คือผมเป็นคนไทย แฟนผมเป็นคนมอญ เราทั้งคู้รักกันมาก เร่ิมแรกทางบ้านฝ่ายหญิง เป็นประเภทไม่ชอบคนไทย ให้ยอมให้ครบกับคนไทยเด็ดขาด เราทั้งคู่พยายามเป็นปีเพื่อสื่อให้พวกเค้าเห็นว่าคนไทยก็รักจริง ไม่ได้มาหลอกลูกเค้า จนทางบ้านฝ่ายหญิง ให้ทางฝ่ายลูกตัดสินใจเอง คือให้ครบกับคนไทยได้ เราเลยสัญญากันว่าพอเก็บเงินได้จะไปขอ ครบกันมาได้จะขึ้นปีที่ 3
จนมาวันหนึ่ง ทางบ้านฝ่ายหญิงบอกมีผู้ใหญ่ฝ่ายชายเค้ามาขอเพื่อให้แต่งกับลูกเค้า (มารู้ภายหลังว่า เป็นเพื่อนสมัยเด็กบ้านแฟนผม รู้จักกันนานแล้ว และคุยกันผ่านเฟสกับแฟนผมแบบสนุก ๆ  จนแฟนผมบอกว่า เค้าเคยถามว่ามีแฟนยัง ตอนนั้นแฟนผมไม่กล้าบอกว่ามี เพราะเพื่อนคนนี้ไม่ชอบถ้ารู้ว่าคบกับคนไทย จนฝ่ายโน้นเค้าให้ผู้ใหญ่มาคุย ) พร้อมตกลงเรื่องค่าสินสอดเรียบร้อย แต่ทางผู้หญิงก็ไม่เห็นด้วย บอกทางบ้านเค้าว่าครบกับผมอยู่แล้ว แต่ก็เจอคำถามกลับมาว่า ให้ไปลองคิดดูนะ แต่งกับคนบ้านเรา กับคนต่างชาติ อย่างไหนดีกว่ากัน ถึงไม่ได้รักอยู่ ๆ ไปเดี๋ยวก็อรักเอง ฝ่ายหญิงไม่มีทางเลือก จึงต้องตกลงแต่งกับทางฝ่ายนั้นแทนผม และเพราะไม่อยากให้ทางบ้านเสียหน้าด้วยถ้าโดนบอกเลิกงานแต่ง เพราะผู้ใหญ่คุยกันเรียบร้อยแล้ว เลยบอกกับฝ่ายโน้นว่ามีแฟนแล้วไม่ได้ และยิ่งเป็นคนไทยด้วย ผลสุดท้ายแฟนที่เราสัญญากันว่าจะแต่งงานกัน ก็ต้องไปแต่งกับคนอื่นแทนผม ซึ่งเค้าบอกไม่ได้รักฝ่ายโน้น  และยังบอกให้ผมต้องทำใจยอมรับมันให้ได้ ยังไงก็ยังรักผมตลอด ผมรู้สึกไม่เข้าใจว่าเร่ื่องทุกอย่างมันเกิดเพราะเค้าไปคุยเล่นกันเอง ถึงจะไม่รู้ว่าผลสุดท้ายจะออกมาเป็นแบบนี้ก็ตาม แต่ทำไมผมต้องเป็นคนที่ต้องยอมรับทุกอย่างให้ได้ด้วย ว่าเรายังไงก็ต้องเลิกกัน แต่เค้ากลับบอกเพียงอย่างเดียวว่า ยังไงงานแต่งกับเค้าก็ยกเลิกไม่ได้ ไม่อยากให้พ่อแม่เสียหน้า