ประมาณว่า   เวลาพ่อแม่เราดูข่าวประมาณที่มีคนโรคซึมเศร้าฆ่าตัวตายพ่อแม่เราก็จะชอบพูดแบบว่า

พ่อ : ฆ่าตัวตายอีกแล้วหรอ คนพวกนี้โง่จริงๆจะเป็นทำไมวะ โรคซึมเศร้าเนี่ย
แม่ : นั่นดิพ่อ  ปัญญาอ่อน นั่งสมาธิก็หายเครียดละจะไปฆ่าตัวตายทำไม
พ่อ : โง่ อยากตายเอง ทางออกก็มีเยอะแยะ
แม่ : ก็คนพวกนี้มันเป็นคนมีปัญหา ที่มันตายนะไม่ใช้เพราะซึมเศร้าหรอก เสพยาเยอะไปและอ้างโรค
พ่อ : ทางออกก็มีเยอะแยะ ตายทำไม แค่เรื่องง่ายๆ แค่หาทางออกของชีวิตก็พอ
เรา : พ่อ บางทีเขาก็อาจจะหาทางออกไม่ได้นะพ่อ คนเป็นโรคนี้อะบางทีมันมืดแปดด้าน
พ่อ : เอ้า! ก็เอาไฟฉายไป  แล้วออกทางเข้าไง // หัวเราะ

คือเราไม่ขำอะ  ตอนนั้นช๊อคมาก ไม่คิดว่าพ่อแม่จะคิดแบบนี้  นี่ยังแค่ส่วนน้อย ไม่ได้ด่าข่าวนี้อยู่ข่าวเดียว
ทั้งข่าวจงฮยอน
ข่าวเด็กผช.ที่โดดตึกที่มีเพื่อนล้อว่าอ้วน
ฯลฯ
บางทีได้ยินจนต้องไปร้องไห้ในห้องน้ำ
แถมตอนนั้นเรายังไม่ฟันธงว่าตัวเองเป็นและกะจะตั้งใจพาพ่อแม่ไปโรงพยาบาลไปตรวจเป็นเพื่อนเราหน่อยเพราะคิดว่า ครอบครัวต้องรับเราได้แน่ๆ แต่เจอแบบนี้ไม่กล้าที่จะบอกพ่อแม่เลย
จนเราต้องไปนั่งร้องไห้กับเพื่อนกับแฟนว่าควรทำยังไงดี ควรบอกพ่อแม่ดีไหม เผื่อท่านจะเลิกด่าเลิกดูถูกโรคนี้สักที  และตอนนี้เราก็ได้เพื่อนเราเนี่ยแหละพาไปโรงพยาบาล

จริงๆเราก็อยากบอกพ่อแม่ไปตามตรงนะว่าเป็นแบบนี้อยู่ แต่เราไม่มีความกล้าเลย กลัวโดนด่ากลับมาราวๆที่ด่าข่าวพวกนั้น กลัวท่านจะมองเราไม่เหมือนเดิม

ล่าสุด พ่อมาระบายเรื่องชีวิตวัยแก่ต่อไปบลาๆ ประมาณว่า
"ถ้าแม่แกเสียก่อนพ่อ พ่อคงเป็นซึมเศร้าละมั้ง ไม่รู้หลังจากซึมเศร้าจะเป็นยังไง แต่คนอย่างแกคงไม่รู้หรอกเรื่องซึมเศร้าอะ "
จนเราเกือบหลุดปากว่า "ไม่ถามหนูละว่ามันรู้สึกเจ็บแค่ไหน"   อยากพูดแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้า ._.

**เราควรบอกท่านดีไหม เพื่อที่จะให้มันไม่อึดอัดแบบนี้ต่อไป**