สวัสดีค่ะ....
เราจะมาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 2 ปีที่แล้วตอนที่เราอยู่ม.4 รร.นึง รูปร่างอ้วนนิดๆ สมบูรณ์หน่อยๆ555 ที่จะเล่ามันคือประสบการณ์ที่ทำให้เราเชื่อว่าการแอบชอบใครสักคน
โคตรทรมานเลย
ต้องเก็บไว้ในใจ อยากจะพูดแต่ก็...ไม่กล้าเพราะกลัวแม้แต่คำว่าเพื่อน เขาก็จะไม่ให้เรา เราขอสมมติชื่อเราว่าบี ส่วนผู้ชายที่บีแอบชอบชื่อโอแล้วกัน....
มีอยู่ว่าบีเป็นเด็กเก่าของรร.เเห่งนึงที่พอขึ้นมอสี่ก็จะมีเด็กใหม่มาสมัครซึ่งโอก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ ตอนนั้น ตอนที่เห็นโอตอนแรก ความคิดที่ผุดขึ้นมาคือ
เสียงดังว่ะ รำคาญคนแบบนี้จัง...ซึ่งเข้ามามอสี่แรกๆ บีก็ไม่เคยคุยกันเลยซักครั้งเดียว เพราะโอก็มีกลุ่มของโอ บีก็มีกลุ่มของบี...จนมาถึงครั้งนึงที่ครูได้บอกกับทั้งห้องว่า 'จะจับคู่บัดดี้กันนะ' เราก็แบบเห้ยยย คือเราเป็นคนที่เเบบไม่อยากจับเพราะมันยุ่งยาก ต้องไปซื้อของนั่นนี่ เขียนคำใบ้ต่างๆนาๆอีก แต่ก็ทำไงได้ ก็ต้องจับอยู่ดี (จับแบบตามเลขที่นะคะ) พอมาถึงเลขที่บีปุ้บ บีก็เดินไปแล้วสุ่มจับขึ้นมา 1 ใบ...พอคลี่ดูเท่านั้นแหละ....เลขที่โอ...😒😒 ความรู้สึกตอนนั้นคือ ทำไมกูซวยจังว่ะ!!...แต่ก็เอาเหอะ เผื่อมันดีกว่าที่เราคิด (ครูให้เวลาหาบัดดี้ก่อนเฉลย 3 อาทิตย์ค่ะ) หลังจากวันนั้นบีก็เริ่มซื้อขนมให้บัดดี้ เขียนคำใบ้ให้บัดดี้ ทำประมาณเกือบๆ2อาทิตย์ค่ะ แต่ก็เหมือนโอจะไม่รู้ว่าเป็นบี มีวันนึง พอถึงตอนพักเที่ยงบีลงกินข้าวกับเพื่อน ขึ้นมาบนห้องบีก็เห็นป๊อกกี้วางอยู่บนโต๊ะบีพร้อมโพสอิทที่ไม่เขียนอะไรเลย นอกจากวาดรูปๆนึง....รูปช้าง....🐘 ตอนนั้นคือแบบโคตรโกรธอ่ะ เพราะไม่ชอบให้ใครมาว่าเราอ้วนหรืออะไรแบบนี้เลย! ตอนนั้นโคตรโกรธบัดดี้ตัวเอง เลยตั้งปณิธานว่าพอรู้ว่าคือใครนะ จะไม่ช่วยเลยคอยดู!! พอถึงวันที่ต้องเฉลยเราก็คิดละว่าโอไม่รู้หรอกว่าบัดดี้เป็นใครแต่ผิดคาดพอครูถามโอ มันก็ลุกแล้วชี้มาที่บี แล้วตอบว่า บัดดี้คือบีตอนนั้นก็อึ้งนะว่ามันก็ฉลาดนี่หว่า แต่บีนี่สิยังหาบัดดี้ไม่เจอเลย พอถึงคราวบีปุ้บ บีตอบว่าเป็นไอ่ไฟ(สมมติชื่อเพื่อนในห้อง)ครูก็บอกว่าไม่ใช่ ตอนนั้นคือคิดว่า เราคงไม่มีบัดดี้ละ เพราะหาไม่เจอ5555 แต่ครูกลับบอกว่าไม่เป็นไร เพราะบัดดี้เราาจจะอยากได้ความช่วยเหลือเพราะเป็นเด็กใหม่ ตอนนั้นคือใจเต้นมากแล้วก็ขอให้ไม่เป็นอย่างที่เราคิดไว้ด้วย แต่โชค
ก็ไม่ช่วยเลยยยย เพราะบัดดี้เราคือ...โอนั้นเอง...😂😂😂
แต่บีก็ไม่ได้เกลียดขนาดนั้นนะ แค่ไม่ชอบบางอย่างที่เขาทำเฉยๆ พอรู้บัดดี้เสร็จครูก็ให้จัดเก้าอี้ใหม่ ให้ทุกคนนั่งข้างบัดดี้ของตนเองแทน เราก็เลยต้องย้ายจากเพื่อนมานั่งข้างโอแทน กลายเป็นว่าวันนั้นคือวันแรกที่เราได้คุยกันและเริ่มที่จะรู้จักอีกฝ่ายมากขึ้น (แต่ก็ทำให้ได้รู้นะว่าโอคิดว่าบีเป็นคนยังไง555 มันบอกว่า'ตอนนั้น
โคตรหน้ากลัวเลย เหมือนเกลียดกูตลอดเวลา')
หลังจากนั้นกลายเป็นว่าโอกลายเป็นเพื่อนชายที่เราสนิทด้วยมากที่สุดแล้ว ทั้งช่วยทำงาน สอนการบ้าน โทรคุยกัน คอลกันทุกอย่าง จนโอมันตั้งฉายาให้บีว่า...แม่...ซึ่งตอนแรกบีอยากโกรธนะ แต่พอมันเรียกบ่อยๆก็เลยชิน จนเพื่อนในห้องรำคาญแล้วบอกว่าเราสองคนเป็นผัวเมีย....ซึ่งมันก็ไม่เคยปฎิเสธเรื่องนี้เลยเวลาโดนล้อ ซึ่งมันทำให้บี...เริ่มคิดไปไกลกว่าคำว่าเพื่อน....
โอทำทุกอย่างเลยค่ะที่บีคิดว่า เห้ยมันไม่ใช่แล้ว..ทั้งกอดเรา ลูบหัวเรา เล่นผม นอนตัก หอมผม กัดแขนเราเล่น เอาหัวพิงไหล่ทุกอย่างที่ทำให้เราคิดว่าก็คิดอะไรกับกูป่ะว่ะ...
เดี๋ยวมาต่อนะคะ ขอไปอาบน้ำก่อนน👋👋
แอบชอบเพื่อน พอจะเลิก..เขากลับทำเหมือนชอบเรา
เราจะมาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 2 ปีที่แล้วตอนที่เราอยู่ม.4 รร.นึง รูปร่างอ้วนนิดๆ สมบูรณ์หน่อยๆ555 ที่จะเล่ามันคือประสบการณ์ที่ทำให้เราเชื่อว่าการแอบชอบใครสักคนโคตรทรมานเลย ต้องเก็บไว้ในใจ อยากจะพูดแต่ก็...ไม่กล้าเพราะกลัวแม้แต่คำว่าเพื่อน เขาก็จะไม่ให้เรา เราขอสมมติชื่อเราว่าบี ส่วนผู้ชายที่บีแอบชอบชื่อโอแล้วกัน....
มีอยู่ว่าบีเป็นเด็กเก่าของรร.เเห่งนึงที่พอขึ้นมอสี่ก็จะมีเด็กใหม่มาสมัครซึ่งโอก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ ตอนนั้น ตอนที่เห็นโอตอนแรก ความคิดที่ผุดขึ้นมาคือ เสียงดังว่ะ รำคาญคนแบบนี้จัง...ซึ่งเข้ามามอสี่แรกๆ บีก็ไม่เคยคุยกันเลยซักครั้งเดียว เพราะโอก็มีกลุ่มของโอ บีก็มีกลุ่มของบี...จนมาถึงครั้งนึงที่ครูได้บอกกับทั้งห้องว่า 'จะจับคู่บัดดี้กันนะ' เราก็แบบเห้ยยย คือเราเป็นคนที่เเบบไม่อยากจับเพราะมันยุ่งยาก ต้องไปซื้อของนั่นนี่ เขียนคำใบ้ต่างๆนาๆอีก แต่ก็ทำไงได้ ก็ต้องจับอยู่ดี (จับแบบตามเลขที่นะคะ) พอมาถึงเลขที่บีปุ้บ บีก็เดินไปแล้วสุ่มจับขึ้นมา 1 ใบ...พอคลี่ดูเท่านั้นแหละ....เลขที่โอ...😒😒 ความรู้สึกตอนนั้นคือ ทำไมกูซวยจังว่ะ!!...แต่ก็เอาเหอะ เผื่อมันดีกว่าที่เราคิด (ครูให้เวลาหาบัดดี้ก่อนเฉลย 3 อาทิตย์ค่ะ) หลังจากวันนั้นบีก็เริ่มซื้อขนมให้บัดดี้ เขียนคำใบ้ให้บัดดี้ ทำประมาณเกือบๆ2อาทิตย์ค่ะ แต่ก็เหมือนโอจะไม่รู้ว่าเป็นบี มีวันนึง พอถึงตอนพักเที่ยงบีลงกินข้าวกับเพื่อน ขึ้นมาบนห้องบีก็เห็นป๊อกกี้วางอยู่บนโต๊ะบีพร้อมโพสอิทที่ไม่เขียนอะไรเลย นอกจากวาดรูปๆนึง....รูปช้าง....🐘 ตอนนั้นคือแบบโคตรโกรธอ่ะ เพราะไม่ชอบให้ใครมาว่าเราอ้วนหรืออะไรแบบนี้เลย! ตอนนั้นโคตรโกรธบัดดี้ตัวเอง เลยตั้งปณิธานว่าพอรู้ว่าคือใครนะ จะไม่ช่วยเลยคอยดู!! พอถึงวันที่ต้องเฉลยเราก็คิดละว่าโอไม่รู้หรอกว่าบัดดี้เป็นใครแต่ผิดคาดพอครูถามโอ มันก็ลุกแล้วชี้มาที่บี แล้วตอบว่า บัดดี้คือบีตอนนั้นก็อึ้งนะว่ามันก็ฉลาดนี่หว่า แต่บีนี่สิยังหาบัดดี้ไม่เจอเลย พอถึงคราวบีปุ้บ บีตอบว่าเป็นไอ่ไฟ(สมมติชื่อเพื่อนในห้อง)ครูก็บอกว่าไม่ใช่ ตอนนั้นคือคิดว่า เราคงไม่มีบัดดี้ละ เพราะหาไม่เจอ5555 แต่ครูกลับบอกว่าไม่เป็นไร เพราะบัดดี้เราาจจะอยากได้ความช่วยเหลือเพราะเป็นเด็กใหม่ ตอนนั้นคือใจเต้นมากแล้วก็ขอให้ไม่เป็นอย่างที่เราคิดไว้ด้วย แต่โชคก็ไม่ช่วยเลยยยย เพราะบัดดี้เราคือ...โอนั้นเอง...😂😂😂
แต่บีก็ไม่ได้เกลียดขนาดนั้นนะ แค่ไม่ชอบบางอย่างที่เขาทำเฉยๆ พอรู้บัดดี้เสร็จครูก็ให้จัดเก้าอี้ใหม่ ให้ทุกคนนั่งข้างบัดดี้ของตนเองแทน เราก็เลยต้องย้ายจากเพื่อนมานั่งข้างโอแทน กลายเป็นว่าวันนั้นคือวันแรกที่เราได้คุยกันและเริ่มที่จะรู้จักอีกฝ่ายมากขึ้น (แต่ก็ทำให้ได้รู้นะว่าโอคิดว่าบีเป็นคนยังไง555 มันบอกว่า'ตอนนั้นโคตรหน้ากลัวเลย เหมือนเกลียดกูตลอดเวลา')
หลังจากนั้นกลายเป็นว่าโอกลายเป็นเพื่อนชายที่เราสนิทด้วยมากที่สุดแล้ว ทั้งช่วยทำงาน สอนการบ้าน โทรคุยกัน คอลกันทุกอย่าง จนโอมันตั้งฉายาให้บีว่า...แม่...ซึ่งตอนแรกบีอยากโกรธนะ แต่พอมันเรียกบ่อยๆก็เลยชิน จนเพื่อนในห้องรำคาญแล้วบอกว่าเราสองคนเป็นผัวเมีย....ซึ่งมันก็ไม่เคยปฎิเสธเรื่องนี้เลยเวลาโดนล้อ ซึ่งมันทำให้บี...เริ่มคิดไปไกลกว่าคำว่าเพื่อน....
โอทำทุกอย่างเลยค่ะที่บีคิดว่า เห้ยมันไม่ใช่แล้ว..ทั้งกอดเรา ลูบหัวเรา เล่นผม นอนตัก หอมผม กัดแขนเราเล่น เอาหัวพิงไหล่ทุกอย่างที่ทำให้เราคิดว่าก็คิดอะไรกับกูป่ะว่ะ...
เดี๋ยวมาต่อนะคะ ขอไปอาบน้ำก่อนน👋👋