ผมมี แฟนคนนึงที่เราคบกันมา ปีกว่า บางคนอาจจะว่าน้อยนะแต่สำหรับผม ตลอด ปีกว่าที่ผ่านมา มีหลายๆอย่างเข้ามาในชีวิตจนผม ทั้งดีและไม่ดีเข้ามามันมีหลายๆอย่างเข้ามาบั่นทอนชีวิตทั้งเขาและตัวผมเองทั้งบั่นทอนกันเองด้วยอาจจะเเบบนี้มั่งเราเลยเลิกกัน ตอนช่วงสิ่งปีเซนเวิลมีจัดงานตรงลานผมอยากไปแต่เขาเหนื่อยจากการทำงานแต่ผมอยากไปเลยไม่คิดว่าเขาจะเอ็นจอยไหม และอีกอย่าง ผมไม่รู้ว่าเขามีปัญหา ตอนนั่นผมคิดถึงแต่ตัวเอง เราตกลงกันว่าจะโทรหากัน ตอน5โมงของทุกวัน ผมโทรหาเขาตลอดจนบางทีผมเลยเวลามา ผมก็คิดว่าเขาน่าจะโทรหาผมบ้าง แต่ เขาก็ไม่โทรหาจนเป็นสาเหตุที่บั่นทอนกันและกัน จนผมคุยกับเขาแล้ว ตกลงกัน แต่เขาก็ยังเหมือนเดิม ผมเลยรู้สึกว่าขอแค่นี้ทำให้ไม่ได้หลอ โดยที่ไม่รู้ว่าทางบ้านเขามีปัญหาเรายังจะไปเป็นตัวปัญหาของเขาอีก ตอนนั้นผมไม่รู้ จึงทะเลาะจังเลิกกัน และผมมารู้ทีหลังผมเสียใจมาก แต่ผมไม่รู้จะกลับไปยังไง ผมไม่รู้จะทำไง จนทุกวันนี้ผมได้แต่เสียใจที่ทำผิดแบบนั้น เสียใจที่เอาแต่ใจแต่ผมไม่กล้าที่จะบอกเขา  ผมพยายามลืมเขาแต่ผมทำไม่ได้เหมือนยิ่งทำยิ่งลืมไม่ได้  อยากจะบอกเขาว่าผมขอโทษที่เคยเอาแต่ใจขอโทษหลายๆสิ่งที่ผ่านมา ขอโทษที่ทำตัวไม่ดีขอโทษนะที่ไม่กล้าบอกด้วยตัวเองเราขอโทษจริงๆ