.....ก่อนอื่นผมเป็นเกย์.....
เมื่อตอนปี59ได้คบกับเกย์คนหนึ่งซึ่งเราเจอกันในแอพเกย์นี่เหละคับคบกันมาได้9เดือนผมรักเขามาก(เขาหน้าตาดีมาก)ระหว่างคบกันก็ไปมาหาสู่กันตลอดมีอยู่วันหนึ่งผมป่วยเลยไปหาหมอ เลยขอตรวจเลือด ผลเลือดของผมเป็นบวก ก็เลยบอกกับเขาว่าให้ไปตรวจนะเลยพาเขาไปตรวจเลือด ผลเป็นลบ ห่างอีก3เดือนเขาไปตรวจเองผลเป็นลบ เจอแต่ซิฟิลิส ฉีดยา3เข็มหาย ตอนผมนอนรพ.เขามาเยี่ยมผมครั้งเดียวแล้วเขาก็หายไปเขาบอกเลิกทุกอย่างพัง แน่นอนเหละไม่มีใครคบกับคนมีเชื่อHIVหรอก ก่อนจากไปเขาพูดกับผมว่า"คบกันไปมันไม่มีอาคตเลย"ผมเจ็บกับคำพูดนี้มาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ผมบอกกับที่บ้านว่าผมเป็นอะไรทุกคนในครอบครัวผมรับได้ จนผมหายเป็นปกติ แต่ยาก็ก็ทาน ไปหาหมอตามหมอนัดทุกครั้งจนผมเป็นปกติ ช่วงปลายปี60เขาติดต่อผมมาอีกครั้งเขาบอกให้ผมช่วยพาเขาไปสภากาชาติไทยไปตรวจเลือดเค้าบอกกับผมว่าเขาไปเสี่ยงมาไปสวิงกิ้งลองเล่นไอซ์ ผมเลยด่าเขาไปยกใหญ่ๆ พอตรวจออกมาผลเป็นลบ ก็เลยเทศนาไปหนึ่งบท ไม่รู้จะจำไหม หลังจากนั้นเขาก็หายไปอีก ผมเลยเปลี่ยนเฟสบล๊อคไลน์เขา จนมาถึงวันนี้เปิดดูโทรสับมีเฟสหนึ่งต้องการเชื่อมต่อกเบเฟสใหม่ของผมซึ่งเป็นเฟสแฟยเก่าเขาทักมาให้ติดต่อด่วนมีเรื่องจะปรึกษา ผมก็เลยตอบรับ เขามาถามผมว่าผมกินยาตัวไหนอยุ่ เขามาสารภาพว่าพึ่งไปตรวจเลือดมาแล้วผลเป็นบวก (คงไม่ใช่ผมนะเพราะเราเลิกกเนมาปีกว่าแล้ว)เขามาปรึกษาผมเรื่องยา มาขอกำลังใจ มาขอให้ผมอยุ่ข้างๆเขา เขาไม่กล้าบอกแฟนคนปัจจุบัน ไม่กล้าบอกแม่ มีผมคนเดียวที่เขาคุยได้ ผมอยากถามเพื่อนๆว่าเขาควรจะได้รับกำลังใจจากผมไหม ในวันที่ผมต้องการกำลังใจจากเขา เขาเลือกที่จะเดินจากผมไปแต่ตอนนี้เขากลับมาขอกำลังใจจากผม เขาควรจะได้รับมันจากผมไหม ผมกลัวใจตัวเอง ทุกวันนี้ผมก็ปกติใช้ชีวิตมีความสุขถึงจะไม่มีแฟนก็ตาม ผมอยุ่กับเพื่อนๆพ่อแม่ครอบครัวผมHappyมาก แต่ก็อดสงสารเขา ผมควรทำยังไงกับเขาดี แต่ที่แน่ๆเขาไม่ได้รับเชื้อจากผมแน่นอน100%