ผมอายุ 18 ปีครับ เรียนปี1ที่มหาลัยในกทม. ตอนนี้มีแฟนแล้วครับ ก็เพิ่งคบกันไม่นานเท่าไร ตอนม.6 ผมโดนแฟนที่คบมาปีกว่าๆทิ้งเพราะผมไม่มีเงินเลี้ยงเขามาก และเขาเจอคนใหม่ที่เปย์ได้มากกว่า ผมก็ปล่อยเขาไปครับ อีกอย่างเรากำลังเรียนไม่ได้ทำงานนิ จะเอาเงินจากไหน ผู้หญิงเองก็เรียนปวช.3 อายุเท่าๆกับผม แต่ได้ยินว่าเรียนไม่จบเพราะผู้ชายพาไปอยู่บ้าน ดูแลกันดี ผมก็เศร้าเสียใจแหละครับ แต่ผมก็ต้องไปต่อ เลยคิดว่าไม่อยู่ที่นี่ละ ไปสมัครเรียนต่อปริญญาตรีที่กทม.ดีกว่า ยังไงซะ เราก็มีทางเลือกเจอคนใหม่ๆเหมือนกันและผมก็ได้มาเจอคนใหม่ที่เรียนด้วยกัน คนใหม่น่ารักกว่า สวยกว่าและดีกว่ามาก แถมเขาพาผมไปเปิดตัวกับพ่อแม่ด้วย ซึ่งท่านทั้ง2คนก็ดีกับผม  ความรักก็จะไปได้ดีครับ

ล่าสุดเมื่อคืนแฟนเก่าโทรมา ผมก็ไม่รู้เบอร์ใครด้วยเลยรับ
แฟนเก่า : อยู่ไหน
ผม : นี่ใครครับ
แฟนเก่า : เอ(ชื่อสมมุติ) แฟนเก่าเธอไง เดี๋ยวนี้ดูมีความสุขจังนะ ไปเรียนที่กทม. ได้แฟนใหม่สวยด้วยนิ ทำไมมีใหม่ไวจังวะ
ผม : (งงไปพักนึงแล้วคิดว่ามันส่องเฟสผมแน่ๆ) ใช่ สวยน่ารัก ดีกว่าเธอมากๆเลย แต่มีใหม่ไวยังไง นี่มันก็จะปีนึงละปะ ที่เธอทิ้งเราไป เราจะมีใหม่มันก็สิทธิ์ของเรานะ
แฟนเก่า : นึกว่าจะรอ
ผม : รอทำไม คนดีคนนั้นไปไหนละล่ะ
แฟนเก่า : เลิกละ มันเลว แอบมีคนใหม่
ผม : 55555 ไม่เลวนะ เขามีสิทธิ์เลือกไง ตอนเธอคบเรายังมีไปเอากับคนใหม่เลยนิ ยังไม่เลิกกับเราด้วย
แฟนเก่า : แล้วไง คนมีสิทธิ์เลือกปะ
ผม : ละที่โทรมาต้องการไร
แฟนเก่า : เลิกกันคบคนใหม่ซะ ถ้าไม่มีปัญญาหาเลี้ยงเขา
ผม : ไม่เลิก ทำไมต้องหาเลี้ยง ผู้หญิงที่มีศักดิ์ศรีเขาหาเลี้ยงตัวเองได้
แฟนเก่า : ผู้หญิงเขาอยากได้คนเลี้ยงดูเขาได้ทั้งนั้นแหละ
ผม : ไม่เสมอไป ขอย้ำเราไม่เลิก จบนะ
แฟนเก่า : เออ

ผมเล่าให้แฟนใหม่ฟัง แฟนผมบอกว่านางก็ส่งข้อความไปหาแฟนใหม่ผม เหมือนพยายามทวงคืน บอกนิสัยผมสารพัด สั่งให้เลิก แต่แฟนผมบอกว่า ไม่เห็นจะแคร์เลย ในเมื่อเลือกจะคบก็ขอศึกษาด้วยตัวเองและบอกผมอีกว่าผู้หญิงที่คิดแต่หาคนเลี้ยงโดยไม่พึ่งพาตัวเอง ยังไงก็ไม่มีวันเจริญหรอก