การที่เราสนิทกับคนๆหนึ่ง ด้วยการคุยกันทุกวัน มีปัญหาเรื่องงาน เรื่องการใช้ชีวิต สารทุกข์สุขดิบ หรือจะขายบ้าน จะซื้อรถก็ปรึกษากันตลอด ทำอะไรที่ไหนก็ส่งรูปให้ดู เพียงแต่ไม่เคยบอกรักกัน มีบ้างที่บอกคิดถึง เป็นห่วง และจะไม่ทิ้งกัน

ทั้งนี้เราเคยทำงานบริษัทเดียวกัน ต่อมาเค้าย้ายสาขา ขณะที่เราทำงานด้วยอยู่กัน ไม่ได้สนิทขนาดนี้ เพิ่งมาสนิทมากหลังจากที่เค้าย้ายสาขาไปแล้ว (คนละภาคเลยค่ะ) เพราะเราต้องปรึกษางานกันในเบื้องต้น และก็คุยกันมาตลอดทุกวันตามที่เล่ามาในตอนต้นค่ะ จนถึงวันนี้ก็เกือบปีแล้ว (ไลน์คุยกัน ไม่ค่อยได้โทร จะโทรก็ต่อเมื่อมีเรื่องปรึกษาที่มันสำคัญๆ)

เราไกลกันประมาณ 400 กิโลเมตร ไม่เคยคิดที่จะไปมาหาสู่กัน ไม่เคยพูดกันเรื่องนี้ ต่อมาในวันนี้เราต้องเดินทางมาในจังหวัดใกล้เคียงกับที่เค้าอยู่ ซึ่งห่างกันเพียง 65 กิโลเมตร แต่มาทำงานแค่วันนึง นอนคืนนึง แล้วเดินทางกลับ เค้ารับรู้การเดินทางมาของเรา เค้าบอกกับเราเพียงว่า "เสียดายน้องยืมรถไป ไม่งั้นจะมาหา ทานข้าวด้วยกันซักมื้อแล้ว"

ซึ่งหลังจากนี้ แค่อีกไม่กี่เดือน เราจะต้องย้ายไปอีกสาขาหนึ่ง ในคราวนี้ เราและเค้าจะไม่ห่างกันแค่ 400 กิโลเมตรแล้ว แต่เราและเค้าจะไกลกันเป็นพันกิโลเลยทีเดียว

เค้าไม่เคยบอกว่าเค้ามีแฟน บ่นแค่ว่าไม่ประสบความสำเร็จเรื่องความรัก เค้าไม่เคยพูดถึงเรื่องสถานะ หรือความสัมพันธ์ของเรา แต่การกระทำ คำพูดของเค้ามันทำให้หวั่นไหว ไขว้เขว เค้าส่งรูปตัวเค้าเองให้เราทุกเช้า (อันนี้เราก็ไม่รู้ว่าส่งให้เราคนเดียว หรือส่งอรุณสวัสดิ์ยามเช้านี้ให้กับใครบ้าง)

มันทำให้เราสับสนว่า ถ้าเรายังคุยกับเค้าต่อไปเราจะเกิดความผูกพัน ถ้าวันไหนเค้าที่เงียบหายไป เราจะกังวล ทั้งที่เรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน เราจะกลายเป็นคาพร่ำเพ้อ เวิ่นเว้อ เพราะให้ความสำคัญตัวเอง เข้าข้างตัวเอง คิดไปเอง สุดท้ายเราจะเจ็บ เราไม่อยากเป็นเช่นนั้น มันทำให้เราเสียเวลาไหม

เราต้องตัดสินใจ ยุติความสัมพันธ์ด้วยการค่อยๆถอยห่างออกมา หรือปล่อยให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม ในขณะที่อยู่ใกล้กันแค่นี้ แล้วไม่มาหา รบกวนเพื่อนออกความเห็น ให้ข้อคิด ให้แนวคิด กับเราด้วยนะคะ ขอบคุณมากนะคะ