ยาวหน่อยนะคะ!
เราเป็นสาวสอง แล้วเลิกกันกับแฟนแบบกะทันหันเลยค่ะ วันนั้นเรางี่เง่าแล้วเขาก็ไม่ยอมคุยปรับความเข้าใจ เขาอาจจะเหนื่อยกับทั้งงานแล้วก็เรื่องที่บ้าน สุดท้ายเรื่องของเราเป็นเรื่องที่เขาหนักใจที่สุด เขาคงเลือกที่จะตัดเราออก เขาบล็อคเราทุกอย่างทุกทางที่ทำได้ เราก็ง้อเขานะคะ เพราะเราก็รักเขามาก แต่พอเขาพูดประโยคนึงออกมามันทำให้เราตัดสินใจหนีออกมาจากเขาให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาบอกว่า เขาไม่ได้รักเราแล้ว เขาเหนื่อย ไปหาคนที่ดีกว่าเขาเถอะ. เราฟังดูมันเหมือนคนเห็นแก่ตัวที่จัดการกับอารมณ์ตอนนั้นไม่ได้ ต่างฝ่ายต่างร้องไห้ เราจึงกอดเขาแล้วก็บอก "โชคดีนะ" แล้วเราก็หนีมาเลย ไม่ได้พูดไม่ได้ติดต่ออะไรกันอีก
พอผ่านมาเดือนนึง.... เรารู้สึกคิดถึงเขามากในวันนั้น เราจึงเข้าไปที่ช่องค้นหาในเฟส มันยังมีชื่อเขาที่เราค้นหาอยู่ เราเลยลองกดเข้าไป ปรากฏว่าเขาปลอดบล็อดเราแล้ว ด้วยความที่คิดถึงมาเราจึงแอดไป เราก็เห็นว่าเขาเองก็โพสถึงเราอยู่ คนที่มาถามเขาว่าทำไมถึงเลิกกัน เาก็ไม่ได้บอกว่าเรางี่เง่า เขาบอกว่าเขาผิดเองที่ดูเเลเราได้ไม่ดี (จริงๆเขาดูแลเราดีมากๆเลยค่ะ แต่เราเอาแต่ใจเอง) คุยกันได้สองวัน เราก็อยากให้เขากลับมา แต่เขายังอยากอยู่คนเดียว ยังคิดถึง และเป็นห่วงเรานะคะ เขายังบอกเราว่าไปไหนมาไหนก็ให้ระวังด้วย ยิ่งซื่อบื้ออยู่ด้วย เรานี่ยิ้มเลยแหละคะ มันรับรู้ได้ถึงความรู้สึกบางอย่าง คุยไปคุยมาเราขอให้เขาบล็อคเราเหมือนเดิม เราไม่อยากคุยกับเราเรื่อยๆแบบเราอยู่ในฐานะอะไรก็ไม่รู้คะ มันก็รู้สึกดี แต่ว่าเราอยู่ไกลกันเกินไป เผื่อวันนึงเขามีคนเข้ามาทำให้เขารู้สึกดี คนที่อยู่ใกล้ๆเขา ถ้าเขาเปลี่ยรไปเราคงทำใจไม่ได้ (อันนี้มโนไปเอง.. ซึ่งเป็นอะไรที่พลาดมากๆ คิดผิดเเละเศร้ามากเลยคะ)...
หลังจากนั้นผ่านมาเกือบๆอา ทิต เราก็เริ่มรู้สึกถึงเขาอีกแล้ว แบบอธิบายไมถูก เป็นห่วง คิดถึง จะเป็นอะไรหรือป่าวว้าาาาา? จะทักไปถามก็ไม่ได้เขาบล็อคเราไปแล้ว T^T. เลยเข้าไปในไลน์ เห็นแชทเก่าที่มีข้อความเราคุยคนเดียวกับเขาอยู่ (แบบไม่ตอบไม่อ่านอ่ะค่ะ เพราะเราคิดว่าเขาบล็อคเราไป) เราทักไปว่า "เป็นอะไรรึป่าว" พอให้หายกังวล
แต่!! เขาตอบกลับมาค่ะ! บอกว่าไม่ได้เป็นอะไร ที่ผ่านเขาไม่ได้บล็อดเรา เขาอ่านแบบไม่เปิดข้อความเราแล้วเขาก็ลบมัน เราก็ถามกันไปมาว่าเป็นไงบ้าง แต่ในระหว่างที่คุยกัน แม่เขาก็โทรไลน์มาหาเราพอดี บังเอิญไปรึป่าว ป่าวค่ะ? แม่ลูกเขาคุยกัน แล้วเเม่เขาบอกว่าจะมาหาเราเลยโทรมาหาเราเลย แต่เราก็อ้ำๆอึ้งๆ ไม่ได้ตอบอะไรแม่เขามากมาย เขาก็ยังบอกเราอยู่ว่า ยังอยู่ตรงนั้นเสมอ ยังคอยให้กำลังใจ แต่ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาคบกันมั๊ย จนตอนนี้นางก็ยุ่งๆกับงานมหาลัย เราเข้าใจค่ะ! เพราะเราเองก็เคยเป็นคณะกรรมการหอพักมาก่อนมันยุ่งจริงๆ เราก็ไม่กล้าทักไปหาเขาบ่อยๆ ไม่ได้กลัวเสียฟอร์มนะคะ กลัวความคิดของเราเองนี่แหละจะเตลิด คิดไปเองทำให้ทำอะไรไม่เข้าท่าอีก เห้ออออออ.... เราอึดอัดใจมากเลยคะ ไม่รู้จะทำยังไงดี
เขาเป็นแฟนคนแรกของเราค่ะ เราเป็นครั้งแรกของกันและกันในหลายๆอย่าง ตอนคบกันคนอื่นๆก็มองว่าเรารักกันดี น่ารัก ก็มีทะเลาะกันนะ แต่มันก็มีโมเนต์ที่น่ารักมากกว่า เราคบกับแฟนมาเกือบๆปีล่ะค่ะ แต่รู้จักกันสนิทกันก่อนจะคบกัน เดือนหน้าวันที่ 2 จะเป็นวันครบรอบค่ะ
วอนผู้รู้ช่วยตอบที 🙏🙏😢😢😢😢
เลิกกันแบบกระทันหัน และไม่ได้พูดคุยกัน จะกลับมาคบกันอีกได้มั๊ยคะ?
เราเป็นสาวสอง แล้วเลิกกันกับแฟนแบบกะทันหันเลยค่ะ วันนั้นเรางี่เง่าแล้วเขาก็ไม่ยอมคุยปรับความเข้าใจ เขาอาจจะเหนื่อยกับทั้งงานแล้วก็เรื่องที่บ้าน สุดท้ายเรื่องของเราเป็นเรื่องที่เขาหนักใจที่สุด เขาคงเลือกที่จะตัดเราออก เขาบล็อคเราทุกอย่างทุกทางที่ทำได้ เราก็ง้อเขานะคะ เพราะเราก็รักเขามาก แต่พอเขาพูดประโยคนึงออกมามันทำให้เราตัดสินใจหนีออกมาจากเขาให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาบอกว่า เขาไม่ได้รักเราแล้ว เขาเหนื่อย ไปหาคนที่ดีกว่าเขาเถอะ. เราฟังดูมันเหมือนคนเห็นแก่ตัวที่จัดการกับอารมณ์ตอนนั้นไม่ได้ ต่างฝ่ายต่างร้องไห้ เราจึงกอดเขาแล้วก็บอก "โชคดีนะ" แล้วเราก็หนีมาเลย ไม่ได้พูดไม่ได้ติดต่ออะไรกันอีก
พอผ่านมาเดือนนึง.... เรารู้สึกคิดถึงเขามากในวันนั้น เราจึงเข้าไปที่ช่องค้นหาในเฟส มันยังมีชื่อเขาที่เราค้นหาอยู่ เราเลยลองกดเข้าไป ปรากฏว่าเขาปลอดบล็อดเราแล้ว ด้วยความที่คิดถึงมาเราจึงแอดไป เราก็เห็นว่าเขาเองก็โพสถึงเราอยู่ คนที่มาถามเขาว่าทำไมถึงเลิกกัน เาก็ไม่ได้บอกว่าเรางี่เง่า เขาบอกว่าเขาผิดเองที่ดูเเลเราได้ไม่ดี (จริงๆเขาดูแลเราดีมากๆเลยค่ะ แต่เราเอาแต่ใจเอง) คุยกันได้สองวัน เราก็อยากให้เขากลับมา แต่เขายังอยากอยู่คนเดียว ยังคิดถึง และเป็นห่วงเรานะคะ เขายังบอกเราว่าไปไหนมาไหนก็ให้ระวังด้วย ยิ่งซื่อบื้ออยู่ด้วย เรานี่ยิ้มเลยแหละคะ มันรับรู้ได้ถึงความรู้สึกบางอย่าง คุยไปคุยมาเราขอให้เขาบล็อคเราเหมือนเดิม เราไม่อยากคุยกับเราเรื่อยๆแบบเราอยู่ในฐานะอะไรก็ไม่รู้คะ มันก็รู้สึกดี แต่ว่าเราอยู่ไกลกันเกินไป เผื่อวันนึงเขามีคนเข้ามาทำให้เขารู้สึกดี คนที่อยู่ใกล้ๆเขา ถ้าเขาเปลี่ยรไปเราคงทำใจไม่ได้ (อันนี้มโนไปเอง.. ซึ่งเป็นอะไรที่พลาดมากๆ คิดผิดเเละเศร้ามากเลยคะ)...
หลังจากนั้นผ่านมาเกือบๆอา ทิต เราก็เริ่มรู้สึกถึงเขาอีกแล้ว แบบอธิบายไมถูก เป็นห่วง คิดถึง จะเป็นอะไรหรือป่าวว้าาาาา? จะทักไปถามก็ไม่ได้เขาบล็อคเราไปแล้ว T^T. เลยเข้าไปในไลน์ เห็นแชทเก่าที่มีข้อความเราคุยคนเดียวกับเขาอยู่ (แบบไม่ตอบไม่อ่านอ่ะค่ะ เพราะเราคิดว่าเขาบล็อคเราไป) เราทักไปว่า "เป็นอะไรรึป่าว" พอให้หายกังวล
แต่!! เขาตอบกลับมาค่ะ! บอกว่าไม่ได้เป็นอะไร ที่ผ่านเขาไม่ได้บล็อดเรา เขาอ่านแบบไม่เปิดข้อความเราแล้วเขาก็ลบมัน เราก็ถามกันไปมาว่าเป็นไงบ้าง แต่ในระหว่างที่คุยกัน แม่เขาก็โทรไลน์มาหาเราพอดี บังเอิญไปรึป่าว ป่าวค่ะ? แม่ลูกเขาคุยกัน แล้วเเม่เขาบอกว่าจะมาหาเราเลยโทรมาหาเราเลย แต่เราก็อ้ำๆอึ้งๆ ไม่ได้ตอบอะไรแม่เขามากมาย เขาก็ยังบอกเราอยู่ว่า ยังอยู่ตรงนั้นเสมอ ยังคอยให้กำลังใจ แต่ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาคบกันมั๊ย จนตอนนี้นางก็ยุ่งๆกับงานมหาลัย เราเข้าใจค่ะ! เพราะเราเองก็เคยเป็นคณะกรรมการหอพักมาก่อนมันยุ่งจริงๆ เราก็ไม่กล้าทักไปหาเขาบ่อยๆ ไม่ได้กลัวเสียฟอร์มนะคะ กลัวความคิดของเราเองนี่แหละจะเตลิด คิดไปเองทำให้ทำอะไรไม่เข้าท่าอีก เห้ออออออ.... เราอึดอัดใจมากเลยคะ ไม่รู้จะทำยังไงดี
เขาเป็นแฟนคนแรกของเราค่ะ เราเป็นครั้งแรกของกันและกันในหลายๆอย่าง ตอนคบกันคนอื่นๆก็มองว่าเรารักกันดี น่ารัก ก็มีทะเลาะกันนะ แต่มันก็มีโมเนต์ที่น่ารักมากกว่า เราคบกับแฟนมาเกือบๆปีล่ะค่ะ แต่รู้จักกันสนิทกันก่อนจะคบกัน เดือนหน้าวันที่ 2 จะเป็นวันครบรอบค่ะ
วอนผู้รู้ช่วยตอบที 🙏🙏😢😢😢😢