เรื่องมีอยู่ว่า.. ผมกับแฟนเราคบกันมาสองปีกว่า
เธอเป็นลูกสาวเจ้าของร้านทอง ส่วนผมทำงานเป็นเซลล์ในบริษัท เงินเดือนหมื่นกว่าบาท

        ผมกับแฟนเราสองคนรักกันมาก เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ดีจนบางทีผมก็อดคิดไม่ได้ว่านอกจากแม่ผมก็ผู้หญิงคนนี้แหละที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เราสองคนได้อยู่ด้วยกัน

        เธอไม่เคยสนใจว่าครอบครัว เพื่อนฝูง จะพูดว่าผมไม่เหมาะสมกับเธอ พูดว่าผมคบเพื่อเกาะเธอกิน แต่เธอไม่เคยสนใจกับคำพูดพวกนั้น เธอกับทำตัวติดดิน กินข้าวแกง อาหารตามสั่งร้านธรรมดา น้อยครั้งที่ผมจะพาเธอไปกินข้าวในห้างในร้านติดแอร์ อย่างว่าแหละครับเงินเดือนผมน้อย ต้องใช้หนี้ กยศ ที่ผมกู้มาเรียน ค่าน้ำค่าไฟค่าห้องค่าใช้จ่ายอื่นๆอีก แต่เธอก็ไม่เคยบ่น ทุกครั้งผมจะให้เธอเป็นคนเลือกว่าจะกินอะไร เธอก็ไม่เคยเลือกร้านในห้าง เธอบอกว่าในห้างคนเยอะไม่อยากรอ

        ช่วงที่เราคบกันแรกๆผมขับมอไซร์(เวฟ120)ไปรับเธอไปเที่ยวด้วยกัน เธอตื่นเต้นมาก ไม่ได้ตื่นเต้นไปเที่ยวนะ เธอตื่นเต้นได้ซ้อนมอไซร์ครั้งแรกในชีวิต ปกติเธอจะมีคนขับรถรับส่งไม่เคยนั่งรถอื่นนอกจากรถบ้านตัวเอง เวลาผมออกไปทำงานเธอก็จะเก็บกวาดห้องทำความสะอาด บางวันตอนเย็นก็ทำกับข้าวไว้รอผม ถามผมว่าวันนี้ทำงานเหนื่อยมั้ย เข้ามานวดไหล่ให้ผมหายเมื่อย เธอทำให้ผมอย่างนี้ทุกวัน(แต่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะ)

        จนมีวันนึงผมเลิกงานมาเห็นเธอนอนหลับในมือเธอ ถือโทรศัพท์อยู่ ผมเลยหยิบโทรศัพท์เธอมาดูเห็นแม่ไลน์มาหาเธอ บอกเธอว่าให้กลับบ้านเลิกทำอะไรแบบนี้ให้ผมได้แล้ว คบกับผมต่อไปก็ยังมองไม่เห็นอนาคต ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง เขาดูแลตัวเองยังไม่ดี แล้วจะดูแลลูกดีมันเป็นไปไม่ได้ ถ้าคบกับคนอื่นป่านนี้ลูกสบายไปนานแล้ว...

         ผมอ่านจบก็คิดว่าที่แม่เธอพูดก็เป็นเรื่องจริงทุกอย่าง
นี่ก็2ปีทีคบกันมา แฟนผมเปลี่ยนตัวเองไปเยอะมาก แต่ตัวผมเองยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจะสร้างเนื้อสร้างตัวได้อีกกี่ปี แล้วผมจะมีเท่าเธอหรือไม่ก็ไม่รู้ ก็คงจริงอย่างที่แม่เธอบอกว่า ถ้าคบกับคนอื่นป่านนี้เธอคงมีอนาคตที่ดีไปแล้ว ผมรักเธอนะและเธอก็รักผมมากด้วย   แต่....

"" ผมรู้สึกว่า... ผมพาเธอมาลำบาก ชีวิตเธอ
                                            ไม่ควรมาเจออะไรแบบนี้ ""

เพื่อนๆครับผมควรทำยังไงดี  ?