ผมเป็นหนอนหนังสือคนนึงครับ อ่านนิยาย อ่านการ์ตูนบ้าง ว่างๆ ก็อ่านข่าว อ่านโซเชียล
พออ่านหนังสือมากๆ รู้สึกกลายเป็นคนเก็บตัว ไม่ค่อยชอบออกไปสังสรรค์เหมือนแต่ก่อน มีไปเฉพาะที่คิดว่าสนุก คุ้มจริงๆ ถึงไป บางทีก็ช่างน้ำหนักดูก่อน ว่าไปแล้วถ้ามีแนวโน้มจะกร่อยก็ไม่ไป (เมื่อก่อนไปทุกงาน)
แต่สิ่งที่รู้สึกคือ คนมันเป็นของน่าเบื่อ ซ้ำซาก บางทีความสนใจเราอาจแคบด้วย ยิ่งเวลาเจอคนพูดเรื่องงาน แวดวงของตัวเอง ผมเหมือนจะแบลงก์ เข้าหูซ้าย ออกหูขวา จากที่สังเกตตัวเอง
แต่กลับชอบอ่านมากขึ้น ชอบความเงียบระหว่างเรากับหน้ากระดาษ ชอบสมาธิตรงนั้น มันบอกไม่ถูกเหมือนเราไม่ต้องปั้นหน้าสนใจ เออออกับใคร ถ้าไม่สนุกก็ไม่อ่านต่อ (แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีไม่สนุก เพราะเลือกนานกว่าจะซื้อสักเล่ม)
เหมือนการอ่านหนังสือมันตรึงเราได้มากกว่า มันใช้ความจดจ่อน้อย ไม่พะวง แต่เวลาเจอผู้คนเหมือนเราต้องปรับโหมดหน่อย ไม่ให้มันวอกแวก
ถามพวกหนอนหนังสือครับ รู้สึกไหมว่า คนมันน่าเบื่อกว่าหนังสือ
พออ่านหนังสือมากๆ รู้สึกกลายเป็นคนเก็บตัว ไม่ค่อยชอบออกไปสังสรรค์เหมือนแต่ก่อน มีไปเฉพาะที่คิดว่าสนุก คุ้มจริงๆ ถึงไป บางทีก็ช่างน้ำหนักดูก่อน ว่าไปแล้วถ้ามีแนวโน้มจะกร่อยก็ไม่ไป (เมื่อก่อนไปทุกงาน)
แต่สิ่งที่รู้สึกคือ คนมันเป็นของน่าเบื่อ ซ้ำซาก บางทีความสนใจเราอาจแคบด้วย ยิ่งเวลาเจอคนพูดเรื่องงาน แวดวงของตัวเอง ผมเหมือนจะแบลงก์ เข้าหูซ้าย ออกหูขวา จากที่สังเกตตัวเอง
แต่กลับชอบอ่านมากขึ้น ชอบความเงียบระหว่างเรากับหน้ากระดาษ ชอบสมาธิตรงนั้น มันบอกไม่ถูกเหมือนเราไม่ต้องปั้นหน้าสนใจ เออออกับใคร ถ้าไม่สนุกก็ไม่อ่านต่อ (แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีไม่สนุก เพราะเลือกนานกว่าจะซื้อสักเล่ม)
เหมือนการอ่านหนังสือมันตรึงเราได้มากกว่า มันใช้ความจดจ่อน้อย ไม่พะวง แต่เวลาเจอผู้คนเหมือนเราต้องปรับโหมดหน่อย ไม่ให้มันวอกแวก