คือผมไม่ได้อยากอวดอะไรนะครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมแอบชอบน้องคนนึงครับ แต่ผมก็ไม่รู้หรอกว่าเขาชอบผมรึปล่าว วันนั้นทางโรงเรียนจัดกิจกรรมเข้าค่าย
ธรรมมะ 3 วัน แล้วพระอาจารย์ท่านให้เดินเขาเดินป่าเพื่อฝึกความอดทน ที่วัดป่าทรัพย์ทวีธรรมาราม ถึง เขาแผงม้า จังหวัด นครราชสีมา คืออาจารย์คือครูผมเนี่ยให้ผมเป็นพี่เลี้ยงให้ดูแลน้องๆจะมีแบ่งชายหญิงสำหรับพี่เลี้ยง ชายก็อยู่กลุ่มชาย หญิงก็อยู่กลุ่มหญิง วันแรกที่เดินเขาผมก็แอบมองน้องเขาอยู่ตลอดแหล้ะครับเผื่อน้องเขาจะสนใจผมมั่ง 555 แต่มีช่วงนึงครับจะมีหลุมโคลนแล้วน้องเขาเผลอลื่นด้วยแล้วขาพลิก ผมในหน้าที่ที่เป็นพี่เลี้ยงตอนนั้นก็มีกระเป๋าพยาบาลอยู่ด้วยเลยปฐมพยาบาลเล็กน้อยแล้วเรียกอาจารย์มาดู พอทำเสร็จผมถามน้องว่าเดินไหวไหมแต่ดูท่าแล้วคงเดินไม่ไหวผมเลยให้น้องเขาขี่หลังผม หัวใจผมในตอนนั้นเต้นหนักมากตุ๊บตับๆ เลยทีเดียว เขิลไปหมดแต่ทำไงได้เราเป็นพี่เลี้ยง ทั้งเพื่อนทั้งรุ่นน้องก็แซว 555 พอตอนใกล้ถึงจุดหมายแล้วน้องเขาบอกอยากเดินผมเลยให้น้องเขาเดิน แล้วบอกว่าสู้ๆน้ะครับน้อง 555 น้องเขาก็ขอบคุณแบบหน้าแดง ดูเขิลๆยิ้มแฉ่งเลย แล้วพอถึงยอดเขาแผงม้าหรือจุดดูกระทิง ผมก็แอบมองน้องเขาตลอด มองแบบน้องเขาน่ารักคืออยากได้น้องเขาเพื่อนก็แซวไอ่เราก็ยิ้ม555 แล้ววันสุดท้ายเป็นจบกิจกรรมเข้าค่าย 3 วัน ตอนกำลังจะกลับ ผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ยังไม่ได้แปลกใจอะไร ดูดีๆ เอ้าน้องเขาแอดมาผมนี่สตั้นเลย คือแบบทุ่มเทหาเฟสผมมากผมก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นน้องเขา แล้วน้องเขาก็ทักผมมาขอบคุณอีกครั้งแล้วน้องเขาก็บอก พี่นี่ใจดีเนาะ ทำทุกอย่างเลย ผมยังจำวันนั้นได้อยู่เลยคือตั้งแต่น้องเขาทักมาผมนี่คุยกันทุกวันเลยในเฟสในโรงเรียนเจอหน้ากันก็ยิ้มให้กันน้ะ  แล้วมีอยู่ครั้งนึง ผมบอกน้องเขาตามตรงเลยว่า พี่แอบชอบน้องน้ะ น้องจะไม่ชอบพี่ก็ได้พี่ไม่ว่าอะไรหรอก แล้วน้องเขาก็บอกแค่แวบแรกที่พี่มาช่วยหนูก็ชอบพี่แล้ว พอได้ยินคำนี้คือแบบ ความสุขเลยอ้ะครับ 555 จนตอนนี้ทุกวันนี้ได้คบกันแล้ว แต่ผมเชื่ออย่างนึงน้ะ ถ้าเราทำดีกับใครเราก็ย่อมได้ผลดีกับคนนั้นแหล้ะ แล้วก็ถ้าแอบชอบใครอ้ะบอกเขาไปเลยครับ รอดูโอกาสด้วยตรงไหนเหมาะตรงไหนไม่เหมาะ บอกยังดีกว่าไม่บอกน้ะ เขาอาจจะชอบคุณกลับก็ได้ เชื่อผม #ขอบคุณที่อ่านจนจบ น้ะครับ ขอบคุณครับ