่ขี้อายแบบเราก็เปลี่ยนตัวเองดูนะพยายามอย่าเดินก้มหน้าก้มตาเวลาเข้าสังคมเช่นไปเที่ยวไปกินข้าวทำกิจกรรมต่างๆ ทำตัวเองให้มั่นใจเข้าไว้เผื่อจะได้ประสบการ์ดีๆจากรอบๆตัว 5555 เราเองก็จะพยายามเหมือนกัน ใครเป็นมีวิธีแกก็ช่วยกันหน่อยนะคะ
ไม่กล้าสบตาผู้คน ก็คงต้องทนเหงากันไป
ซึ่งมันทำให้เราอดที่จะได้ไมตรีจากคนรอบข้าง เเละยังพลาดประสบการณ์ต่างๆที่อยู่ข้างทางไปมากเเต่ทั้งนี้เรื่องนี้มันทำให้เรานกกกกกกกกกกกก จนเราอดที่จะตำนิตัวเองไม่ได้ ด้วยความที่เราเอาตรงๆหน้าตาก็พอพาไปวัดได้ "เพื่อนบอกเราเองก็โอเคเเต่ทำไมไม่มีเเฟนกับเขาเสียที ตอนนี้ปี3แล้ว อย่าเลือกมากนักเลย"
คือเธอออ.................เราก็อยากมีแต่ไม่รู้ทำไมผู้ชายต่างๆได้แค่มองเเล้วก็เเซวและก็ชอบให้คนอื่นมาถามไม่เข้ามาจีบหรือตัวตัวตรงๆกับเราสักคน เเล้วเเบบนี้จะให้เราทำยังไง55555555 คิดเเล้วก็ตลก ด้วยความที่วันศุกร์สัปดาห์เราไปซื้อของที่เซน เเล้วปรากฏว่ามีผช มองเเล้วยิ้มให้เเล้วเวรกรรมเราเองที่มัวเเต่มองหาร้าน ยามาซากิ ร้านขนมสุดโปรดเราก็จะรีบเดินเพื่อที่จะไปร้านขนมแต่เเล้วหนุ่มคนนั้นก็มองเเล้วยิ้มให้ คือเราเวลาเจอคนน่ารักหล่อๆหรือคนที่ชอบ มักเเกล้งเนียนประหนึ่งเราไม่ได้อยากมองเธอนะเเต่ในใจวี๊ดสุดเเรง แล้วก็มีใครเป็นไหมที่มักทำเป็นไม่มองเขาแต่เราเห็นมาเเต่ไกลเเล้วว่าคนนี้หน้าตาดีน่ารักและด้วยความที่เพราะเรา จะต้องเดินสวนกันเลยทำให้เราแอบบเบนสายตามองหน้าเขาแวบบนึง
แต่ด้วยความที่กลัวเขาจะรู้ว่าถูกมองเลยเบี่ยงสายตาหาร้านขนมที่กำลังจะมุ่งหน้าไปแทนแล้วทำเป็นไม่ได้อะไร เเต่จากนั้นสักพักเพื่อนก็ดึงเเขนเสื้อเหมือนให้หยุดเดิน รายนี้ก็ไม่ยอมหยุดเดินดุ่มๆไปร้านขนมเพื่อนทนไม่ไหวเลยเรียก เเล้วบอกว่าคนเมื่อครู่มองตามเธออะขนาดเดินผ่านไปแล้วยังมองจนเหลียวหลังยิ้มให้ด้วย.....แต่ก็นกไปเพราะเราห่วงเเต่ขนม
สุดท้ายนี้ ไม่มีอะไรมากแค่เสียดายในเหตุการ์วันนั้นและก็ตลกนึกขำตัวเองเลยเอามาเขียงลงกระทู้เผื่อมีใครเคยเป็นแบบเรา และอยากจะฝากไว้ว่าใครที่ขี้อายแบบเราก็เปลี่ยนตัวเองดูนะพยายามอย่าเดินก้มหน้าก้มตาเวลาเข้าสังคมเช่นไปเที่ยวไปกินข้าวทำกิจกรรมต่างๆ ทำตัวเองให้มั่นใจเข้าไว้เผื่อจะได้ประสบการ์ดีๆจากรอบๆตัว 5555 เราเองก็จะพยายามเหมือนกัน ใครเป็นมีวิธีแกก็ช่วยกันหน่อยนะคะ