คือ....เรื่องมันมีอยู่ว่า เรามาทำงานที่กรุงเทพคนเดียว คนเดียวเลย แล้วเช่าห้องอยู่คนเดียว สบายดี ดีมาก มากเลย แต่ เวลาไปเที่ยว คืออยากมีเพื่อนไปด้วย อยากมีเพื่อนสายเที่ยว แม่ก็เลยบอก นี่ไงเพื่อนแกหางานอยู่ ก็เลยได้เพื่อนมาอยู่ด้วย อยู่ห้องด้วยเลย ปัญหามันก็เกิดขึ้น ทั้งๆที่นางเป็นเพื่อนสมัยเรียนเรา ช่วง ม.4-6 เป็นเพื่อนกันมา 3 ปี แต่เพื่อนคนละกลุ่มไม่สนิทกันมาก ก็คิดว่านางจะขยัน ดี รักสะอาด เอิ่มมมมม...คือแบบ ทำงานเช้าใช่มั้ย กลับถึงห้อง 21:00 บางวันเหนื่อยพอเข้าใจไม่อาบน้ำนอน เปิดแอร์นอน อื้อ กูเข้าใจเหนื่อย แต่วันหนึ่ง คือเหนื่อยก็ต้องอาบน้ำป่ะ เป็นเมนส์นะเว้ย ละวันนั้น ประชดนาง เราอาบน้ำเสร็จ 22:00+ สบายตัวดีกูนอนได้ กูไม่เปิดแอร์จ้า แต่กูนอนไม่ได้ คือทำไมไม่อาบน้ำนอนว่ะ ทั้งเมนส์ ทั้งเหงื่อ ที่มากไปกว่านั้นคือ นอนทั้งชุดทำงาน และที่ทำประจำคือ ไม้กวาดไม่เคยจับเลย!!! ขยะแทนที่-แล้วจะเอาออกมาทิ้ง หรือเอามาไว้นอกระเบียง เอาไปไว้หน้ากระจกเพื่อ?!?! เสื้อผ้า สูท ใว่เสร็จก็แขวนไว้ก็ได้ ไม่จ้า หมก!! ทั้งผ้าเช็ดตัวอีก ของใช้ไม่เคยจัดให้เป็นระเบียบ ตะกร้าเล็กๆใบล่ะ ไม่ถึง 100 ซื้อมาก็ได้ หูฟัง ยูทูปจะฟังทั้งคืนก็ไม่ว่าหรอก แต่..ช่วยลดแสงลงให้สุดได้มั้ย? เออไม่แสบตา แต่กูแสบตาเว้ย!! เรื่องนอนไม่อาบน้ำแล้ว ยังนอนดิ้นอีก พลิกตัวแต่ละที เออที่นอนนี่ มีกูด้วย รู้สึกตัวบ้าง เออไม่เป็นไร กูให้อภัย ที่กลุ้มๆตอนนี้ก็ ขยะ กับความสะอาดนั่นแหละ กินอะไรแต่ละที ถ้าเหลือก็ เป็นอาทิตย์อ่ะ กว่าจะทิ้ง หรือว่าเก็บสะสม! ละพอเวลากูบ่น ไม่ได้ยิน หูฟังตลอด 24 ชม. เวลาเราเก็บกวาดห้องนางก็เล่นโทรศัพท์ คิดมั้ยคิดจะเก็บสัมภาระตัวเองมั้ย กูจะไม่ทนแล้วนะเว้ย กูผิดเองแหละที่อยากได้เพื่อนเที่ยว ชวนไปเที่ยวแต่ละที คำตอบดีมาก ไม่อ่ะๆ จะนอนกินโล่รึไง? นอนกลางวัน กลางคืนไม่ยอมนอน พอล่ะไม่อยากบ่น #ขออภัยคำไม่สุภาพ