คือ จขกท. ไม่ค่อยมีปัญหาส่วนตัวอะไร
แต่เป็นคนที่รับฟังเอาสิ่งต่าง ๆ รอบตัวแล้ว บางทีก็คิดตามและเกิดความหดหู่สังเวชตามไป
เช่น ฟังข่าว ถ้ามีฆ่ากัน ยิ่งนักข่าวไปสัมภาษณ์พ่อแม่ของผู้เสียชีวิต ซึ่งมักอยู่ในปริเทวนาการ
ก็จะเศร้าสลดใจตามไปด้วย จนหลัง ๆ แทบไม่อยากดูรายการข่าวเลย
หรือมีคนรู้จักเป็นมะเร็ง มีคนรู้จักแยกทางกัน ก็อดสงสารลูก ๆ เขาไม่ได้
เห็นสุนัขจรจัด ฟังข่าวคนทำร้ายสัตว์ แบบนี้ก็หดหู่

เดือนก่อนไปปั่นจักรยานที่สวนรถไฟและแวะชมสวนโมกข์ กรุงเทพฯ เห็นจัดกิจกรรมพระเทศน์
เลยตามไปรับฟังเมื่อวานนี้ครับ
เป็นกิจกรรมฟังข้อธรรมและร่วมปฏิบัติ กับ พระอาจารย์ครรชิต สุทฺธิจิตฺโต
วัดป่าภูไม้ฮาว จ.มุกดาหาร ที่ห้องปฏิบัติธรรม สวนโมกข์ กรุงเทพฯ

ข้อคิดจากการฟังธรรมครั้งนี้คือ ต้องควบคุมจิตให้ได้ คนเราก่อนเกิดมาก็ไม่มีอะไร ตายไปแล้วก็ไม่เหลืออะไร
การพร่ำเพ้อถึงอดีตและคาดหวังถึงอนาคต ไม่ใช่ของดีมันไร้ประโยชน์ จงอยู่กับปัจจุบัน
ให้รับรู้สิ่งต่าง ๆ ได้บ้าง แต่รับรู้เหมือนมองรถวิ่งผ่านไป อย่าเอาตัวเองนั่งรถตามไปด้วย ฯลฯ
ซึ่งจุดนี้นับว่าท่านเตือนตรงจุดที่ จขกท. กำลังเป็นอยู่

ต้องขอขอขอบคุณ ชมรมพุทธธรรม ปตท. และ ชมรมรักษ์ธรรม ปตท. สผ. ที่ร่วมกันจัดกิจกรรมดี ๆ เช่นนี้ครับ

เลยอยากทราบว่า ท่านใดมีที่ฟังธรรมะในกรุงเทพฯ และปริมณฑล  ที่อื่น ๆ ที่พอแนะนำได้บ้างครับ ?