ชีวิต เราเก็บเงิน อดมื้อกินมื้อ กินข้าววันละ40บาท จนมีเงินเก็บ1ก้อน เอามาลงทุนเปิดร้าน ช่วงแรกขายดีมาก ช่วงหลังเศรษฐ์กิจมันแย่ แถวๆที่เราเปิดร้านก็ทยอย เซ้งร้าน ขายบ้านไม่ต่ำกว่า10หลัง จากขายได้วันละ2,800-3,000บาท ตอนนี้ เหลือขายได้ วันละ 800-1000บาท มีค่างวดรถ 10,000บาท/เดือน ส่งธนาคาร 8,700/เดือน จ่ายค่าอิออน 2,000/เดือน จ่ายค่าเช่าบ้าน  ประมาน 8,200-8,500 ค่าเช่ารวมน้ำไฟ เดือนนี้ถูกหน่อย 6,500บาทเพราะเราประหยัด แต่มันไม่มีเลย ไม่เหลือเลย ไม่มีเงินจ่าย กำหนดวันที่4ต้องจ่ายแล้ววันสุดท้าย คือเคียดมากนอนไม่หลับคิดแล้วคิดอีก รู้นะว่าคิดไปก็แก้อะไรไม่ได้ แต่มันข่มตาให้หลับไม่ได้ไง เหมือนเรากำลังมองสิ่งที่เราสร้างพังลง แล้วหลังจากนี้จะไปอยู่ไหน ตัวคนเดียวจะไม่ท้อเลย นี่เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวไง  เงินทุนไม่มี ญาติพี่น้องไม่มี ชีวิตพอถึงจุดที่สุดๆจริงๆมันมักมองไม่เห็นหนทางจริงๆ นะ พยายามคิดตั้งสติแล้วแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ คงเพราะยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้  เคียดเราแค่มาระบาย มีใครแย่กว่านี้ไหม เราเชื่อว่าต้องมีแน่ๆ แต่ตอนนี้เราคิดว่าเราแย่ที่สุด เพราะเรากำลังไม่มีที่ทำกิน แลกเปลี่ยนเรื่องราวกันนะ คงไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้วอย่างน้อยก็ได้เห็นความทุกข์ของคนอื่นจะได้ทำให้ตัวเองมีแรงผัดดัน เผื่อจะเจอแสงสว่าง