เราคนหนึ่งโว้ยที่งี่เง่าจู้จี้จุกจิก แต่เวลาเรางี่เง่าเรามีเหตุผลนะเราอยากให้เขาเลิกทำในสิ่งที่ไม่ดีต่อตัวเขา เราชอบบ่นเหมือนเด็กเลยนะเรายังอายุ19อยู่เลยแล้วสามีเราอายุ 28ละเขาโตกว่าเราเยอะบางทีเขาก็แอบโกหกเราแอบไม่ซื่อต่อเรา เราก็งี่เง่าๆใส่เขาชอบเอาเรื่องเก่าๆที่ทะเลาะกันมาพูด พูดเชิงว่าเออ ย่าทำแบบนี้อีกนะ เชิงแบบตรงๆคือช่วยรักษาความรู้สึกกูด้วยแต่เราบ่นยาวไปหน่อย55พูดซ้ำแบบอยากให้เขารู้ว่าอย่าทำอีกเราเป็นหวงเขาอะ แต่เขากลับมองว่าเรางี่เง่าจู้จี้น่ารำคาน คือกูคงผิดมากอะมากที่ไปบ่นมากที่ชอบจู้จี้น่ารำคานจนเป๋นเด็กเอ๋อออ มันก็มีนึกคิดในหัวโว้ยยย ว่าเออมันจะต้องคิดถึงแฟนเก่ามันแน่เพราะแฟนเก่ามันไม่เคยงี่เง่าอะไรแบบนี้ ตามใจมันตลอดจนออกนอกลู่นอกทาง แบบเป็นคนไม่ดีในสายตาคนอื่นอะ แล้วคือเขาคบกันมานานกว่าอยู่เเล้วมันคงจะลืมกันง่ายๆไม่ได้หรอก เราแอบรู้สึกผิด คิดว่าทำดีกับเขานะแต่แอบเหมือนทำไม่ดีเลย งี่เง่าชอบบ่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่เราก็ทำให้เขาดีขึ้นเลิกเสพกลับมาขยันทำงานทุกอย่างดูโอเคร แต่เรากลับถูกมองว่ารำคาน งี่เง่าจู้จี้จุกจิก เหมือนเป็นแม่มันอีกคนเลยจ้า เห้อเหนื่อยใจถ้าไม่บ่นจะมีวันนี้ไหมน้อออ !!
แอบน้อยใจหรือเราเข้ากันไม่ได้