ต้องบอกก่อนว่าเราเองก็ไม่ได้สวย ไม่ได้ดีเด่นอะไรมากมายนะคะ
เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ล้มเหลวในเรื่องความรักมาหลายครั้ง (แต่ก็ยังไม่เข็ด อิอิ)
เราเองก็โสดมาระยะนึงแล้ว ไม่ใช่ว่าไม่เปิดใจ แต่ถ้าคุยกับใครแล้วถูกคอก็คือคุยต่อ การพัฒนาความสัมพันธ์ก็ค่อยว่ากันอีกที
แล้วอยู่ดีๆไม่กี่วันมานี้ ก็มีเพื่อนเก่าสมัยเรียนประถม เป็นเพื่อนในเฟซบุ้คมาหลายปีทักมา
เราเองก็คุยไปตามประสา ซึ่งเราไม่ใช่คนหยิ่ง ใครทักมาก็ตอบ
เขาทักมาก็เปิดประด็นชัดเจนดี ว่าต้องการจะจีบ เขาเองก็พึ่งหย่ากับภรรยาได้ไม่ถึงปี
เขาบอกกับเราว่า สาเหตุที่เขาจีบเรา อยากคุยกับเราก็เพราะว่า เขาดูๆเรามาระยะนึงแล้ว
เห็นว่าเราโปรไฟล์ดี หน้าที่การงานก็ดี เลยอยากได้มาเป็นคู่ชีวิต (ตรงๆแบบนี้เลย)
เอาจริงๆ เขาเองก็โปรไฟล์ดีอยู่แหล่ะ หน้าที่การงานก็ดี รับราชการ
แต่สิ่งที่เราคิดว่า เขาเข้ากับเราไม่ได้แน่ๆก็คือ Life style ซึ่งเรากับเขาแตกต่างกันมาก
เราคุยกับเขาได้แค่ 3-4 วัน แต่เขาสามารถที่จะวางอนาคตให้เราฟังได้ ว่าอีกกี่ปีๆ เรา 2 คนจะต้องเป็นแบบนี้ๆ
ซึ่งเราก็บอกเขาว่า ใจเย็นๆ จะรีบวางแผนทำไม ยังไม่ได้ตกลงว่าจะคบกันซักหน่อย เขาก็ไม่ฟังหรอก
เขาบอกเราว่า อนาคต ถ้าได้คบกันจริงๆ จะให้เราออกจากงาน แล้วอยู่บ้านเป็นแม่บ้าน เขาจะดูแลเองทั้งเราและลูก
แล้วเขาจะพยายามโทรมาหาเราทั้งวัน ไม่สนว่าเราทำงาน ยุ่งมั้ย (เราไม่ค่อยรับสายหรอก) เขาทำอะไร จะไปไหน ก็ถ่ายรูปส่งมาให้ดูตลอด
เขาเป็นคนจริงจังกับทุกอย่างในชีวิตมาก 3-4 วันที่คุยกัน ส่วนมากจะเป็นเราที่ฟังเขาปรับทุกข์เรื่องราวในชีวิตซะมากกว่า
เหมือนกับช่วงชีวิตช่วงนี้ของเขากำลังเจอมรสุมหนัก อยากมีคนที่อยู่เคียงข้าง อยากมีคนคู่คิด คอยให้คำปรึกษา รับฟังเรื่องราว
(เขาบอกกับเราแบบนี้)
แต่เราไม่ได้อยากใช้ชีวิตคู่แบบนั้น เราอาจจะยังไม่เป็นผู้ใหญ่เท่าเขาแหล่ะ ถึงจะอายุเท่ากัน แต่มุมมองการใช้ชีวิตของเขาต่างจากเรา
เราอยากมีคู่ชีวิต ไม่ต้องไปซีเรียสหรือจริงจังกับชีวิตมากขนาดนั้น ทุกคนมีปัญหาชีวิตหมดนั่นแหล่ะ
แต่ปัญหาทุกอยาก มันย่อมมีทางออกในตัวของมันอยู่แล้ว (อันนี้เราคิดเองเออเอง อิอิ )
เอาง่ายๆก็คือ เขาจริงจังกับทุกอย่างในชีวิตมากเกินไป จนเราอึดอัดมากที่จะคุยกับเขา
ตอนนี้เราเองก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลย นอกจากความอึดอัดที่เป็นอยู่ ไม่อยากคุย
เราได้แต่บอกเขาว่า เราไม่อยากให้ความหวังอะไรใคร ไม่ต้องมาคาดหวังอะไรกับเรานะ
(ตอนแรกที่คุยกัน ในความคิดเรา ก็มีคิดบ้างว่า ซักวันเราอาจจะชอบเขาก็ได้ แต่มันก็นับวันยิ่งเบื่อๆ อึดอัด )
ทีนี้มาวันนี้ เราคิดว่า เราคงจะชอบเขาในแบบที่เขาเป็นไม่ได้แล้วล่ะ ตอนนี้มีแต่ความอึดอัดที่คุย
เขาทักมาเราก็ไม่ค่อยตอบ ไม่อยากอ่าน เขาชอบส่งรูปเขามาให้ ทำอะไรก็ส่งมา ส่งสติ๊กเกอร์กอดๆ จุ๊บๆ
แล้วก็บอกว่ารักเรา รักมาก คิดถึง เป็นห่วง หวานมาตลอด แต่เราไม่ใช่สายหวาน
เรามันฮาร์ดคอร์ จะชอบที่เฮฮาๆ กวนกันไปมามากกว่าที่จะมาหยอด มาหวานแบบนี้
เราจะบอกเขายังไงดี ให้เขาเข้าใจเราโดยที่บัวไม่ช้ำ น้ำไม่ขุ่น แล้วเราก็จะได้ไม่ต้องเสียเพื่อนไป
เราอึดอัดมากเลย เราก็อยากมีแฟนแหล่ะ แต่ไม่ใช่มีแบบอึดอัด มีแบบจริงจังกับชีวิต มีแบบซีเรียสกับทุกอย่าง
เรื่องยาวหน่อยนะคะ ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาเข้ามาอ่าน
คนที่มาจีบเขาซีเรียส และจริงจังกับชีวิตมากไป เป็นคุณจะอึดอัดมั้ย
เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ล้มเหลวในเรื่องความรักมาหลายครั้ง (แต่ก็ยังไม่เข็ด อิอิ)
เราเองก็โสดมาระยะนึงแล้ว ไม่ใช่ว่าไม่เปิดใจ แต่ถ้าคุยกับใครแล้วถูกคอก็คือคุยต่อ การพัฒนาความสัมพันธ์ก็ค่อยว่ากันอีกที
แล้วอยู่ดีๆไม่กี่วันมานี้ ก็มีเพื่อนเก่าสมัยเรียนประถม เป็นเพื่อนในเฟซบุ้คมาหลายปีทักมา
เราเองก็คุยไปตามประสา ซึ่งเราไม่ใช่คนหยิ่ง ใครทักมาก็ตอบ
เขาทักมาก็เปิดประด็นชัดเจนดี ว่าต้องการจะจีบ เขาเองก็พึ่งหย่ากับภรรยาได้ไม่ถึงปี
เขาบอกกับเราว่า สาเหตุที่เขาจีบเรา อยากคุยกับเราก็เพราะว่า เขาดูๆเรามาระยะนึงแล้ว
เห็นว่าเราโปรไฟล์ดี หน้าที่การงานก็ดี เลยอยากได้มาเป็นคู่ชีวิต (ตรงๆแบบนี้เลย)
เอาจริงๆ เขาเองก็โปรไฟล์ดีอยู่แหล่ะ หน้าที่การงานก็ดี รับราชการ
แต่สิ่งที่เราคิดว่า เขาเข้ากับเราไม่ได้แน่ๆก็คือ Life style ซึ่งเรากับเขาแตกต่างกันมาก
เราคุยกับเขาได้แค่ 3-4 วัน แต่เขาสามารถที่จะวางอนาคตให้เราฟังได้ ว่าอีกกี่ปีๆ เรา 2 คนจะต้องเป็นแบบนี้ๆ
ซึ่งเราก็บอกเขาว่า ใจเย็นๆ จะรีบวางแผนทำไม ยังไม่ได้ตกลงว่าจะคบกันซักหน่อย เขาก็ไม่ฟังหรอก
เขาบอกเราว่า อนาคต ถ้าได้คบกันจริงๆ จะให้เราออกจากงาน แล้วอยู่บ้านเป็นแม่บ้าน เขาจะดูแลเองทั้งเราและลูก
แล้วเขาจะพยายามโทรมาหาเราทั้งวัน ไม่สนว่าเราทำงาน ยุ่งมั้ย (เราไม่ค่อยรับสายหรอก) เขาทำอะไร จะไปไหน ก็ถ่ายรูปส่งมาให้ดูตลอด
เขาเป็นคนจริงจังกับทุกอย่างในชีวิตมาก 3-4 วันที่คุยกัน ส่วนมากจะเป็นเราที่ฟังเขาปรับทุกข์เรื่องราวในชีวิตซะมากกว่า
เหมือนกับช่วงชีวิตช่วงนี้ของเขากำลังเจอมรสุมหนัก อยากมีคนที่อยู่เคียงข้าง อยากมีคนคู่คิด คอยให้คำปรึกษา รับฟังเรื่องราว
(เขาบอกกับเราแบบนี้)
แต่เราไม่ได้อยากใช้ชีวิตคู่แบบนั้น เราอาจจะยังไม่เป็นผู้ใหญ่เท่าเขาแหล่ะ ถึงจะอายุเท่ากัน แต่มุมมองการใช้ชีวิตของเขาต่างจากเรา
เราอยากมีคู่ชีวิต ไม่ต้องไปซีเรียสหรือจริงจังกับชีวิตมากขนาดนั้น ทุกคนมีปัญหาชีวิตหมดนั่นแหล่ะ
แต่ปัญหาทุกอยาก มันย่อมมีทางออกในตัวของมันอยู่แล้ว (อันนี้เราคิดเองเออเอง อิอิ )
เอาง่ายๆก็คือ เขาจริงจังกับทุกอย่างในชีวิตมากเกินไป จนเราอึดอัดมากที่จะคุยกับเขา
ตอนนี้เราเองก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลย นอกจากความอึดอัดที่เป็นอยู่ ไม่อยากคุย
เราได้แต่บอกเขาว่า เราไม่อยากให้ความหวังอะไรใคร ไม่ต้องมาคาดหวังอะไรกับเรานะ
(ตอนแรกที่คุยกัน ในความคิดเรา ก็มีคิดบ้างว่า ซักวันเราอาจจะชอบเขาก็ได้ แต่มันก็นับวันยิ่งเบื่อๆ อึดอัด )
ทีนี้มาวันนี้ เราคิดว่า เราคงจะชอบเขาในแบบที่เขาเป็นไม่ได้แล้วล่ะ ตอนนี้มีแต่ความอึดอัดที่คุย
เขาทักมาเราก็ไม่ค่อยตอบ ไม่อยากอ่าน เขาชอบส่งรูปเขามาให้ ทำอะไรก็ส่งมา ส่งสติ๊กเกอร์กอดๆ จุ๊บๆ
แล้วก็บอกว่ารักเรา รักมาก คิดถึง เป็นห่วง หวานมาตลอด แต่เราไม่ใช่สายหวาน
เรามันฮาร์ดคอร์ จะชอบที่เฮฮาๆ กวนกันไปมามากกว่าที่จะมาหยอด มาหวานแบบนี้
เราจะบอกเขายังไงดี ให้เขาเข้าใจเราโดยที่บัวไม่ช้ำ น้ำไม่ขุ่น แล้วเราก็จะได้ไม่ต้องเสียเพื่อนไป
เราอึดอัดมากเลย เราก็อยากมีแฟนแหล่ะ แต่ไม่ใช่มีแบบอึดอัด มีแบบจริงจังกับชีวิต มีแบบซีเรียสกับทุกอย่าง
เรื่องยาวหน่อยนะคะ ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาเข้ามาอ่าน