สวัสดีพ่อแม่พี่น้องชาวพันทิพ ทุกท่าน
ผมอยากจะแชร์เรื่องราวชีวิตเล็กน้อย ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ที่เข้ามาเรียน มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังกลางกรุง เมื่อเรียนจบ ผมเป็นพนักงาน บ เอกชน ใจกลางกรุง เงินเดือนเดือนแรกที่ได้รับคือสามหมื่นสองพัน บาท และทำงานเรื่อยมาจนรายรับต่อเดือน สูงสุดที่เคยได้รับคือแปดหมื่นกว่า บาท (เงินเดือน+ค่าคอม+โอทีบ้าง) นี่ไม่รวมงานนอกที่รับทำช่วงวันหยุดอีก แต่ด้วยความที่เป็นเด็กต่างจังหวัดก็เข้าใจว่าพ่อแม่อยากให้ไปทำงานใกล้บ้าน ก็สัญญาลอยๆกับพ่อแม่ไปว่าจะกลับถ้าอายุใกล้ๆ30 จะกลับบ้าน พออายุจะ30 แม่กับพ่อก็มาบอกให้สมัครสอบข้าราชการหน่อยนะลูก ยังไงราชการก็มั่นคงกว่าเอกชน (คำที่พ่อแม่กรอกหูผมบ่อยๆทุกปีตั้งแต่เรียนจบ) ผมก็สมัครๆไปของกรมๆหนึ่ง แต่ ผลคือสอบติด (เดาล้วนๆ) ก็ต้องจำใจลาออกจากที่ออฟฟิศเก่าทั้งๆที่เงินก็ดี งานก็สนุก จะยังไงล่ะก็ต้องออกมาเพื่อมาบรรจุ ราชการต่างจังหวัด ตามความฝันพ่อแม่ และวันที่ได้บรรจุ พ่อตื่นมารีดชุดสีกากีให้เองกับมือ ดูท่านดีใจภูมิใจมากๆ
วันแรกที่มาทำงานตำแหน่งนักวิชาการระดับต้นๆ เงินเดือน หมื่นห้าพันบาทไทยถ้วน และวันแรกที่เข้า สนง.ที่เข้าไป สภาพโต๊ะทำงานคือโต๊ะไม้แบบสมัยเก่าๆ คอมพิวเตอร์ไม่มี ต้องรองบซื้อ ต้องขอใช้เครื่องคนนั้นทีคนนี้ที โอ้พระเจ้า!! เอาวะ ลองทำดู ไหนๆก็มาแล้ว ที่ห้องทำงานจะนั่งทำงานกันประมาณ 10 ชีวิต ข้าราชการ 4 พนักงาน 6  แบ่งเป็นแผนกๆ มีแอร์ หมื่นกว่าบีทียูอยู่ตัวเดียวในห้อง ตอนแรกก็แปลกใจทำไมมีพัดลมทุกโต๊ะ พอตกบ่าย ผมถึงบ้างอ้อ โอ้โหร้อนแบบทะเลทรายซาฮาร่า (สถานที่เป็นแบบนี้พอเข้าใจได้ คอมใช้ทำงานยังไม่มี) ว่าด้วยเนื้องาน จับฉ่ายมากครับ เดือนแรกมางานเยอะมากๆครับ บางทีก็ต้องไปทำวันเสาร์ด้วย  แต่ก็ตั้งใจทำเพราะมองว่าท้าทายดี แรกๆก็เรียนรู้กับพี่ๆก่อน มีหัวหน้าคอยสอนก็ไปได้ดี แต่มักสะดุดเพราะหัวหน้ากับผู้อำนวยการไม่ค่อยจะกินเส้นกันเท่าไหร่  เราเด็กใหม่จะโดนกรอกหูทั้งสองฝ่ายคนนั้นไม่ดีคนนี้ไม่ดี (รู้สึกรำคาญ)
และสังคมราชการต่างจังหวัด คือแปลกมากเหมือนเห็นใครได้ดีกว่าไม่ได้ เรียกว่าขี้อิจฉา ชอบนินทา ขี้อวด เห้ย!! วกกลับมาเรื่องงาน ปริมาณงาน คือเยอะมากเผลอๆเยอะกว่าที่ผมทำเอกชนซะอีก ผมคนเดียวปล่อยงานไป 10-15 โครงการ ระยะเวลา 7-8 เดือน บางทีงานตกค้างแก้ไม่ได้มาสิบปี พอเรามาก็มาบอกให้แก้ๆทำๆ ทำดีเสมอตัว ทำพลาดโดนด่า ด่าๆ  ระบบงานก็ช้า เต่าเรียกพี่ สล๊อตเรียกพ่อ จะเบิกเงินค่าอะไรต่างๆ โอ้โห หมดกระดาษไปเป็นสิบๆแผ่น และโดนด่าว่าโง่ๆ เพราะรายงานผลตามความจริง เขาบอกจะรายงานให้ตัวเองตกต่ำไม่ได้ ไปทำมาใหม่ ให้รายงานแบบแถๆไปว่าทำ ทั้งๆที่งานไม่ได้ทำ เห้อ ทำงานผ่านๆไปไม่ได้คำนึงถึงศักยภาพ ประโยชน์จริงๆ  ทำไมระบบมันแย่ หรือคนทำงานมันแย่แบบนี้ หนักเข้าบางทีผมไม่ทำตามผู้ใหญ่บอกเพราะมันผิดหลักผิดกฏ ก็โดนด่า ไล่ให้ไปอยู่ที่อื่นย้ายไปเลยไป บางทีผมก็อยากบอกพ่อกับแม่มากๆว่าสิ่งที่ท่านเห็นว่าสวยงามบางทีมันก็ไม่เหมาะกับลูกอย่างผม นี่ก็ทนทำมาจะครบปีแล้ว อยากลาออกวันละสิบรอบ เบื่อเห็นกลโกงเล็กๆน้อยๆก็เอา ระบบพรรคพวก ระบบชนชั้น วรรณะ นี่นึกว่าเลิกไปตั้งแต่เลิกทาสเลิกไทก็ยังมีมากในระบบราชการ เด็กข้า ไม่ทำงานข้าไม่ว่า หาข้าวหากาแฟให้ข้าก็พอ แบบนี้ก็มี
แต่จะทำอย่างไรได้ เวลาใครถามพ่อแม่ว่าลูกทำอะไร บอกไปว่าเป็นราชการ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เพื่อความสุขพ่อแม่ทั้งนั้น ถ้าย้อนเวลาได้จะไม่สอบมาแน่ๆ ถ้าลาออกตอนนี้ก็เหมือนทำลายความสุขพ่อแม่ สงสารท่าน และสงสารตัวเองในเวลาเดียวกัน คิดถึงชีวิตที่ทำเอกชนสนุกท้าทาย เงินก็ดี ทำงานราชการกี่ปีจะได้เงินเดือนเท่าเริ่มต้นที่จบมา พี่ที่นั่งติดกันบอกทำมาสิบกว่าปี เงินเดือนตอนนี้ 2หมื่นกว่าบาท ท้อในท้อ  แอร์ก็ไม่เย็นประเด็นสำคัญ

ปล. เรื่องที่แย่มากๆไม่สามารถเล่าได้ก็เยอะ