เเต่ไม่ใช่การขี้เกียจเรียนนะครับ
เเต่เรารู้สึกอึดอัดเเบบบอกไม่ถูกครับ คุณครูก็ไม่ค่อยใส่ใจดูเเลเท่าไรเเละห้องเรียนผมก็ชอบถูกคุณครูหลายท่านมองในเเง่ร้ายๆ ทำอะไรก็เดี๋ยวห้องผมๆ จนผมเเละเพื่อนผมรู้สึกท้อว่า นี่คือเรามาเรียน หรือมา เพื่อให้คุณครูจับผิดกันเเน่ เเต่ในเมื่อเราอยู่ในสถานการ์ณนั้นเราก็พูดอะไรไม่ได้ กลัวว่าพูดเเล้วจะโดนคุณครูต่อว่ากลับมา ซึ่งผมเป็นหนึ่งในนั้น คำพูดที่ออกจากปากของผมด้วยคำพูดปกติเพื่ออยากอธิบายว่าที่เป็นเเบบนี้เพราะอะไร เเต่ครูก็ตอบกลับมาว่าอย่ามาขี้นเสียงกับครู อย่าเถียงถ้าอย่างนั้นก็ตัวใครตัวมัน ผมไม่เข้าใจว่าสรุปเรามีบทบาทในโรงเรียนมั้ย ซึ่งมันจึงทำให้ในวิชานั้นวิชาที่ครูสอนทำให้ผมรู้สึกไม่อยากเรียน ทำให้สภาพเเวดล้อมในห้องเรียนดูเบื่อไปด้วย ผมรู้สึกท้อจริงๆครับ อยากถามว่าพี่ๆคนไหน มีวิธีไหนมั้ยครับเพื่อบันเทาความรู้สึกท้อให้ลดลง ท้อจนไม่รู้จะมีกะจิตกะใจทำอะไรเลยครับ