เรากะสามีอยู่กินกันมา6ปีกว่าแล้วค่ะมีลูกด้วยกัน2คน คนโต4ขวบคนเล็ก1ขวบ เราออกจากงานมาเลี้ยงลูกเองให้ลูกกินนมแม่ แล้วเขาทำงานคนเดียว อยู่กันมาดีไม่มีปัญหาอะไรกันเลย แต่พอแม่เขาป่วยต้องนอนโรงพยาบาล เรากับแฟนก้อกลับไปดูแลทุกครั้งพอแกออกจากโรงพยาบาลพวกเราก็กลับมาทำงานที่กรุงเทพซึ่งปกติเราก็อยู่กรุงเทพแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งแกป่วยต้องนอนโรงพบาบาลเรากะแฟนและลูกก็กลับไปดูแลแกเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา ลาโรงเรียนลูกไปอาทิตย์นึงพอถึงกำหนดที่เราจะกลับพาลูกกลับมาเรียนก็มีปัญหากัน เขาขอร้องให้เราย้ายไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดไปคอยดูแลพ่อกับแม่เขาคอยทำงานบ้านทำกับข้าวให้พ่อแม่เขา ทั้งๆที่พ่อเขาก็แข็งแรงดี แล้วเขาก็ไม่ใช่ลูกคนเดียว พี่ชายเขาฐานะเขาก็ดีกว่าเราน่ะ ซึ่งเราไม่โอเคกับเขา เราให้คำตอบเขาไปว่าเราอยู่แบบนี้ไม่ได้ ไม่ได้รังเกียจอะไรที่บ้านเขาเลย เราอยากให้ลูกเรามีอนาตตที่ดีๆ เพราะเขาได้ทุนเรียนฟรีที่โรงเรียนซึ่งเป็นโรงเรียนเอกชน ไม่ใช่จะมีโอกาสแบบนี้ทุกคนน่ะ เราคิดแค่ว่าลูกเราต้องได้เรียนที่ดีๆเรียนสูงๆกว่าเราซึ่งไม่มีโอกาสแบบนี้ เราพาลูกกลับมาถึงกรุงเทพเรื่องก็เริ่มบานปลายเราทะเลาะกันทางไลน์ตั้งแต่เช้าต่อเนื่องมาเรื่อยๆเขาบอกว่าเราทิ้งเขาในวันที่เขาลำบาก แล้วเขาล่ะ เขาเลือกที่จะอยู่ไม่กลับมากับเรา เขาจะอยู่ดูแลแม่เขา แล้วปล่อยให้เรากับ ลูกต้องใช้ชีวิตเพียงลำพังในเมืองกรุง คุณว่ามันยุติธรรมไหม??แค่แม่พูดว่าให้อยู่เขาก็อยู่ ยอมทิ้งเมียกะลูก ไม่รับผิดชอบอะไรสักอย่าง ไลน์ไปก็ไม่ค่อยตอบ แม่ใครใครก็รักน่ะ แต่ครอบครัวตัวเองล่ะ ยอมทิ้งเมียกะลูกเพียงเพราะแม่ขอให้อยู่ดูแล แล้วเรากับลูกจะอยู่ยังไงเพราะเราไม่ได้ทำงานมาตั้งแต่คลอดลูก เงินที่จะใช้จ่ายก็ไม่มีเพราะเราไม่มีรายได้อะไร เราเลยจะไปหาที่เลี้ยงเด็กเพื่อที่จะเอาลูกไปฝากเขาเลี้ยง ตัวเองจะได้มาทำงานหาเงินเพื่อใช้จ่าย เราต้องอยู่กับลูกโดยที่ไม่มีเขา เราจะทำให้เขาดูว่าไม่มีเขาเราก็อยู่ได้  เลยอยากจะถามว่าเขาเห็นแก่ตัวเกินไปไหมค่ะ หรือเราควรจะกลับไปอยู่ดูแลพ่อแม่เขาที่บ้านนอกเพื่อให้เขาพอใจ