หลังจากที่ได้รู้ว่าตัวเองติดเชื้อHIVมาจากการใช้เข็ม ใช้ชีวิตแบบประมาท อายุผมเองก็ยังน้อย ถือว่าเป็นบทเรียนที่แสนจะทำใจยากจริงๆ ในเมื่อร่างกายมีเชื้อไวรัสที่รักษาไม่หาย ต้องกินยาตลอดชีวิต แถมสังคมส่วนใหญ่ยังรังเกียจ เพราะยังไม่เปิดใจกับโรคนี้ ตอนนี้ผมได้เริ่มทานยามาเกือบสองอาทิตย์ละ โชคดีที่ไม่มีโรคแทรกซ้อนอะไร ร่างกายก็เริ่มกลับมาดีขึ้นทีะนิด เหลือแค่ผื่นแดงที่ยังไม่หาย คาดว่าน่าจะเป็นอาการแพ้ยา ตอนนี้ผมก็คิดไปต่างๆนาๆ ถึงเรื่องการงานในอนาคต กลัวไปหมดทุกสิ่ง กลัวไม่มีคนเข้าใจ ตอนนี้ต้องการกำลังใจมากๆเลยล่ะครับ ทั้งท้อและเหนื่อยมาก อีกหนึ่งสิ่งที่ต้องการจากสังคมในตอนนี้คือความเข้าใจในโรคชนิดนี้ ขอบคุณล่วงหน้านะครับ สำหรับทุกกำลังใจ