เชื่อเรื่องพรหมลิขิตมั้ยคะ?

    เมื่อ2-3ปีก่อนช่วงประมาณเดือน7-8 เราได้มีโอกาสเจอคนๆหนึ่งผ่านทางเพื่อนของเรา(ประมาณว่าเพื่อนของแฟนเพื่อนเรา)ตั้งเเต่เจอครั้งเเรกเรารู้สึกเลยว่าอืมมไม่รู้จะบอกยังไงถูกชะตาหรือเปล่าแบบรู้สึกบอกไม่ถูกอ่ะค่ะ   

คุยกันเเปปเดียวก็รู้สึกเหมือนสนิทกันมาก ต่างคนต่างชอบกันแบบไม่ต้องพูด ทุกอย่างดูไปได้ดีนะคะ

แต่ปัญหาคือตอนนั้นคือเขามีแฟนอยู่เเล้วเราก็ต่างคนต่างเข้าใจ อืม เราเจอกันผิดเวลานะอะไรประมาณนี้
จากนั้นก็ทางใครทางมันเป็นความทรงจำดีๆต่อกัน

ระหว่างนี้ก็มีคุยกันบ้างแต่เราก็พยายามไม่ไปยุ่งเยอะเพราะเขาก็มีคนของเขาเเล้ว เราก็คุยกันสักพักเราก็เป็นคนถอยออกมา(จริงๆคือเทเขานั้นแหละ555)

   เกือบ1ปีต่อเราก็เจอกันอีก(ตอนนี้เขาเลิกกันแฟนอยู่)เลยอยากลองคุยกับเราแต่ทีนี้เรามีคนของใจอยู่เเล้วคือไม่ได้คบนะคะประมาณว่าคุยกันอยู่ เราก็บอกเขาเลยว่าเลยมีคนคุยอยู่เรารู้สึกดีมากด้วย  เขาก็โอเคต่างคนต่างเข้าใจก็เเยกกันไปอีก

ระหว่างนี้ก็มีคุยบ้างแต่เราก็เทเขาเพราะว่ารู้สึกดีกับอีกคนมากกว่าจริงๆ เขาก็ดูเสียใจนะคะเเต่เราก็เนอะทำไงได้อะ😔 จากนั้นก็ตามเดิมค่ะเราเทเขาอีก

จากนั้นเขาก็กลับไปหาแฟนเก่าเขา

    เกือบ1ปีต่อมาเราได้ข่าวว่าเขาเลิกกับแฟน(คนที่รักมากก)แต่ครั้งนี้เหมือนตัดขาดกันจริงๆเลยตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเราก็อยู่ในช่วงอกหักนิดๆ555อยากพักใจก่อนเลยไม่ได้สนใจอะไร

เเต่เพื่อนนี่คือเป็นเดือดเป็นร้อนมากเห็นเราอกหักเห็นเขาอกหักจับมาคุยกันเลย555

แต่ครั้งนี้เขาดูเปิดใจให้เราจริงๆเพราะต่างคนต่างเพิ่งเสียใจเเล้วก็ไม่มีใครทั้งคู่เหมือนเขาอยากเริ่มต้นกับเรามากๆ

คือจริงทุกครั้งที่เจอทุกครั้งที่คุยรู้สึกดีนะใจเต้นด้วยแต่แทบทุกครั้งมีอุปสรรคตลอดแต่เราก็ยังรู้สึกชอบเขาเสมอ

แต่คือแบบตอนนั้นเอาจริงก็รู้สึกเฉยๆกับเขามากกกหรือเพราะพึ่งอกหักมาก็ไม่เเน่ใจเราเลยเทเขาเลย
แต่เราว่าเราพยายามเทเเบบสุภาพมากนะ คือเราบอกเขาไปเลยว่าอยากอยู่คนเดียว เทอไปหาคนอื่นเถอะอย่าเสียเวลากับเราเลยเราอยากอยู่คนเดียวสักพัก  

เเล้วตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดถึงเขาเลยว่าจะรู้สึกแย่มั้ยที่เราทำแบบนั้นคือจุดๆนั้นเอาความรู้สึกตัวเองล้วนๆ

   ล่าสุดเมื่อเดือนที่เเล้วเราก็กลับมาเจอกันอีกครั้งนี้เจอแบบใจเต้นมากกก คือเหมือนได้มีโอกาสรู้จักเขามากขึ้นรู้สึกว่าเขามีดีขนาดนี้ทำไมตอนนั้นปล่อยเขาหลุดมือไปตอนนั้นมีโอกาสเเล้วแค่เราเปิดใจ  เรานี่โคตรโง่เลย555 ตอนนั้นก็ขำนะเเบบดีใจที่เจอกันอีกครั้งนี้จะไม่ให้หลุดมือ  เพราครั้งนี้เขาไม่มีใครเราไม่มีใครต้องได้คบเเล้วหล่ะ5555

ตอนนั้นคิดเข้าข้างตัวเองมากมองย้อนไปก็ตลกนะคะ
ไม่เคยขอบคุณฟ้าที่ทำให้เราวนกลับมาเจอกัน
ไม่เคยขอโทษเขาที่เปิดใจเเล้วเราก็ทำมันพัง
เเล้วก็ไม่เคยคิดเลยว่าโอกาสก็มีวันหมดได้

ตอนนี้รู้เลยว่าตกหลุมรักเเน่ๆเจอกันเกือบทุกวัน ยิ่งได้อยู่ใกล้ยิ่งรู้สึกชอบ ยิ่งคุยกันยิ่งรู้สึกเหมือนเราเข้ากันที่สุดเเล้ว มีอะไรหลายอย่างที่เหมือนกัน
ทุกอย่างดูไปได้ดีหมด แต่ก็นั้นแหละเป็นเรื่องของเวลาอีกตามเคย

ครั้งนี้เรามาช้ากว่าอีกคนเเค่แปปเดียว
แปปเดียวเท่านั้น  ทุกวันนี้อีกคนเลยได้เทอไปทั้งที่เขารู้จักเทอไม่เท่าเราด้วยซ้ำ

โกรธมากนะแต่ไม่ได้โกรธที่เทอไม่ให้โอกาสเรา หรือโกรธที่อีกคนได้เทอไป แต่โกรธตรงที่เขาได้เทอไปเเต่ดูแลเทอไม่ดีเท่าเรา ที่ไม่มีแม้แต่สถานะ😿

แต่โทษใครไม่ได้ถ้าเทอจะไม่เปิดใจให้เราก็ไม่เเปลกเราทำร้ายเทอมาก่อนนี่เนอะ

อยากบอกทุกคนว่าอย่าเอาแต่โทษพรหมลิขิตโทษโชคชะตา โทษกาลเวลา ลองหันมาดูก่อนมั้ยว่าจริงๆเเล้วที่เป็นอย่างนี้เพราะใครเราหาข้ออ้างหรือเปล่า?