เราเป็นผู้หญิงที่เต็มร้อยตั้งแต่ต้นที่เริ่มคบ และสายตาเราจะไม่มองคนอื่นอีกเพื่อความสบายใจของแฟน สำหรับเราเมื่อรักใครแล้วอดีตเป็นแค่ความทรงจำที่ไม่มีผลต่อปัจุบันอะไรเลย แต่ไม่ใช่สำหรับแฟนเราเขาติดอยู่กับบ่วงในอดีตไม่สามารถหลุดออกมาได้ไม่ว่าความรักของเราจะมากมายแค่ไหนก็แพ้คนเก่าอยู่ดี เหตุผลเขารู้สึกสงสารแฟนเก่าของเขาไม่มีใครอยู่ตัวคนเดียวตั้งแต่เลิกกันนอกจากเขาแล้วแฟนเก่าก็ไม่มีใครในชีวิตเลย เขารู้สึกว่าต้องรับผิดชอบ เขาเป็นผู้นำแฟนเก่าทุกอย่างช่วยเหลือทุกเรื่อง ตั้งแต่เลิกกันแฟนเก่าเขาอยู่ด้วยตัวเองไม่ได้เลยชีวิตเหมือนเสียศูนย์ทำให้เขารู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้ผู้หญิงคนหนึ่งต้องเสียใจมากมายขนาดนั้น ความคาดหวังที่แฟนเก่ามีต่อเขามันคือทั้งขีวิตของแฟนเก่าเขาเลย แม้ว่าเขาจะรักเราแค่ไหนก็ตาม แต่เขารู้สึกว่าต้องกลับไปดูแลแฟนเก่า ไปรับผิดชอบสิ่งที่เขาเริ่มไว้ แต่เขาก็ไม่ต้องการเลิกกับเราเพราะเราเป็นเหมือนแรงบรรดาลใจให้เขาก้าวไปข้างหน้าก้าวตามความฝันของตัวเขาเอง เขาอยู่กับเราแล้วเขาสบายใจทิ้งตัวได้ไม่เหมือนแบกโลกไว้ที่ตัวเขาคนเดียวถ้าเราต้องเลิกกันจริงๆเขาไม่รู้ว่าชีวิตเขาต้องทนกับความเสียใจอีกนานแค่ไหน แต่เขาก็ไม่อยากเห็นแก่ตัวปิดโอกาสเราเพื่อไปเจอคนที่คู่ควร เพราะยังไงเขาก็มีบ่วงพันธนาการไว้แล้วมันเหมือนเป็นหน้าที่ไม่ใช่ความรักเขาไม่สามารถโยนทิ้งบ่วงนี้ได้ แต่เขาก็ไม่อยากเสียเราไปเช่นกัน ถึงแม้จะไม่ได้คบกันแล้วแต่เขาอยากให้เราอยู่ในชีวิตเขาเป็นที่ปรึกษาคอยให้กำลังใจกันในฐานะเพื่อน,พี่ อย่าหายไปจากชีวิตเขาเลยเพราะเขาคงทนไม่ได้เหมือนกัน.แต่เขาก็ไม่ได้ห้ามถ้าเราเลือกที่จะเดินออกมาเพื่อรักษาตัวตนของตนเอง อำนาจการตัดสินใจยังอยู่ที่เรา จบลงแล้วความรัก 4 ปี แพ้คนที่อยู่ในใจเขามาตลอด เสียใจมากกับความรักครั้งนี้หวังว่ามันจะดีขึ้นในเร็ววันนะ