เราสนิทกับเพื่อนผช.เสียส่วนใหญ่ เพื่อนผญ.ก็มีนะ เเต่ว่า ทนข้อเสียไม่ได้ เลิกคบไปหมดเเล้ว เเล้วเพื่อนสนิทที่สุดของเราชื่อ ดี  ดีเป็นผช.ร่าเริง ติ๊งต๊อง นักกีฬา นักเขียน คนดังร.ร. หัวดีเเต่ขี้เกียจ สนิทกับเรามาก อยู่ด้วยกันตลอด ตัวติดกันตลอด เล่นเกมด้วยกัน กินน้ำขวดเดียวกัน เราไปบ้านดี ดีมาบ้านเรา ผปค.รู้ว่าเป็นเพื่อนสนิทกัน  วิดิโอคอลวันนึงไม่ต่ำกว่า 2 ชม. เล่นกันเหมือนคนเป็นเเฟนกัน  จนวันนึงที่งานปาร์ตี้หลังสอบ ทุกคนเมาเเล้วถามเรากับดีซ้ำๆว่า ชอบกันรึเปล่า  เราตอบไม่ได้ เราไม่รู้  รู้เเค่ว่ารู้สึกดีที่ทุกอย่างเป้นแบบนี้ เเล้ววันนั้น ดีก็ไม่ตอบเพื่อนนะ เเล้วพอกลับบ้านเเล้ว ก็เค้นเราอยู่ จุดเปลี่ยนมันอยู่ที่ตรงนี้แหละ ไม่กี่วันถัดมา พอเราทั้งสองคนเริ่มรู้ใจตัวเองว่าคิดไม่ตรงกัน เราก็บอกกัน สรุปคือเราชอบดีฝ่ายเดียว ดีชอบเราเป็นเพื่อนผญ.ที่สนิทที่สุด เเล้วหลังจากนั้นไม่กี่สัปดาห์ คนคุยเรามาขอเป็นเเฟน เราก็ชอบเขาก็ตกลงไป  เเล้วดีก็เริ่มไม่มาร.ร. สัปดาห์นึง มาวันเดียว เราก็คอยบอกว่าปีสุดท้ายม.ปลายเเล้ว อย่าทำแบบนี้เลย คอยเตือน คอยตื้อ ให้ดีมาร.ร.นะ เเต่ก็ขาดการติดต่อ หรือก็ติดต่อยากขึ้น เราแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับดีอีก เเล้วพอเจอกันอีกที ก็สนิทเหมือนเดิม เล่นกันได้เหมือนเดิมแหละ ตอนนี้เรารู้สึกแย่มาก ตอนนี้ก็ผ่านไปเดือนนึงเเล้ว เราก็ชอบดีแบบเพื่อนเเล้วแหละ ดีก็รู้  วันไหนทีดีไม่มาร.ร. เราก็อยู่ซึมๆอ่ะ เพื่อนผญ.ก็เลิกคบไปแล้ว เพื่อนผช.คนอื่นก็คุยบ้าง เเต่ก็ไม่อยากสนิทกับใครเท่าดีอีกอ่ะ  เราเห็นข้อดีข้อเสียในตัวเขาเยอะมาก ปัจจุบันเราก็ไม่เข้าใจ เราผิดอะไร ทำไมต้องไม่รับโทรศัพท์ บางทีปิดเครื่องหนี  หรือเวลาทักในเกมก็รีบตั้งค่าออฟไลน์หนี เวลาดีมาร.ร.เราก็ถาม เเต่คำตอบที่ได้คือ ดีถามเรากลับว่า ''อ้วน ลองคิดดูนะ มีสาเหตุอะไรที่กูจะไ่รับโทรศัพท์''  เรานิ่งเงียบไป เราไม่รู้จริงๆ เราก็ไม่ได้ชอบนายแบบแฟนเเล้ว ทำไมต้องทำแบนี้ด้วย อาการเราตอนนี้ก็เเค่ติดนายเฉยๆแหละ อยากเล่นด้วย อยากคุยด้วย อยากให้กลับมานั่งเรียนข้างๆกัน เเล้วที่สำคัญเลย  เราอยากจบม.6 ไปพร้อมกับแกนะ