เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟนเราอยู่กันคนละจังหวัด ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ครับ เดือนถึง2เดือนจะได้เจอกันครั้งนึง วันทำงานเราก็ไม่ได้คุยเวลางานครับ แต่เลิกงานตั้งแต่ 5โมงเย็นจนถึงประมาณเที่ยงคืน แบบต่อเนื่องชม.ต่อชม. วันเสาร์-อาทิตย์ผมเรียน (ผมทำงานด้วยเรียนต่อไปด้วย)  แต่ถ้าวันไหนผมมีวันหยุดที่ได้อยู่บ้านเฉยๆ แฟนผมจะโทรคุยด้วยตลอดเวลา ไม่ว่าจะไปไหน ทำอะไร แทบจะสิงโทรศัพท์ เฟสไทม์คุยตลอด ไม่งั้นก็โทรปกติ คุยกันมาราธอนมากครับ ประมาน8-9ชม.ติดต่อกัน(บางทีมากกว่านั้น) แต่ตัวผมเองก็ไม่ได้อยากคุยอะไรมากขนาดนั้นครับ
     เคยขอปรับความเข้าใจเรื่องการคุยโทรศัพท์ว่า เราคุยน้อยไม่ได้แปลว่าเราไม่รักกันแล้ว แต่เธอไม่เข้าใจและไม่ยอมรับครับ เธอบอกผมว่า การคุยกันน้อยลงจะทำให้เราห่างกัน แล้วต่อไปจะเลิกกัน ทั้งๆที่ไม่จริง ผมไม่ได้รักเธอน้อยลงเลย

สิ่งที่ผมอยากถามครับผู้ที่เข้ามาอ่าน
1.ในมุมมองแต่ละท่านที่เข้ามาอ่านมีความคิดเห็นเกี่ยวกับ ผม และแฟนแบบไหน อย่างไร
2.ใครมีวิธีการแก้ปัญหาที่จะแนะนำบ้างหรือเปล่าครับ