ของเราเพิ่งผ่านมาไม่นานนี้เองค่ะ เหตุการณ์คือก้อนน้ำแข็งติดหลอดลม....ใช่ค่ะ ก้อนน้ำแข็งติดหลอดลม
   น้ำแข็งติดหลอดลม อาจฟังดูโง่ แต่มันไม่ตลกเลย
ถ้าพ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านไม่รู้ชีวิตเราจะเป็นยังไง ตอนนั้นจะนอนอยู่โรงพยาบาลหรือวัด ความรู้สึกตอนนั้นคือร้องไห้ ทำอะไรไม่ถูกพูดไม่ได้ ได้แต่ทุบอกให้แม่รู้ว่ามันมีของติดคอเราอยู่นะ มันหายใจทางจมูกไม่ออกแล้ว หายใจทางปากก็ไม่ได้ ตาเหลือกขึ้นข้างบนไปแล้ว(พ่อบอก)ทรมานมากค่ะ เข้าใจเลยว่าคนขาดใจตายเป็นยังไง  ตอนนั้นจำได้แค่เห็นพ่อกับแม่รีบวิ่งมาหา แม่ก็ทุบอกไปด้วยร้องไห้ไปด้วย พ่อก็ล้วงคอทั้งควักทั้งดันน้ำแข็งที่อยู่ในคอ ยายก็ยืนขวดน้ำมาให้ ในใจคือคิดว่าไม่รอดแล้วแน่ๆ ตอนนั้นกลัวตายมาก กลัวไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่ ที่บอกว่าวินาทีก่อนจะขาดใจตายทุกภาพมันจะไหลเข้ามาในหัวไม่ใช่เรื่องโกหกเลยค่ะ ภาพในหัวคิดตลอดว่าถ้าตายขึ้นมาก็ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ยายแล้วเราจะทำยังไง........ถ้าเราพิการล่ะถ้าเรากลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา เราต้องนอนเป็นผักให้พ่อแม่มาจับพลิกซ้ายพลิกขวาหรอ ถ้าเราตายล่ะ ถ้าเราตายเราก็ไม่รับรู้อะไรแล้ว แต่คนที่อยู่เค้าจะทรมานเหมือนตายทั้งเป็น ทรมานโทษตัวเองที่ช่วยอะไรลูกตัวเองไม่ได้ ทรมานที่เห็นเราตายต่อหน้าต่อตา แต่เพราะพ่อแม่แท้ๆเลยค่ะที่ทำให้เรารอดกลับมาได้ ไม่รู้น้ำแข็งมันถูกล้วงออกมาหรือพ่อดันมันเข้าไปได้ตอนไหน จากที่ตอนแรกหายใจไม่ได้ เรากลับมาหายใจได้ ไอจนเกือบอ้วก น้ำหูน้ำมูกน้ำตาไหล (พิมพ์ไปก็จะร้องไห้) กลับมาเป็นปกติ
โล่งอกอิ่มอกอิ่มใจ แต่ตอนนี้กลายเป็นคนไม่กล้าเคี้ยวน้ำแข็งไปเลยค่ะ กินอะไรก็แค่ปลายช้อน กลัวมันจะไหลเข้าคออีก.......
อยากให้ทุกคนรักตัวเองให้มากๆนะคะ จากใจคนเกือบตายเลยย💕💕
  


แล้วเพื่อนๆละคะมีประสบการณ์จะมาแชร์ไหมคะ