คบกันมา 2 ปีกว่าค่ะ เมื่อก่อนเวลาเราอยากกินหรือหิวอะไรหลัง 4 ทุ่มขึ้นไป เขาก็จะตามลงไปด้วยตลอด ไม่เคยปล่อยให้ลงไปคนเดียวเลย เดี๋ยวนี้พอเราบ่นอยากกินอะไร เขาก็จะบอกว่า มันดึกแล้ว ไม่ลง เราชวนเขาไปก็ไม่ไป ปากก็บอกว่าเป็นห่วง ไม่อยากให้ลงไปคนเดียวมันอันตราย แต่พอชวนอีกครั้งก็ไม่ไป สุดท้ายเราก็ได้ลงไปขึ้นเดียว พอขึ้นมาก็เห็นเขานอนดูยูทูป ไม่ก็เล่นเกมในโทรศัพท์ นี่คือ..ห่วงเราหรอ

มีอยู่ครั้งนึงที่เราบ่นเขาแล้วถามเขาว่าเป็นห่วงแบบไหนแน่ ปากบอกเป็นห่วง มันดึกแล้วอันตราย ไม่อยากให้ลงไป แต่พอเราชวนไปบอกไม่ไป เขาก็บอกว่า ก็ขี้เกียจลงอ่ะ แล้วเราก็เลยเงียบ สักพักเขาก็บอก เออๆไปก็ได้ แล้วก็ทำหน้าบึ้ง เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง ส่วนใหญ่เราจะลงไปคนเดียวตลอด

ช่วงหลังจากคบมาปีกว่าๆ เวลาเราไม่สบายเขาก็ไม่เคยสังเกต ต้องให้เราบอกก่อนว่า เออนี่เค้าไม่สบายนะ ปวดหัวนะ เป็นหวัดนะ ปวดท้องนะ เขาถึงรู้ แล้วทุกครั้งที่รู้ก็จะบอกว่า ไม่สบายหรอ ปวดหัวหรอ กินยาๆแล้วก็นอน พูดเสร็จก็เล่นโทรศัพท์ต่อ ไม่มีการหายาให้หรือมาแตะหน้าผาก ถามแต่ว่าอาการเป็นไงบ้าง แล้วก็เล่นโทรศัพท์ต่อ แล้วก็บ่นเราว่าเป็นห่วงโน้นนี่นั่น เราปวดหลัง เข่ากระแทก ฟกช้ำที่ตัว เขาไม่เคยจะหายาหรือซื้อยามาทาให้ แค่มาดูว่าเจ็บตรงไหนปวดตรงไหน แล้วก็กดที่เราเจ็บ แล้วก็บอกให้พักผ่อน ส่วนเขาก็นอนเล่นโทรศัพท์ต่อ


มีอยู่ 2 ครั้งได้ที่เขาดีมาก คือครั้งแรกช่วงคบกันปีแรกเราเป็นทอนซิลอักเสบไม่สบายหลายวัน เขาก็หยุดงานมาดูแลเรา พาไปหาหมอ ป้อนข้าว เช็ดตัวให้เรากว่าจะได้นอนก็เกือบเช้า เราคิดว่าคนนี้แหละใช่แล้ว ดีที่สุดแล้ว แล้วก็ครั้งที่สอง ช่วงเข้าปีที่ 2 ที่คบกัน เราไม่รู้ว่าควรรู้สึกดีไหม เราท้องเสียแล้วก็อาเจียนหลายรอบมาก จนไม่ไหวแล้ว ลงไปมาจากเตียงไปห้องน้ำก็หลายรอบ ไปเขาว่าเราท้องเสีย แฟนเราก็ยังคงเล่นโทรศัพท์ต่อ ไม่สนใจ จนไม่ไหวจริงๆเราใกล้จะวูบละ เลยตะโกนบอกแฟนว่า เค้าไม่ไหวละ มาดูหน่อย แฟนเราถึงลุกมาถามที่หน้าห้องน้ำว่า เป็นไรมากป่าว ไหวไหม แล้วก็ถามเราว่าต้องกินยาอะไร เห้ย คือท้องเสียนะ ชงเกลือแร่ก็ได้ คือนี่จะตายอยู่แล้วอ่ะ แล้วเหมือนเขาเพิ่งรู้สึกตัวว่าเราอาหารเป็นพิษ เขาชงเกลือแร่ให้ แล้วจะพาไปหาหมอ แต่ตอนนั้นมันดึกแล้ว เราเลยไม่ไป เขาก็นอนดูอาการเรา จนดีขึ้น

ส่วนเรา เวลาที่เขาไม่สบายเราดูแลเขาทุกอย่าง สังเกตทุกอย่างหายาให้ หาข้าวให้ ดูแลอย่างดี
ทุกครั้งตลอดเวลาที่คบกัน ข้าว กับข้าวเทใส่ถ้วย ต้องหาให้ แล้วก็เรียกมากิน กินเสร็จ-จานมาทางเรา แล้วก็ลุกไปนั่งที่เตียงเล่นโทรศัพท์ต่อ เราต้องล้างต้องทำให้ แม้ตัวเองไม่สบายก็ต้องทำ แทนที่จะเป็นเขาที่ทำให้เราตอนไม่สบาย กินอะไรเราก็ต้องแกะให้ทำให้ มือเขาแทบจะไม่เปื้อน ซื้อหอยแครง ซื้อปลา หรืออะไรที่ใช้ช้อนตักไม่ถนัด เราก็ต้องเป็นคนแกะให้ กุ้ง ปกติถ้าไม่แกะเขาก็กินไปทั้งตัว

เรื่องงานบ้านที่เขาทำ ในวันหยุดเขาก็จะซักผ้าตากผ้าให้ ขยันหน่อยก็ล้างห้องน้ำ ล้างพัดลม เรื่องรักเขาเสมอต้นเสมอปลายมาตลอด บอกรักทุกวัน เดินจับมือกันตลอด ส่งข้อความมาทุกครั้งไม่เคยขาดเวลาที่เขาไปทำงาน ไม่มีเรื่องนอกใจ เลิกงานกลับบ้านตรงเวลา เวลาเราโกรธเขาง้อเราตลอด แต่เรื่องความห่วงใย การใส่ใจ เราไม่แน่ใจจริงๆ แล้วทุกครั้งที่เราน้อยใจแล้วเราพูดออกมาว่าเราอยากให้เขาใส่ใจเราสักนิดก็ยังดี เขาก็จะมาง้อมาอ้อน สัญญาว่าจะทำให้ดีกว่านี้ จนเราหายโกรธ แล้วเขาก็ทำแบบเดิม ความห่วงใยที่ห่วงแต่ปาก มันหลายครั้งเกินไปจนเราเริ่มเหนื่อย มีแค่ความรักไม่ต้องใส่ใจหรือห่วงใยมันพอไหมคะ เขาบอกเราว่า เค้าตั้งใจทำงาน ซื่อสัตย์กับเราทำเพื่อเรามาตลอด แค่นี้ยังไม่พออีกหรอ

ช่วงนี้เราไม่สบายบ่อย การดูแลของเขาก็เหมือนเดิม คือปากแค่ถามว่าอาการเป็นไง กินยายัง แต่การกระทำคือ เล่นโทรศัพท์ต่อ

เราจะทำไงดีคะ เราคิดมากไปเองรึป่าว ว่าเขาไม่ใส่ใจ หรือเราเรียกร้องมากไป