อยากจะเล่าก่อนที่จะมาเป็นแฟนกันผมกับแฟนเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน พอคุยได้เรื่อยๆผมเห็นว่าเธอก็น่ารักดี คุยแล้วสนุกดีเลยลองขอคบไปครับเธอก็ตอบตกลง
ช่วงแรกๆที่คบกันมันก็เหมือนทุกคู่ นั่นแหละครับก็จะหวานๆพากันไปเที่ยว ทำนู่นทำนี่ พอมาช่วงเดือนที่5เป็นต้นมาเธอเริ่มหาเรื่องทะเลาะตลอดเวลาทะเลาะกันบางครั้งผมก็ไม่ได้ผิด แต่ผมก็ยังยอมเธอเรื่อยมา ยอมขอโทษ ยอมทุกทางให้เธอหายงอน

ตอนนี้คบกันได้ปีนึงแล้วคือมันก็นานพอสมควร เราไม่ค่อยทะเลาะกันแล้ว แต่ถ้าทะเลาะกันจะทะเลาะหนักมาก หนักขนาดที่ปกติเวลาทะเลาะกันเธอจะไม่บอกเลิกหลังๆเธอชอบบอกว่า ไม่ต้องมีเธอแล้วก็ได้น้ะ คือผมก็ยอมทุกอย่างอ้ะครับ เค้าก็ไม่หาย
จนมาช่วงนี้ ผมค่อนข้างยุ่ง เพราะผมอยู่ม.6 ก็จะพยายามทำงานทุกอย่าง ตามงานตลอด อ่านหนังสือบ้าง คือปกติผมจะไปส่งเธอที่หน้าหมู่บ้าน แต่ช่วงนี้ให้เค้ากลับคนเดียว เพราะต้องไปทำงานที่อื่น แล้วมันเป็นงาน ไม่ทำเกรดผมก็ไม่ดี ผมก็อยากจะทุ่มให้กับมหาลัยด้วย แต่ผมแค่บอกว่า “เย็นนี้กลับเองน้ะจะไปทำงาน” เธอก็โกรธผมทันทีแล้วก็ไล่ผม ผลักผม ให้ไปไกลทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็น ไม่เคยงี่เง่าขนาดนี้

คือเค้าก็บอกผมอ้ะครับว่าผมเปลี่ยนไปในโทรสัพมีรูปดาราอยู่เค้าแค่เห็นก็โกรธผมจนเค้าบอกเลิกผมเลยเมื่อก่อนไม่เคยจะ งอแง งี่เง่าได้ขนาดนี้เลยอ้ะครับ คือก็อยากบอกว่าเค้าก็เปลี่ยนเหมือนกัน เค้างี่เง่าจนผมทนไม่ไหวแล้วอ้ะครับ
ผมควรบอกเลิกเธอไหมครับคือก็ยังรักเค้าน้ะแต่แค่ไม่หวานเหมือนเมื่อก่อนแล้วก็หลังๆผมก็ยอมเค้าน้อยลงแต่ผมหมดความอดทนแล้วอ้ะครับ