แสงบุหลันทาบทอละออองค์
นวลอนงค์ชวนชิดพิศมัย
ผกางามแย้มกลีบซ่านหทัย
สวาทรสชื่นใจเจ้าโฉมยงค์

บุปผางามยามค่ำก็ชวยกลิ่น
ภุมรินโล้มไล้ด้วยใหลหลง
เคลื่อนขยับซับเกสรค่อยประจง
จะร่อนลงมอบรักสลักทรวง

จันทร์เจ้าฉายพรายจับระยับฟ้า
ภุมราลอยล่องสู่แดนสรวง
แสงศศิอาบทอสีเงินยวง
จนกาลล่วงเดือนลายามราตรี

มธุรสหวานล้ำก้ำเกสร
ละอองอ่อนผ่องผุดเป็นสุดศรี
เนียนละมุนเนื้อนวลน้องนารี
ยกเป็นยอดชีวีนิจนิรันทร์