เราอยู่ที่บ้านแล้วไม่มีความสุขเลยค่ะจนช่วงหลังๆโดนว่าอะไรนิดหน่อยก็แอบไปร้องไห้บางครั้งคำพูดของคนในครอบครัวไม่มีอะไรแฝงเลยเราก็เก็บมาคิดจนเครียดแล้วเรารู้สึกว่าร้องไห้ง่ายขึ้นจากที่คนอื่นร้องไห้เราก็เฉยๆแต่ทุกวันนี้เราเห็นเพื่อนร้องไห้เราก็ร้องกับมันแบบไม่มีสาเหตุแล้วเรามีเพื่อนที่เป็นโรคซึมเศร้าคนนึงเพื่อนเราบอกว่าพอคนในครอบครัวเพื่อนรู้ว่าเพื่อนป่วยคนในครอบครัวก็สนใจขึ้นมาเลยทำให้เราเก็บมาคิดจนเผลอทำร้ายตัวเองแต่ไม่ได้บอกใคร
เราอยู่กับคนในครอบครัวแล้วอึดอัดจนไม่อยากกลับบ้านบางครั้งก็ลังเลว่าจะกลับบ้านทำไมแล้วเราก็เคยมีความคิดที่ว่าให้ตัวเองตายๆไปซะก็ดีอยู่ไปก็ไม่มีความสุข รกโลกเคยเผลอคิดที่จะกระโดแม่น้ำด้วย

เราไม่รู้ว่าเรากำลังเป็นโรคซึมเศร้าหรือแค่ความคิดเด็กๆของเรา